Reckless youth

Onderwerp: Reckless youth do 3 feb 2022 - 13:54

Peinzend bewoog de kater zich door de hoge naaldbomen heen. Hij had die ochtend nog een gesprek gehad met zijn mentor en om de één of andere reden kon hij dit wel onthouden. Al was het vooral het gevoel van verdriet en schaamte. Van zo erg falen dat je wederom niet met je sibling mee kon draaien dat bij hem bleef hangen. De oude apprentice zuchtte diep, waarom kon hij niet gewoon zijn als de rest? Waarom kon hij niet Warrior worden, hij was sterk en groot. Hij was dan wel niet de slimste, maar hij was niet compleet nutteloos toch? Hij had zelfs een stink vos verdreven! Zijn zusje gered! En ook al had zijn mentor het niet laten zien, hij wist dat hij teleurgesteld in hem was. Omdat hij dingen vergat, omdat hij dingen niet snapte. Maar hij deed toch zijn best? Was dat niet belangrijk genoeg? Morningpaw slikte terwijl hij om zich heen keek, verdomme wat was hij ook alweer aan het doen hier? Hij wist het niet meer. Zijn hart zakte wat verder naar beneden.

+Howlingpaw

Better a witty fool than a foolish wit

Onderwerp: Re: Reckless youth do 3 feb 2022 - 15:13

Howlingpaw had besloten dat ze niet meer naar huis zou gaan vannacht. Waarom zou ze ook? Als ze niet dankbaar konden zijn voor al het goede wat ze deed hoefde ze hun ook niet meer te luchten! Daarbij had ze helemaal geen zin in al dat stomme gedoe met de nieuwe warriors. Al dat gezeik met hun nesten ruilen en die stink vigil. Nee hoor, haar niet gezien. Ze had geen greintje vriendelijkheid meer over om daarmee om te gaan. Nee-huh. Gepikeerd als ze was over deze situatie liep ze maar een eindje rond te dwalen tot ze een andere sukkel zag. Morningpaw. En kijk nou naar die grote domme idioot. En dat werd dan met haar vergeleken? Alsof zij ook dom was! Zij kon in ieder geval nog haar voorkant van haar achterkant uit elkaar houden. Maar waar deze gedachtes misschien niet zo aardig waren, sprong ze toch naar beneden, richting de ander. Misschien was hij wel een compleet rund van een kat, maar ze zaten wel samen in deze shit. Dus konden ze maar ook beter samen blijven ofzo. "Morningpaw!" Riep ze naar hem terwijl ze de afstand overbrugde. "Ik vind het dus helemaal niet eerlijk dat wij geen warrior zijn geworden. Dat is echt super stóm" Ze begon meteen met haar klaagrede. Overtuigt dat de ander dit ook niet fijn zou vinden. "Dus ik ga niet meer naar het kamp toe vandaag. Blijf je ook buiten slapen? Dan hebben ze het wel door dat wij het er niet mee eens zijn én hoe zelfstandig wij zijn" Ze sprak resoluut, zeker van haar zaak.