[Totem Rituals] Flying to the Moon and back

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw had zich steeds dichter bij de Tribe gevestigd. Al vertrouwde hij nog weinig katten. Elke kat, zeker katten die qua postuur of kleuren op Newtspark leken deden hem verstoppen. Hij was welkom, dat wist hij ook. Alleen rende hij dikwijls vaak weer weg omdat de angst hem te groots werd. Omdat hij s'nachts wakker werd van zijn dromen. Hij schudde zijn vacht uit. Hij was groter en sterker geworden. Hij was een reus van een kater, alleen dan niet super stevig gebouwd. Alleen had hij een klein hartje, een die sneller begon te kloppen bij het minste en geringste. De ochtend was begonnen en hoewel de zon zich nog verstopte achter een deel van de bergtoppen sloop de jonge kater langzaam verder. Hij was nog steeds deel van de Tribe, zelfs al had hij moeite om zich daadwerkelijk helemaal met hen te mengen. Het idee helemaal alleen te zijn zat hem niet lekker. Elke keer dat hij Shine zag probeerde hij iets achter te laten voor ze. Een van deze dagen zouden ze hem over kunnen halen om permanent bij hen te komen. In de Tribe. Het was niet zijn Clan waar hij om had gerouwd maar het was zeker beter dan niets. Het was beter dan een Rogue zijn en nog vele malen beter dan een Kittypet of Bloodclanner. Zijn ogen sloot hij terwijl de wind door zijn dikke maar korte vacht heen blies. Het was geen Shadowclan, maar hij was veilig. Soms voelde hij zich nog schuldig, hij had Bluejay moeten spreken. Hij had er voor hem moeten zijn. Alleen ... Ze hadden hem nooit geloofd. De Apprentice zonder vrienden. Vrienden. Shine? Shine was een vriend.

He began to fly.

Elfje

De wind die door je vacht waait op deze frisse ochtend voelt warmer dan normaal, alsof het je probeert gerust te stellen

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw voelde de wind wat warmer, wat zachter worden waardoor de bruin gestreepte kater verrast bleef staan. Zijn tweekleurige ogen, warm en zacht als een vuurtje, een veilig vuurtje, schoten open voordat hij voorzichtig de lucht proefde. Hij had geen flauw idee wat hem te wachten stond. Daarnaast was hij ook geen Medicine Cat of Medicine Cat Apprentice geweest. Hij had geen kennis over tekens. Hij wist enkel dat iets hem het gevoel gaf dat hij rond moest kijken. Alleen waar, de wind was vriendelijk, als wind in de bergen dat kon zijn. Flutterpaw bleef dan ook aangenaam verrast op zijn plek terwijl hij zijn staart langzaam zwiepte. Het was maar wat jammer dat er geen vlinders waren in deze tijd van het jaar. Dan hadden de kleurrijke vleugels gefladderd in de kalme luchtstroom. Een vredig beeld.

He began to fly.

Elfje

Je voelt je vredig, tot de wind opeens van richting verandert en waait richting een grote bergwand...

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw voelde de wind van richting veranderen, plots. Alsof hij een duw in zijn rug kreeg draaide het naar de bergwand toe waardoor hij geschrokken een stapje zette. Het leek alsof hij die kant op moest, waardoor hij zijn oortjes in de nek drukte en nerveus die kant op stapte. Zouden er dan toch ooit antwoorden komen? Zou hij ooit het gevoel krijgen dat hij voldoende was, voldoende voor de katten om hem heen. Zijn poten lieten de sneeuw onder zijn voeten heel licht kraken maar het geluid werd overstemd door de wind. Hij gooide zijn kop in zijn nek om de omgeving in de gaten te kunnen houden want in dit gebied, in deze bergen waren er voldoende andere wezens die hen als prooi zagen. Andere dieren dan bij de Clans het geval was. Een kat ving misschien prooi, maar ze stonden niet bovenaan. Ook zij konden op bepaalde momenten niet voorkomen dat ze zichzelf of anderen verloren aan onzichtbare of zichtbare gevaren. Hij zou stiekem de wacht houden op Shine. Hij volgde hem als een stille bruine schaduw. Zoals een Shadowclanner leerde, schaduwen te zijn. Onzichtbaar voor het ongetrainde oog. Hij was die schaduw. Al was hij ook het licht. Misschien was Flutterpaw wel te vergelijken met de maan.

He began to fly.

Elfje

Wanneer je dichterbij de bergwand komt bemerk je een spleet, net groot genoeg om een doorgang te zijn in de muur. Ergens vraag je je af waarom de wind je hier naartoe duwde. Maar hmm... Zou je erdoor passen?

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

De bruin gestreepte kater bleef even bij de bergwand staan, zeker omdat hij niet wist of hij nog verder kon lopen. Misschien dat hij kon schuilen tegen de wand, voor de wind die opdringerig genoeg was om hem de adem bijna te ontnemen. Wellicht was de kater de bergwind nog niet gewend. Toch lijkt er een spleet in de muur te zijn waardoor hij voorzichtig met zijn poot er tussen door glipt. Hij lijkt te passen, zijn snorharen raken de uiteinden nog net niet aan. Voorzichtig stapte de kater verder, langzaam. Twijfelend. Alleen had hij niet eeuwig om aan keuzes te twijfelen, toch?

He began to fly.

Elfje

Het is erg donker hier en de muren drukken al tegen je flanken, maar licht lijkt te glinsteren op een verdere afstand en maakt je nieuwsgierig naar wat dat dit eigenlijk allemaal leidt...

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

De bruin gestreepte kater zag een licht aan het einde, dat was apart want vanaf zijn normale positie op de bergen leken de stenen altijd dicht tegen elkaar te liggen. Altijd aanwezig te zijn waar hij ook liep, de rotsen verschoven niet zomaar, het was immers een stevige maar soms onhandige ondergrond. Hij stapte onvermurwbaar verder ook al maakte het ingesloten gevoel hem zenuwachtig. Toch was het beter dan de wind die zijn poten onder hem vandaan had willen rukken als hij nog veel langer had gewacht. Zijn oortjes drukte hij tegen zijn kop aan terwijl hij voorzichtig in en uit ademde, zo diep als hij kon in deze positie en door stapte het licht tegemoet.

He began to fly.

Elfje

Je stapt voorzichtig naar het licht toe, tot je opeens wat gekraak merkt onder je voeten. Huh, net was deze grond nog stevig, maar het lijkt opeens op barsten te staan als je niet oplet... Misschien moet je toch maar terug? Of ga je verder...?

Onderwerp: Re: [Totem Rituals] Flying to the Moon and back