[OPEN] Dry Paws

Haar ogen waren gefocust op de rivier. Hij stroomde, maar je kon het eigenlijk niet zien. Je kon het amper horen. Het water was al met ijs bedekt. Haar gevoel vertelde dat het een strenge bladkaal zal worden. En natuurlijk met weinig prooi en ziektes. Het was een tijd waar ze een hekel aan had. Haar vacht was kort. Ze wist waarom, maar daar dacht ze liever niet aan. Ze had slechte ervaringen met bladkaal. Haar zusje iets voor vorige bladkaal gestorven en zijzelf? Zij bijna. Echter niet door kou, maar door iets heel anders. Het water en ijs brachten herinneringen bij haar op. Angstige momenten.

Met haar gedachtes zag ze alles. Ze zag de laatste ijsschotsen over het water stromen, wat nu bijna helemaal dichtgevroren was. Maar destijds niet. Clouddancer sprong over ijsschotsen terwijl zij vanaf de zijkant toekeek. De apprentice had destijds een verkeerde keuze gemaakt. De gevlekte poes dacht toen dat het een prima idee was om na te doen. Ze was over een paar schotsen gesprongen voordat ze uiteindelijk in het water belandde. Ondanks ze meegevoerd werd door een koude stroming was het Clouddancer gelukt om haar uit het ijskoude water te trekken. Iets wat ze altijd nog herrinnerde.

Ze schudde de angstaanjagende gedachtes weg. Buzzardpaw zou nooit meer zoiets doen. In tijden van blaadkaal zorgde ze ervoor dat ze een beetje uit de buurt van de grote rivier was. Ze viste niet. Ze joeg op landprooien, waar ze ook het beste in was. De gevlekte kattin kon niet alleen muizen en vogeltjes vangen, maar zelfs konijnen. Dankzij Carrioncough natuurlijk. Ze schudde een paar sneeuwflokjes uit haar vacht voordat ze met een zucht opstond. Het zou niet lang meer duren of ze was warrior. Dat wist ze zeker. Ondanks ze niet zo'n waterkat was, kon ze haarzelf prima nuttig maken. Daar had ze het kamp niet eens voor nodig!

Dat de rivier bevroren was zorgde er juist voor dat ze er zoveel mogelijk uit de buurt bleef. Niet dat er veel kon gebeuren natuurlijk, maar wat als er wel iets gebeurt? Een grote hond ofzo? Moest ze dan over het ijs? Ja dag. Ze heeft al één keer in de rivier gezeten tijdens leafbare en ze doet het liever nooit maar dan ook echt nooit meer. De kou was niet zo erg, maar het ijs was gevaarlijk. Eenmaal door de stroom meegenomen was er geen uitweg meer. Behalve de dood. De gevlekte apprentice achtte de kans klein dat ze ooit nog eens in het water zou gaan vallen. Het is immers een dom idee om hier gek te gaan doen. Maar ze wilde het toch liever voor zijn. Ze heeft namelijk ook geen zin om haar poot in het water te steken om een visje uit een gaatje te scheppen. Nee dank je. Haar ambergele ogen waren nog gericht op het koude, harde ijs wat de hele rivier bedekte toen er een stem klonk: 'Hallo daar Buzzardpaw.' De apprentice keek op en keek recht in de vriendelijke, helderblauwe ogen van Icecream. "Hallo Icecream!" Ze keek hem vriendelijk aan net zoals de kater haar aankeek. Ze keek weer even naar de dichtgevroren rivier. Voorzichtig tikte ze met haar poot tegen het ijs. "Het is een wonder dat je me hier tegenkomt. Ik kom niet graag bij een dichtgevroren rivier." lachte ze zachtjes voordat ze haar blik weer op de kater richtte.

Ze glimlachte zachtjes toen de kater naast hem ging zitten. Hoeveel katten het ook waren, ze hield van gezelschap. Ze hield van het gezelschap van bijna iedereen. 'En waarom is dat dan precies Buzzardpaw?' Haar ambergele ogen gingen naar het midden van de rivier waar het koude ijs lag. Moest ze het vertellen? Ach, nee. Wat hadden haar Clangenoten er aan? De poes keek naar Icecream. "Met al dat ijs kan je toch niks hier," mauwde ze zachtjes. Ze konden amper vissen en zwemmen was ook niet mogelijk. Dus wat had je hier te zoeken? Die vraag kon ze haarzelf bijna iedere dag vragen. En het antwoord was bijna altijd hetzelfde: ik volg gewoon mijn poten. 'Wist je dat je over het ijs kunt glijden?' Euhh, ja... De gevlekte kattin knikte langzaam. Ze had het nog nooit gedaan. Heus wel eens van de mogelijkheid gehoord, maar nooit echt gezien. En of ze het geloofde was een tweede en of ze het durfde was ook een dingetje. 'Kom ik zal het je laten zien.' Wacht wat?! Nee dat kon hij niet maken! De kattin keek de ander geschrokken aan. Buzzardpaw keek stilletjes toe naar hoe de ander over het ijs glibberde. Normaal gesproken zou ze toelachen met deze onhandigheid, maar ze voelde te veel spanning in haar buik. Wat als het mis ging? De kater keek haar uitnodigend aan. De poes zette voorzichtig haar poot op het gladde ijs. Ze drukte een paar keer zachtjes om er zeker van te zijn dat ze niet door het ijs zou zakken. Langzaam zette ze ook de rest van haar poten op het ijs en al meteen leek ze wat te glijden. De poes bleef als een standbeeld staan. Het was voor haar al heel wat dat ze op het ijs stond, maar ho moest ze in StarClans naam nou weer over het ijs glijden?