you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust wist dat in tijden van schaarste, ze altijd nog een troef achter de hand hadden. De carrionplace bood meer voedsel aan dan de andere clans ter beschikking hadden, maar natuurlijk zat er een staartje aan. Kraaien waren groot en lastig te vangen en ratten.. Nou ratten vochten terug en zelfs al won je het gevecht, kon je er achteraf nog van verliezen door ziektes. Maar zijn ogen werden gevangen door een groep kraaien die om iets op de grond cirkelden. Hij kantelde zijn kop en vernauwde zijn ogen terwijl hij het beeld scherp probeerde te stellen. Wat in StarClans naam was daar aan de hand. En toen hij op zijn hoede het schouwspel naderde, viel zijn bek open toen hij zag wat er gaande was. Oh nee..

Settleddust was al aan het rennen voordat hij realiseerde in welke penarie hij zich eigenlijk hielp. Spuwend rende hij op de zwerm kraaien af. Hij sloeg zich een wilde in het weg, maar direct kreeg hij al allemaal klauwen en snavels in zijn pels. Hij vloekte luid, sloeg een paar kraaien tegen de kop, maar als hij één wegsloeg, leken er altijd twee voor in de plek te komen. Hij keerde zijn kop af, om maar zijn ogen te beschermen terwijl zijn oren plat in zijn nek lagen. ‘Echo.. trill,’ gromde hij tussen de pikken door. Alsof hij opeens de kracht van TigerClan in zijn aderen kreeg, greep hij de poes bij haar nekvel. Nog een pik op zijn kop en een snauw van de deputy af. Hij probeerde een oplossing te zien, hoe hij hieruit kon komen. Eén voordeel was dat ze op de carrionplace waren, en verstopplekken overal waren. Dus hij zag een doos, één waar hij manen geleden nog zoveel plezier mee had gehad met Inkspots, en wist hoe ze werkten. Hij sleurde de poes met zich mee en wist de lichtgewicht doos over zijn kop te Wipwap en hem en de poes eronder te schuiven. Opeens waren ze gehuld in duisternis in een kleine ruimte, maar ze waren veilig... voor nu.

87: Laat je kat het leven redden van een andere kat (bestaand account!)

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust had het gevoel dat hij overal vacht was kwijtgeraakt. Hij haalde een keer diep adem, terwijl nu de adrenaline zakte, zijn lijf overal pijn begon te doen. Een klagelijke kreun kwam even over zijn lippen, maar Echotrill bedankte hem in stilte. ‘Geen probleem,’ bromde hij vermoeid. Ze konden elkaar nauwelijks zien, enkel de glinstering van haar ogen. En opeens realiseerde hij ook hoe ontzettend dicht bij elkaar ze zaten en dat hij letterlijk geen kant op kon. En hij dook wat in elkaar toen hij opeens een knal op de bovenkant van de doos hoorde. De kraaien hadden duidelijk nog niet opgegeven. Ze roken bloed en ze zaten eigenlijk als ratten in de val. Settleddust zijn blik ging naar het plafond van de doos en zuchtte een keer diep. ‘Ik uh.. ik denk dat we ze maar eventjes uit moeten zitten.’ Oh fijn. Met iemand die hij nauwelijks kende, niet eens een staartlengte uit elkaar. Het was eerder zijn staartlengte.

31: Breng je kat in een ongemakkelijke situatie

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust lachte humorloos om haar opmerking. ‘Kraaienvoer, inderdaad,’ miauwde hij. Hij beet even op de binnenkant van zijn onderlip en werkte zichzelf ongemakkelijk tegen de zijkant van de doos. Hij herinnerde zich direct weer de eerste keer dat hij zo'n ding zag, en dat hij samen met Inkspots er een hele middag mee had verspild om het te verplaatsen en elkaar erin te vangen. Dit was helaas niet zo grappig, en een vogel was op de doos geland, hij hoorde de klauwen van het beest over hem heen krassen. En toen Echotrill ze uitschold, grinnikte hij kort. ‘Maar eetbaar,’ voegde hij eraan toe. Katten die kraaien wisten te vangen, werden gezien als de beste jagers die er waren. Ze waren groot en gemeen, maar de kat die een kraai in de winter kon vangen, was een held. ‘Hopelijk geven ze zo op, en misschien kunnen we nog een achterblijver te grazen nemen.’