Het lijkt of de tijd stopt [OPEN]

Het was heel vroeg in de ochtend. Tidepaw was maar half wakker, uitgeput als ze was van de laatste paar dagen. Haar brein was nog niet volledig aan het draaien en uit gewoonte had ze zich een weg gebaand naar de medicine cat's en om te kijken of Newtspark misschien samen wou ontbijten. Dimpaw was immers niet in de apprentice den geweest toen ze wakker geworden was; waarschijnlijk een vroege training met haar mentor, of zo. Tidepaw geeuwde even, kwam de medicine cat's den binnen maar zag Newtspark nergens. Hm. Misschien.. Ergens anders? Ze draaide zich om, wou weglopen om de kattin te gaan zoeken - en besefte toen dat ze dom was. Zo, zo dom. Newtspark was hier niet. Zou hier nooit opnieuw zijn. Als aan de grond genageled bleef Tidepaw staan, half in de medicine cat's den en half in het camp, trillend van het plotselinge besef. Als ze Newtspark zou willen zoeken, zou ze naar de sterren moeten gaan.

OPEN

Prompt 40

De altijd zwijgende poes had het nieuws aangehoord met een treurige blik, voor zover ze het kon verstaan. Later was iemand nog zo vriendelijk geweest om het te herhalen voor haar, maar de blikken om haar heen vertelde haar genoeg. Newtspark was dood en ze had kittens achter gelaten. Medicine Cats mochten geen kittens hebben, echter had zij die regel gebroken. Meteen had ze de hoogste prijs betaald. Littleghost kende de poes niet uitstekend, waarschijnlijk even veel als de meesten. Voor haar ging het leven door, dezelfde dagen achter elkaar. Ze was vroeger wakker dan normaal,het was nog zo ongeveer donker buiten. Liggend in de Elder Den kon ze niet helpen na te denken. Misschien dat ze haar gedachtes niet kon uitspreken, ze waren er wel. Velen, altijd dwalend in haar kop. De donkere poes stond op en ging bij de ingang van de den zitten. Kijkend naar het leven wat langzaam op gang kwam, al was er nog niet veel sensatie. Ze zag Tidepaw, die blijer leek dan de afgelopen dagen voorbij komen. Ze keek naar de Nursery, daar waar nu de moederloze kittens bij hun pleegmoeder lagen. Ze voelde zich jaloers, zo graag had ze daar willen blijven. Maar dat had toch geen kans gehad. Littleghost moest het aanvaren dat ze haar hele leven in de Elder Den moest doorbrengen. Ze hoorde opeens een vaag geluid achter zich, wat klonk als gesteun ofzo. Littleghost draaide haar kop om zodat ze Curlwhisker kon aankijken. De oude kater keek haar doordringend aan voordat hij langzaam en hardop aan haar vroeg of ze kruiden voor zijn koppijn kon regelen. Littleghost trok een wenkbrauw op en wuifde met haar poot naar haar mond. Curlwhisker trok zijn schouders op en zei iets over dat het niet zijn probleem was. Dus nu stapte Littleghost naar de Medicine Den, werkelijk geen idee hebben hoe ze aan Peppermint duidelijk ging maken wat ze nodig had. Met een lichte irratie wou ze de den binnengaan, alleen een probleempje. Tidepaw blokkeerde de ingang. De poes stond stil daar, ze leek niet bezig te zijn met haar omgeving. Littleghost stond stil voor haar. Fijn, het leek niet heel goed te gaan met Tidepaw en zij kon daar weinig aan doen was ze bang. Bovendien zat die ouwe zeur op haar te wachten. Onhandig bleef ze naar Tidepaw kijken, hopend dat ze haar zover kon krijgen een stapje opzij te doen. Al vroeg ze zich af of Peppermint wel aanwezig was.

Prompt 31 Breng je kat in een ongemakkelijke situatie