You will become a great warrior [Trainingstopic Ravenpaw]

Diezelfde avond wachtte hij netjes op zijn kersverse apprentice. Hij had net een vogel naar binnen gewerkt. Het was een mager roodborstje, eentje dat eigenlijk niet zoveel te vinden was op het Riverclan gebied. Het was sappig, maar niet echt vullend. Hij moest zijn zintuigen scherp houden voor de avond en nachttraining die hij voor ogen had. Hij wilde de gitzwarte kater testen, maar niet breken. Carrioncough legde zijn zwarte staart over zijn witte voorpootjes.

@Ravenpaw

♝ carrioncough

Enthousiast hobbelde het zwarte katertje op zijn nieuwe mentor af, tevens ook de deputy. Dat hij aan een vaardig iemand zou worden toegewezen had hij natuurlijk wel verwacht, maar Carrioncough. Ja, dat had een intimiderend effect. Niet dat de kleine kater dat liet merken, want er was ongetwijfeld een reden voor deze keuze. Zou Crystalstar weten van de profetie? Met een bonzend hart stopte hij voor de zwart-witte reus. Het beviel hem wel dat ze meteen in de avond begonnen. "Wat gaan we nu doen?" Vroeg hij ongeduldig.

Sidenote: Raven denkt dat hij een teken van StarClan heeft gezien, wat vertelde dat hij leader gaat worden.

Toen hij zijn ogen richtte op de zwarte, slungelige kater sprong er een mysterieuze glimlach op zijn gezicht. Goede vraag eigenlijk, Carrioncough wist zelf nog niet wat hij moest doen. Hij wilde de kater wel wat uitdaging geven, maar het was ook al schemerdonker wat alles bemoeilijkte. Plots kwam hij op een kleine ingeving. "Dat blijft nog een geheim, we gaan eerst en vooral het camp uit." Hij stond op en ging de kater voor, verdwijnend in het riet. Bij de oversteek met het water stopte hij al. "Ik heb een paar regels voor je Ravenpaw. De eerste is dat je nooit uit mijn kielzog mag verdwijnen! Ga dus nooit alleen erop uit als ik je aan het trainen ben. Ten tweede wil ik dat je leert zwemmen voordat we gaan leren vissen. Ik zou niet willen dat er iets met je gebeurt," miauwde hij met een tikje bezorgdheid. Hierna waadde hij door het water en aan de overkant schudde hij zich weer uit. Hij ging hem voor, op weg naar de Gorge.

sodhfosdhofh wat een cutie!

♝ carrioncough

Oeh, het kamp uit. Daar zei de zwarte kater geen nee tegen. Dit was natuurlijk niet zijn eerste keer, maar vanavond werd hij níét meteen terug naar binnen gesleurd. Ietwat afwezig luisterde hij naar Carrioncough's verhaal, tot hij begon over zwemmen. "Pff. Dat kan ik wel." Sprak hij zelfverzekerd. Aangezien hij voor de vorst nog te jong was om het te kunnen leren, had hij het nog nooit gedaan, maar hoe moeilijk kon het zijn? Letterlijk iedere RiverClanner kon zwemmen. Vervolgens waadde hij dapper achter zijn mentor aan, tot zijn poten te kort werden om hem nog te kunnen dragen. De eerste paar tellen spartelde hij paniekerig om zich heen, maar al snel vond hij zijn slag. Het kleine stukje dat hij verder naar de overkant zwom ging verder niet al te soepel, maar hij wist zijn kop voor het grootste deel boven water te houden. Trots kroop hij de oever op en keek hij zijn mentor afwachtend aan. "Ik ben blij dat ik door jou kan worden getraind, en niet door één of andere.. je weet wel." Wat hij precies bedoelde liet hij onuitgesproken. De deputy begreep hem wel.

Carrioncough voelde zijn spieren een beetje verstijven toen hij het jonkie zo zag spartelen, maar uiteindelijk geraakte hij heelhuids aan de overkant. De grote zwart-witte kater schudde de sneeuwvlokjes uit zijn vacht en ook een beetje de stress. Niets aan de poot. Bij de woorden van het katje grinnikte hij. "Groot talent moet getraind worden door een groots persoon hé," rammelde hij met een vleugje humor in zijn stem. De deputy vertrok en nam het stille avondlandschap een beetje in zich op. Na een tijdje stopte hij en draaide zich om naar Ravenpaw. "Zo dan. Val mij eens aan!"

♝ carrioncough

Tevreden nam hij Carrion's compliment aan. Maar natuurlijk. StarClan had hem expres zo'n goede mentor gegeven. Hij begreep echter nog niet waarom juist Mellowpaw door de leader mocht worden getraind. Omdat ze zonder goede training nergens zou komen misschien? Ietwat afwezig stapte hij achter zijn nieuwe mentor aan, maar zijn hoofd werd plots een stuk helderder bij het zich van alles wat hij in zijn korte leven nog niet had mogen ervaren. Er waren zoveel planten, dieren, geuren en indrukken dat zijn hoofd na een tijdje begon te duizelen van enthousiasme. Tegen de tijd dat Carrioncough stopte waren ze alweer bijna opgedroogd. Zijn verzoek kwam behoorlijk onverwachts, maar hier dit was precies waar Raven al die tijd met zoveel smacht op had gewacht. Na enkele seconden van verwarring sprong hij gretig direct naar voren, met de verwachting om zijn klauwen in de ander zijn schouders te slaan.

De jonge zwarte kater kon de gretigheid van zijn gezichtje niet afhouden. Carrioncough greens, zeker toen de kater naar voren schoot en hij heel eenvoudig opzij wipte. Hij moest wel toegeven dat dit al de beste eerste poging was geweest van alle apprentices die hij in het verleden had getraind. Hij gniffelde zachtjes en schoot langs de zijkant naar voren. Hij gebruikte geen klauwen, maar probeerde wel de kater uit balans te brengen.

♝ carrioncough

Alsof het niks was bewoog zijn mentor zich opzij, met een moeiteloosheid waar de jonge apprentice jaloerzie voor voelde. Hij kreeg echter geen bedenktijd, want voor hij het wist rolde hij omver. Vluchtig krabbelde Ravenpaw overeind. "Dat moet ik leren," hijgde hij, zijn ogen groot en enthousiast. Natuurlijk zou het hem veel minder moeite kosten dan de andere apprentices, maar zelfs de besten waren bij nul begonnen.

Carrioncough bleef staan. Hij glimlachte en wees met zijn staart naar de poten van Ravenpaw. "De truc is om licht op je poten te blijven staan. Vechten gaat niet enkel om kracht." Hij liet de woorden voor een paar seconden inzinken en sprong toen naar voren, uithalend naar de borstkas van zijn zwarte leerling.

♝ carrioncough