Sunkissed

De timing had niet beter kunnen zijn. Toen ze de tunnels in was gedoken die ochtend was de hemel zo donker geweest dat ze had gedacht dat het nooit meer goed zou komen. De laatste paar dagen waren niets behalve somber geweest, met enkel regen en kou die het werk onder de grond nog vochtiger en guriger maakten. Maar toen ze tegen de late namiddag naar buiten stapte was wonder boven wonder de zon doorgebroken tussen de wolken. Ze had wel genoeg gewerkt, en van een dergelijke mogelijkheid moest je natuurlijk gebruik maken. Met een diepe zucht liet ze zich zakken op de outlook rock. De steen was verwarmd door het zonnetje en genietend begon ze de aarde uit haar vacht te wassen.


&Frostfall 

Frostfall was een senior in de tunnels, was gewend om orders te blaffen naar de groentjes die zich al mans genoeg vonden om te denken dat ze routes voor nieuwe tunnels konden verzinnen. Frostfall was misschien niet de meest plezierige om mee op patrouille te gaan, maar hij zorgde dat het goed gebeurde. En toen ze bijna de hele dag met een tunnel bezig waren geweest dicht bij de gorge, die verzwakt was geraakt na de vloed en nu weer dreigde in te storten met de laatste regen, was de wind in zijn gezicht een welkome begroeting. Al snel vond hij zich eenzaam op de velden, maar gezelschap was niet ver te zoeken. Rabbitcharm, de nieuwste weduwe in deze clan. Frostfall legde zijn logge lichaam bij haar op de steen en gaf haar een kort knikje. Hij snapte wel dat Wolfstar haar zag zitten. Ze was beeldig. ‘Goede dag gehad vandaag?’ vroeg hij haar kort om maar aan de sociale verplichtingen te voldoen. Hij was nooit een wonder geweest. En met één van zijn voorpoten, streek hij de aarde uit zijn ooghoeken.

Frostfall toonde iets wat dichtbij een lachje kwam toen Rabbitcharm miauwde dat de dag "zo goed als het kon" was geweest. Ze merkte vervolgens op dat hij hard had gewerkt. ‘Uiteraard,’ antwoordde hij kalm. Hij merkte nu wel dat het stof toch wat begon te jeuken op zijn gezicht, en hij realiseerde dat het eigenlijk geen beeld was voor een dame, die zich al zo netjes had opgepoetst. Dus likte hij zijn poot en probeerde hij wat boers zijn witte snoetje op te kalefateren. ‘Het was beter geweest als ik iemand als jou erbij had gehad want.. Gos je weet wel die jonkies, pfft.’ Hij rolde zijn ogen, een poging om ook een grapje te maken én haar beter over zichzelf te laten voelen. Want ja, hoe sprak je eigenlijk met iemand in haar positie? Al leek ze zo in het zonnetje niet zo rouwende meer.