Dear leader, can you teach me how to fish? (Stormstar)

Een klein grijs met wit katertje lag in de apprentice den samen met de anderen. Hij had was de enige die al zijn ogen open had, tenminste zover hij dat kon zien in het donkere hol. had hij dan als enige dat geluid gehoord? dacht hij bij zichzelf. Hij wist het niet. Misschien had omdat zijn stem het niet deed wel een beter gehoor? Nee, vast niet. Zijn stemloosheid was vast omdat hij te klein was en geen stem verdiende. Want hij was nou niet bepaald de grootste van zijn broertjes en zusjes. Hij was altijd al het kleine onderdeurtje geweest, dat vond hij zelf en hij voelde gewoon dat de andere dat ook vonden. Nee, hij had alleen een goede band met zijn lieve moeder. Ze was altijd zo lief voor hem geweest, en nu nog steeds altijd. Hij zou niet zonder haar kunnen leven. Opeens hoorde hij het weer, geritsel ofzo.. was er dan al nog iemand wakker, zo vroeg al? Hij stond op, zo stil als hij het kon. En hij liep rustig de den uit. Bij de opening stond hij even stil, genietend van de nacht die er nog heerste. Straks zou dit kamp een stuk drukker zijn, warriors zouden gaan jagen en patrouilles eropuit gestuurd worden. De apprentices zouden training krijgen, of zelf gaan vissen. En de Queens zouden de kittens voeden en strelen met de liefde die alleen Queens met hun kittens hebben. De verliefde katten zouden met elkaar eten en tongen met elkaar. Maar ook de elders zouden dat doen terwijl ze elkaar de nieuwste roddels vertellen. Maar nu was het nog rustig in het kamp. Enkelen katten die de wacht hielden liepen rond. Hij liep naar de prooistapel, hij was niet erg hoog maar er zou vandaag ondanks de bladkaal weer genoeg gevangen worden. hij pakte er een klein visje vanaf en nam hem mee naar een plekje in de schaduwen waar het , als het mogelijk was, nog donkerder was dan in de rest van het kamp. Hij begon rustig te eten, genietend van de rust en de nacht. Hij had de vis bijna op toen hij opeens de aanwezigheid van een andere kat achter zich voelde. Hij probeerde zich rustig te houden en at net de laatste happen van de vis. Daarna draaide hij zich om alsof hij nu pas merkte dat er iemand stond. Maar hij herkende opeens de lang harige kater voor hem en zijn ogen werden groot van verbazing. Hij wou wel de naam van zijn Leider zeggen maar zijn stem liet het zoals altijd niet toe. Hij bleef er zitten en hij keek Stormstar aan. Zijn ogen vroegen om een verklaring van dit onverwachte bezoek.

Alleen Stormstar.

Sorry voor de vage post... eerste post met hem, moet nog inkomen :S

Stormstar zat aan de rand van het kamp, te kijken. Hij zag de patrouille vertrekken, en hij zat voor zijn hol. Hij likte even zijn poot, en zag de prooi hoop. Goed gevuld, nu Bladkaal afliep. Iedereen had zin in het komende seizoen, er zou veel meer voedsel zijn. De bladeren aan de bomen zouden weer in volle bloei staan, de bloemen, het gras heerlijk groen. De rivier vol vis, en kleine diertjes die het bos zouden vullen. Hij fantaseerde nu al de warme dagen met vogel gefluit. Spinnen, begon hij er bijna van. Hij had wel eens, als kleine leerling, een vossenhol van ver geopserveerd vlak achter de grens. Hij had de jonge vosjes zien spelen en ravotten, met hun moeder die met trotse ogen had staan kijken. Geen geluid had Stormpaw toen gemaakt, en had lang geamuseerd kunnen kijken. Samen met een jacht had hij een heerlijke dag gehad. Nu stond hij op, en liep naar de Apperentice den. Onderweg, was er een kleine kitten die stoetelig probeerde te rennen. Stormstar lachtte even. Hij knikte de Queens vriendelijk toe, die buiten gezzelig gezamenlijk zaten te eten. Hij liep door en langs hem heen scheerde toen twee dolle leerlingen die achter elkaar aan zaten, spelen en ravotten. Zijn blik ging achter hun aan, tot ze samen rollebollent tot stilstand kwamen, vlak bij waar de warriors ook gezzelig zaten te eten. Het hele clan aanzicht, was zo mooi om te zien. Hij hoorde de leerlingen lachen, en hij lachtte mee. Maar liep toen verder naar waar ze vandaan kwamen. De nacht, die had geheersd over het woud, was bijna weggetrokken. Een kleine mist lach op het veld. De clan was vroeg, maar dat was meer dan normaal. Uiteindelijk kwam hij aan bij de Apperentice den. Hij keek met zijn grote kop, het hol in. Sommige lachen nog te slapen, en een enkele keken verlegen en verbaasd op waarom hun leader hier was. Hij zag verschillende bolletjes vacht liggen, maar niet die hij zocht. Waarscheinlijk was Thistlepaw al eerder opgeweest. Een goede vroege dag voor zijn leerling. Hij lachtte evn, en keek toen achter zich. Even verderop, waar de Apperentice eetplaats zich bevond, zag hij hem zitten. Hij zwiepte met zijn staart, en liep toen op de leerling af. Toen hij bij hem stond, leek de leerling hem eerst niet op te merken. Maar toen Thistlepaw omhoog keek, zag hij wie er voor hem stond. Zijn ogen werden even heel erg groot van verbazing. De ogen van Thistlepaw keken vragend, want hij had geen mogenlijkheid om te spreken wist Stormstar. Daarom had Stormstar gewild dat het zijn leerling was, zo kon hij hem het beste er mee leren omgaan, al was het voor hem ook vreemd gebied. '' Goedemorgen Thistlepaw. Zullen we maar gaan trainen? Ik ben je mentor weet je nog?'' Stormstar keek nu vragend naar hem, '' Knik maar gewoon van omhoog naar laag als ja. Van links naar rechts als nee.''

srry van de laatheid ^^''

'' Goedemorgen Thistlepaw. Zullen we maar gaan trainen? Ik ben je mentor weet je nog?'' zei Stormstar vriendelijk. Thistlepaw wou wel "ja" zeggen maar het kon gewoon niet, er kwam niets uit zijn mond en hij wist niet hoe hij het moest beantwoorden. '' Knik maar gewoon van omhoog naar laag als ja. Van links naar rechts als nee.'' zei Stormstar die blijkbaar had aangevoeld wat Thistlepaw zich afvroeg. Het leek hem een handige manier en hij probeerde met zijn kopje te knikken. Het voelde wat vreemd, hij had het gevoel dat hij het veel te overdreven deed, maar hij wist niet hoe het precies zou moeten. Wat zouden ze gaan doen met de training? Hij wist het niet. Misschien vissen? Jagen? Vechten? Nope, hij had geen idee wat de Leider van plan was om met hem te gaan doen. Hij hield zijn kopje een beetje schuin en keek met vragende ogen naar Stormstar, hij probeerde hiermee duidelijk te maken dat hij graag wou beginnen maar hij wist niet hoe het over zou komen. Daarom hield hij er snel mee op, stel je voor dat hij beledigend overkwam! of dat hij hierdoor uitgelachen zou worden! Hij keek wat duf langs de leider heen naar het kamp dat inmiddels alweer wakker was. Hij zag ze eten, op jachtpatrouille gaan en slaperig uit hun holen komen. Weer keek hij naar de langharige kater voor zich. Hij stond op en kon zichzelf niet inhouden om niet te gaan springen van opwinding omdat hij ging trainen. Hij wou rustig blijven en alles leren zodat hij zijn moeder trots zou kunnen maken. Ook hoopte hij stiekem dat hij door deze training beter zou leren hoe hij contact met de andere katten kon krijgen. Hij haatte het dat hij geen geluid kon produceren, maar er was niets aan te doen en hij zou ermee moeten leven. Hij keek in de ogen van Stormstar, hij hoopte dat zijn ogen hoopvol stonden en bewezen hoe graag hij wou beginnen. Ik ga trainen! dacht hij bij zichzelf.

Kort xd en laat. sorry.