Snow Flurry ♔ Sharing Tongues

Het is zonhoog en poedersneeuw begint te vallen, maar al snel zijn het dikke smeltende vlokken. Het is niet erg koud, maar de wind onderschept de sneeuw en blaast het alle kanten op. Al snel is het hele territorium en kamp een witte waas, waar maar moeilijk doorheen te kijken is. Carrioncough roept de katten die terug zijn gekomen, bij zich.

"Liefste katten van Riverclan, zo te zien, of niet te zien om het beter te zeggen...", begon hij grinnikend. "... is het nu moeilijk om onze taken nog uit te voeren, daarom stel ik voor dat we ons begeven naar een droge plaats in het riet, neem je beste vriend mee en een sappig stuk prooi en geniet van je namiddag rust." Hij kon bijna niets zien, een paar ogen. "Als de wind wat gaat liggen zal ik en een vrijwilliger een verhaal vertellen voor de kittens." Zo dat was dat. Hij sprong de steen af en bewoog zich zelf snel naar de prooistapel om een vogeltje te stelen en ging dan bij de apprentices den liggen, uit de wind.

Zit bij: Niemand

Zit jouw kat veilig in het kamp of nu ergens vast in het territorium? Trotseer jij deze mini sneeuwstorm om terug naar het camp te komen?

♝ carrioncough

_{Verstopt tussen het riet van de apprentice den lag Agatepaw. Ze was al een tijdje hier verstopt om onder extra taken te komen. Het was vandaag namelijk nog kouder dan gewoonlijk en toen ze haar eerste prooi van de dag naar binnen had gebracht was het ook nog eens gaan sneeuwen. Ze was toen al snel uit het zicht verdwenen want geen haar op van haar pels die mooi nog naar buiten ging met dit weer. Nu waren deze kleine onschuldige sneeuwvlokjes enkele uren later ook nog eens omgezet tot een heuse sneeuwstorm. Wat was ze nu toch enorm blij met haarzelf en de keus die ze had genomen om al eerder vandaag naar een droog en warm plekje te vluchten. Carrioncough sprak de clan nu ook aan, gaf de mededeling dat ze mochten schuilen voor het sneeuw dat nu om hen heen blies als een zandstorm in een woestijn. Het leek wel alsof ze de toekomst van vandaag al verspeld had. En het mooie was ook nog is, als iemand vroeg waar ze nou gebleven was kon ze dit als een pracht smoesje gebruiken. Het was alsof Starclan altijd aan haar zijde stond wanneer ze weer onder haar werk vandaan wou glippen. Wat ze echter niet per direct had ingeschat was dat meneer de Deputy bij haar aansloot om te schuilen. Ze keek een beetje geschrokken op en drukte haar oren in haar nek. Fijn. Had ze dat weer. Beter besloot hij om gezelschap te zoeken met een leeftijdsgenootje ofzo, want ze zat niet te wachten om uren met deze kerel de tijd uit te zitten. Ze wou alleen zijn, dat vond ze fijn. Of met Pipitpaw, die kon ze namelijk nog wel een uurtje uitstaan in tegenstelling tot de rest.

tag; Carrion}

Ze luisterde goed naar de mededeling van Carrioncough. Ze mochten even schuilen en rusten voor het lelijke weer. Even wat bijkletsen en eten. De poes had vandaag weer eens haar luie dagje. Ze vond actief zijn helemaal niet erg, maar hoe later ze iets moest doen, hoe luier ze was. Hopelijk waren de katten slim en zouden ze haar straks niet uitkiezen voor een jachtpatrouille als de storm zou gaan liggen. Je kon in ieder geval niet veel van haar verwachten. Buzzardpaw zette haar vacht dik op, zo dik als ze kon met haar korte vacht, terwijl ze een duif uit de prooistapel pakte. Hij was mager en klein, maar dat deed er niet toe. Haar blik gleed even over het kamp. Naast wie zou ze gaan zitten? Haar blik rustte bij de apprentice den, waar de deputy zich naartoe had verplaats, Agatepaw niet ziende. De poes liep rustig op de kater af. De geur van een ander kwam haar neus in, maar dat boeide haar niet zoveel. Dan gingen ze maar met z'n drieën zitten. "Hallo, Carrioncough," Ze toverde een klein glimlachje op haar gezicht. In haar ooghoek zag ze wat zwarte vacht. Ze knikte de zwarte apprentice begroetend toe waarna ze naast Carrioncough ging zitten. Ze legde haar duif voor haar poten neer. "Hoe gaat het met je?" Agatepaw alweer helemaal vergeten.

Tag; Carrion en Agate
Ooc; flutpost ;-;

Mizzlepaw was vanochtend gaan jagen, maar bleek nét goede timing te hebben om niet midden in een sneeuwstorm terecht te komen. Hij zette net voet in het camp toen de sneeuw pas echt opstak en alles wit werd. De kater zette zijn vacht dik op. Carrioncough sprak hen toe en stelde voor om een tijdje rust te nemen in een droog stuk van het camp, sinds ze toch niet zo veel konden doen nu. Mizzlepaw liep op het groepje af en keek om zich heen, maar zag niet direct één van zijn vrienden of familie en dat maakte hem wel bezorgd. Hopelijk zaten ze niet vast buiten in dit weer? Hij hoopte dat ze veilig waren. Hij zou het niet overleven als er nog iemand van zijn familie zou sterven.. Een deel van hem wou heel graag naar buiten gaan, gaan zoeken, maar hij wist ook dat dat niet slim was en dus zette hij zich maar aarzelend neer aan de rand van het groepje, blik gericht op de ingang in de hoop dat hij meteen iemand bekend zou zien.

Tag: Niemand

Prompt: 13

Snow Flurry ♔ Sharing Tongues Dbitr8r-a9e704e0-05d9-4c69-9fe7-aaa8db4ede6e.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvYjcxODAxYzAtODk5NS00MDA3LTk5ZTUtZmYyZTUyNzg1M2I4XC9kYml0cjhyLWE5ZTcwNGUwLTA1ZDktNGM2OS05ZmU3LWFhYThkYjRlZGU2ZS5naWYifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Dit soort momenten kroop dan toch de bezorgde grote zus naar binnen. Eerst had Cottonflower de sneeuw met een grote glimlach begroet. Ze vond niets mooier dan een dikke laag sneeuw, ijskristallen en ijspegels die aan de dens hingen. Zelfs de stormen vond ze heerlijk om uit te zitten, kijken naar de mysterieuze, boze wereld die opeens onzichtbaar werd als je erdoorheen liep. Dat je niet meer wist wat links of rechts was. Maar niets was een groter cadeau dan 's nachts gaan slapen, en in de ochtend wakker worden met een dikke laag verse sneeuw. Maar nu, nu opeens overdag de storm was komen opsteken en ze geen idee had waar iedereen was, ging haar hartje sneller in haar keel kloppen. Zonder ook maar moeite te doen een prooi uit te zoeken voor deze sharing tongues, bewoog ze haar tengere lichaam tussen de katten door, iedereen goed aankijkend of ze haar siblings zag. En toen trof ze als eerst Mizzlepaw. ‘Oh, hey Miz!’ miauwde ze opgelucht. Ze bleef bij hem staan en schilde hem af van de wind, terwijl ze haar kop wat dichter bij hem bewoog. ‘Weet je ook of je zusjes allemaal in het kamp zijn?’ miauwde ze. Oh, wat nou als kleine Azurepaw verdwaald was in de storm. Ze zou zichzelf nooit vergeven.

Tag: Mizzlepaw
13: Laat je kat participeren in/open een sharing tongues topic}

Hij nam het vogeltje tussen zijn poten, maar keek eerst nog het kamp rond. Hoewel hij niet veel zag kon hij sommige donkere vachten wel herkennen. Zo wist hij dat Cottonflower en Mizzlepaw veilig bij een zaten en een opgeluchte zucht verliet zijn lichaam. Hij zou niemand kwijt willen spelen. Zijn blik ging echter naar Agatepaw die nu naast hem zat. Hij gooide haar een glimlach toe, maar werd snel afgeleid door nog een apprentice. Kijk! Wat gezellig was het ook om bij de apprentice den te gaan liggen, hij werd meteen van alle kanten begroet. Hij draaide zijn kopje naar Buzzardpaw. "Hallo! Met mij gaat alles goed, een beetje druk, hoe gaat het met het jagen op konijnen?" Hij porde nu Agate aan met zijn witte poot. "Heb jij al eens in training geweest bij Shatteredice? Dat is echt een aanrader," miauwde hij.

Zit bij: Agatepaw en Buzzardpaw
Prompt 13: Laat je kat participeren in/open een sharing tongues topic

♝ carrioncough

Snow Flurry ♔ Sharing Tongues Dvq4h9-0420579d-da02-4d05-bae8-4743ec8a3735

Met lege poten kwam ze terug het kamp in gelopen, voor haar een chagrijnige senior warrior en diens apprentice. Ze zou vandaag participeren bij hun training, maar de sneeuwstorm was opgestoken vlak voordat ze daadwerkelijk konden beginnen. Dat had geen wonderen gedaan voor het humeur van haar inval mentor, maar stiekem wel voor haar. Dat verborg ze natuurlijk goed, maar ze had helemaal geen zin in een heftige vechttraining. Natuurlijk was het vervelend dat ze niet genoeg konden jagen vandaag, en leafbare was verschrikkelijk en ze moest niet blij zijn... Maar dat was ze stiekem toch wel een beetje. De poes bedankte de kater netjes en beleefd en dwaalde toen af, enthousiast opzoek naar wat vrienden van haar. Natuurlijk ging haar blik meteen naar Cottonflower, maar net toen ze haar poot op tilde om op haar af te stappen, zag ze het grijze gevalletje naast haar. Oh, ze was met haar broertje. zij en Mizzlepaw hadden het niet echt goed kunnen vinden als kittens, en ze wilde hun sibling momentje ook niet verpesten. Dus keek ze verder, maar bij Agatepaw zag ze al Carrion zitten en die vermeed ze toch liever. De glimlach droop van haar gelaat, terwijl ze een minuscuul visje pakte en dan maar alleen zichzelf in het riet verstopte. Ongemakkelijk sloeg ze met haar staart, ze kon er niet goed tegen om alleen te zijn. Straks dachten ze nog dat ze geen vrienden had,

Tag: nog niemand!

Prompt 13: Laat je kat participeren in/open een sharing tongues topic

_{Bramblefrost was niet al te stom en zodra de sneeuwval heftiger begon te worden gaf hij zijn jacht op en keerde hij terug naar de veiligheid van het kamp. Hij was duidelijk niet de enigste die dat briljante plan gekregen had als meer katten hun taken opzij gelegd hadden om de knusheid van hun kamp op de zoeken. Na een korte oversteek over het ijs kwam Bramblefrost het kamp in, merkend dat het niet bepaald veel beter was. De sneeuwstorm stak al snel op en het zicht werd belemmerd door een witte waas. Enkel de echt donkere katten waren nog wat te zien, maar hij onder andere met zijn lichte vacht verdween in het geheel. Terwijl meer katten het kamp in stroomde hoorde hij een stem vanaf de hoge rots afkomen, de eigenaar was hun Deputy. Bramblefrost zag vooral zijn blauwe ogen en de zwarte delen van zijn vacht, maar ondanks het weer was hij prima te verstaan. Wel, het was geen verrassing dat hij niet van plan was om iedereen er weer op uit te sturen, maar Bramblefrost vroeg zich toch af of een Sharing Tongues, waar het op leek, echt ging lukken in dit weer. Carrioncough sprak ook over een verhaaltje vertellen, als de wind ging liggen. De zilveren kater grinnikte kort, wel benieuwd hoe dat verhaaltje zou lopen. Hij had een interesse in het vrijwilliger stuk, volgens zijn clangenoten had hij namelijk een brede fantasie. Geen idee wat ze daar precies mee bedoelde maar het klonk als een compliment. Misschien dat hij zich zou aanmelden als vrijwilliger zodra de wind wat begon te liggen. Voor nu hadden ze vrij gekregen en hij was van plan om dat niet te verspillen. Hij pakte een vis van de stapel af, hoogstwaarschijnlijk gevangen in een wak, en zocht naar een ziel die nog alleen zat. De gevlekte dochter van Seamist en Arcticwolf leek nog niet bezet te zijn, dus Bramblefrost liep met zijn lunch maar naar haar. De poes had zich wat verscholen in het riet, een goeie plek om uit de wind te zitten. Hij knikte naar haar en duwde wat riet opzij met zijn lichaam om plek voor zichzelf te maken. ''Wat een rotweer''merkte hij op, al was het erg duidelijk. Maar ja, je moest toch een openingszin hebben. Hij nam een hapje van zijn vis. ''Ik dacht echt even dat ik het kamp niet terug ging vinden''. Hij was in een redelijk rechte lijn terug gelopen zonder enige twijfel waar het was.

Tag: Amberpaw

Prompt 13: Laat je kat participeren in/open een sharing tongues topic}

Onderwerp: Re: Snow Flurry ♔ Sharing Tongues