The perfect harmony in the night

https://www.youtube.com/watch?v=DmBQYhLRfHY

Nightdream sloop zachtjes uit het krijgershol. Even keek ze naar de zilverpels die in de donkere lucht fonkelde. Ze zuchte en stapte de openplek over op weg naar de ingang van hun kamp. Ze kon niet slapen. Ze had Stormstar graag en hij verdiende het een leider te zijn, maar Crookedstar … Ze kon nog steeds niet geloven dat hij dood was. Niet dat ze een zeer goede band had met hem, toch niet meer dan andere krijgskatten van de rivierclan. Met haar hoofd laag liep ze uit de doorgang van hun kamp. Het had geen zin om iemand uit het krijgershol wakker te maken, ze wist even goed als welke kat dan ook dat iedereen nu wou slapen en niet wouden gestoord worden. Ze was stiekem jaloers op degene die nu konden slapen. Zelf wist ze niet wat er mankeerde. Ze had gewoon geen slaap, en schoot elke keer opnieuw wakker. Rustig stapte ze onder de zilverpels, waar crookedstar nu op haar neer aan het zien was, waarschijnlijk. De bladkaal wind streelde rustig door haar vacht en het gras werd verlicht door de maan. Ze werd rustig van de nacht, dat wel. Het was van tijd zo mooi. Alles was donker, maar de bijna volle maan verlichte de omgeving. Toch waren er nog donkere schaduwen. En werden haar irissen groot om meer te kunnen zien. Ze hoorde prooi, maar had nu geen zin om te jagen. Haar staart hing laag, maar haar hoofd draagde ze hoog, berijd om aan te vallen als dat nodig was. Ookal wist ze dat er weinig kans was dat er nu indringers in hun gebied zouden treden. Toch kon ze beter berijd zijn. Ze sprong op een uitstekende, gladde rots dicht bij de kleine stroom. Water spatte ertegen. Nightdream sloot haar ogen en genoot van het moment. Daarna drukte ze haar buik tegen de rots en haar poten waren onder haar ingetrokken, haar staart hing over de rots. En zo keek ze naar de overkant, niet oplettend voor gevaar of voor andere katten. Nu wou ze even genieten en nadenken.

Stilletjes sloop de jonge witte poes weg uit de nursery, haar blauwe ogen keken oplettend in het rond. Ze wilde nu eens wat doen, niet opnieuw een hele dag in het kamp hangen. Ze wilde graag de steun voor Dreamheart zijn nu Crookedstar dood was, maar ze kon het niet. Ze was nog steeds kwaad op haar zus voor het feit dat ze haar had durven op te sluiten in het kamp. In stilte sloop ze het kamp uit en zodra ze buiten het kamp was begon ze steeds sneller te lopen. Ze had ook wel behoorlijk dorst en weigerde haar water van het mos af te nemen. Ze had nu besloten om zelf wat te gaan ondernemen, ze zou in de kleine stroom wat gaan drinken. Haar witte pootjes droegen haar lijf zonder geluid te maken. Ze was alweer mooi slank, maar haar vacht nog altijd vol en pluizig. Ze bleef staan toen ze ineens de geur van een andere kat rook, het was RiverClan. Zonder twijfel was het RiverClan. Wat als deze kat haar zou veraadden aan Dreamheart. Dan had ze echt een probleem. Ze schudde toen ferm haar kop, nee zo mocht ze niet denken. Ze wilde dit en niemand kon haar als gevangene behandelen. Stilletjes liep ze verder en zag, toen ze de stroom naderde, een andere kat zitten. Ze herkende de poes als een van de warriors, ze was ongeveer een maan ouder dan dat Snowcrystal zelf was.''Hallo, Nightdream was het toch?'' Vroeg ze vriendelijk, maar toch op een zachte toon.

De maan reflecteerde in het water. En nog steeds zat ze daar. Maar des te langer ze daar bleef zitten, des te moeër werd ze. Ergens wou ze terug naar het kamp gaan. Maar het uitzicht, de rust hielt haar bij waar ze was. Tot ze uiteindelijk haar ogen sloot, en haar liet leiden door de slaap. Ze werd in een droom gebracht, waarbij ze bij Crookedstar zat. Crookedstar werd waziger, en de droom werd een echte droom… In haar droom hoorde ze iets. En het leek dat er echt tegen haar werd gesproken. Een binnensmonds grauw was hoorbaar. En met spleetoogjes keek ze wazig om der heen. Meende het? Was ze hier in slaap gevallen. Toen ze achter haar keek zag ze een witte kattin. “Ooh, hey Snowcrystal. Ja, je hebt het juist.” Miauwde De Snowshoe cat. Ze duwde haar naar boven en strok haar uit, waarna een rij scherpe tanden zichtbaar werden, haar nagels zichtbaar werden. Maar toen ze uitgestokken was verdwenen deze. Ze ging rustig zitten, en keek Snowcrystal rustig aan. “Wat doe je uit het kamp? Je mocht er toch niet buiten komen?” Zei Nightdream nog steeds rustig. Nightdream was geen kat die snel uitvloog, of een slecht karakter had. Ze had geduld en was zeer behulpzaam. Maar tijdens strijden was ze een zeer goede vechter. Er was ook nog nooit getwijfelt geweest aan haar loyaliteit. En wat ze vooral niet was, was een meeloper. En ze zou ook nooit onterecht handelen. “Ach, ik zal wel zeggen dat ik je even mee nam voor…” Even zweeg ze. “We konden zo gezegd niet slapen en zijn gaan jagen, onder mijn verantwoordelijkheid. Goed?” Miauwde ze rustig. Speels sloeg ze haar poot naar Snowcrystal uit. En zette die daarna weer neer. "Waarvoor moest je ookal weer in het kamp blijven."

De poes keek achterom en Snowcrystal spande haar spieren even. “Ooh, hey Snowcrystal. Ja, je hebt het juist.” Miauwde De Snowshoe cat. Snowcrystal ontspande haar spieren weer even en glimlachte kort. Maar bij het zien van de tanden en klauwen van de poes schrok ze weer. “Wat doe je uit het kamp? Je mocht er toch niet buiten komen?” Die vraag deed Snowcrystals oren zakken. “Ach, ik zal wel zeggen dat ik je even mee nam voor…” Even zweeg ze. “We konden zo gezegd niet slapen en zijn gaan jagen, onder mijn verantwoordelijkheid. Goed?” snowcrystal keek de poes dankbaar aan. ''Oh, dat zou ik echt geweldig van je vinden. Ik moest gewoon weer naar buiten toe want dit trek ik niet lang meer.'' Miauwde ze vrolijk en zwaaide met haar witte staart. Snowcrystal dook weg voor de poot van Nightdream en zakte in een uitdagende houding. "Waarvoor moest je ookal weer in het kamp blijven." Die vraag deed haar weer onprettig voelen. ''Dreamheart wil niet dat ik naar buiten ga,'' verzuchtte ze even kort en keek Nightdream aan. Ze schudde haar kop, daar wilde ze nu echt even niet aan denken. ''Maar heb je misschien zin om inderdaad te gaan jagebn, dat heb ik lang niet gedaan aangezien ik veel tijd spendeer aan mijn kleintjes'' Ze glimlachte even bij de gedachte aan haar kleintjes.

Nightdream keek rustig naar Snowcrystal. Echt veel contact had ze niet met haar, maar ze konden wel goed met elkaar opschieten. Eigenlijk…Nightdream kon met de meeste wel opschieten. Nightdream zag dat de poes haar oren naar achteren legde toen Nightdream haar tanden liet zien en haar nagels. Maar het was niks kwaadaardigs bedoelt, ze wou haar gewoon uitstrekken. Nightdream keek naar de poes en sprong van de rots af. Ze ging voor de poes zitten, en luisterde rustig naar haar . “Dat is graag gedaan, ik weet hoe onprettig het is om in het kamp te blijven.” Toen ze met haar poot sloeg ontweek Snowcrystal het en zakte in een uitdagende houding. Nightdream zakte ook in een uitdagende houding en sprong naar de witte kattin, met ingetrokken nagels. Ze beet rustig in speels in haar nekvel. Ze liet los en zette een hoge rug op. Dit was allemaal gewoon nep. Nightdream hielt wel van een portie stoeien. Toen de poes haar haar vraag beantwoorde ging Nightdream er niet verder op in, misschien wou ze er gewoon niet over praten? Nightdream hoorde dan het volgende en knikte. “Waar wachten we op?” Nightdream croste ervan door. “Kom je nog, slome.” Miauwde ze plagend.

Sorry voor korte post en heel late post :s volgende zal beter worden <3

Een nachtmerrie vulde zijn droom die heerlijk was, maar angst nam bezit van de kater terwijl hij daar zo lag in zijn mosbed en toen het te erg werd schrok hij wakker en ontdekte dat de andere warriors nog lagen te slapen. Nee dit was iets wat hij nooit leuk vond, maar het waren steeds dezelfde dromen die hem bestookte. Dassen, vossen, honden en tweebeeners die het kamp binnen drongen en dan alle clankatten uitroeide. Een zilveren kater sloop naar buiten en rekte zich even uit. Sterke spieren rolde onder zijn zilveren vacht terwijl hij dat deed en keek even rond, maar zag verder niemand. Riverstorm liep naar de kamp ingang en drong door het riet heen en sleed de rivier in. Het was ijs koud, maar hij kon het hebben zolang hij er maar niet te lang in verbleef. Zwemmend kwam Riverstorm bij de kant en begon zich droog te likken. Toen hij stemmen hoorde liep Riverstorm op het geluid van pratende katten af en zag twee poezen die in gesprek waren. 'Hallo dames nog zo laat op of konden jullie ook niet slapen?' vroeg hij met charmente stem. Riverstorm was een echte gentelmen die de poeen het naar hun zin maakte. Ook was hij een knappe gestreepte zilveren Maine coon die zijn vacht onderhielt om het te laten schijnen wanneer er zon of maanlicht op scheen. Riverstorm ging voor hen zitten en krulde zijn dikke pluimstaart om zijn sterke dikke poten heen.

Snowcrystal schrok even toen de poes voor haar neus neerkwam en keek haar recht aan. Nightdream was altijd wel vriendelijk tegen iedereen, voor zover ze had gezien. “Dat is graag gedaan, ik weet hoe onprettig het is om in het kamp te blijven.” Snowcrystal was blij dit te horen. ze kon wel wat van deze vriendelijkheid gebruiken in haar leven. Nightdream sprong met ingetrokken nagels bovenop haar en beet haar in haar nekvel. Snowcrystal liet een speelse grom los en rolde half om. Nightdream liet los en zette een hoge rug op. Snowcrystal reageerde door haar oren in haar nek te leggen en hevig met haar staart te zwaaien. “Waar wachten we op?” Nightdream croste ervan door. Snowcrystal blies plagend en stond op het punt om de achtervolging in te zetten, tot ze een andere stem hoorde. 'Hallo dames nog zo laat op of konden jullie ook niet slapen?' Vroeg een kater die ze kende als Riverstorm. Snowcrystal haalde haar schouders op en keek naar Nightdream.“Kom je nog, slome.” Miauwde ze plagend. Snowcrystal knikte. '' Wij gingen juist op jacht,'' zei ze zacht en zwiepte met haar staart. ''En bovendien ga ik haar niet laten wachten, ze is mijn vrijbrief voor het feit dat ik buiten het kamp ben.'' Ze grijnsde even en vloog achter Nightdream aan. ''Wacht maar af jij, ik heb nog genoeg pit in mijn lijfje!'' Riep ze terug en grijnsde breed.

Een van de poezen schoot ervandoor en hij herkende haar als Nightdream. Snowcrystal nam het woord en zei dat e op jacht zouden gaan. Riverstorm wilde graag mee, want zijn poten even strekken na die vreselijke nachtmerrie was wel even lekker en zag hoe de witte poes weg stoof en uitdagend naar Nightdream riep. 'Jullie hebben er toch niks op tegen als ik mee ga jagen?' Riep Riverstorm nadat hij beide poezen achterna rende. Hopelijk zeiden ze geen Nee? Riverstorm door tusen de besneeuwde struiken door en pikte al snel een prooi geur op die zich uit zijn holletje waagde. River zakte in sluiphouding en zag een magere rat net buiten zijn holletje zitten. Met lichte tred stapte hij over de sneeuw heen en sprong de laatste vossenstaart stuk en landen boven op de rat en doden hem meteen met een felle beet. Riverstorm begroef de prooi en keek naar Nightdream en Snowcrystal, maar zag dat die ook aan het jagen waren dus ging hij door met waar hij mee bezig was.

Onderwerp: Re: The perfect harmony in the night