We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
i didn't imagine this for myself- i don't want this! i don't want you
Het was al even geleden sinds haar reis naar de Moonstone, na haar uitbarst in het bijzijn van de andere Medicine cats. En natuurlijk; haar eerste ontmoeting met Starclan. Hoewel niet alles even vlekkeloos verlopen was- en zelfs dan had ze eigenlijk enkel haar zelf te verwijten. Was het in het geheel een positief, de katten boven in de hemel waren niet ontevreden met haar. En het nieuws wat ze ontvangen, wat ze mee naar huis mochten nemen en gedeeld mocht met alleman. Was niet een ambigue voorspelling, nee de spreuk was vrij duidelijk in wat het bedoelde. Het was bijna om te vieren. Maar toch voelde de grijze kattin zich op dat moment meer neergeslagen dan ooit te voren, maar ze kon niet verklaren waarom; was het gewoon vermoeidheid? Of teleurstelling? Zelfs nu; kon ze het niet vast stellen. De medicine cat apprentice wierp haar blik naar beneden. En tikte met een langzaam tempo haar staart tegen de grond.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Cottonflower leek niet de enige te zijn die helemaal een rothumeur had. Ze trof Mousepaw aan met haar kop naar de grond gericht. De jonge warrior benaderde haar van achteren, dus ze kon nog geen emoties aflezen van haar rug, maar de hangende schouders en haar bewegende staart, vertelde al genoeg. Cottonflower zag de medicine cat apprentice als een soort van een vriendin. Ze waren allebei in een situatie waar ze niet om hadden gevraagd. Als zij het zwarte schaap van de clan was, was Mousepaw dat van de medicine cat den. Ze zuchtte en glimlachte kleintjes toen ze naast Mousepaw ging staan. ‘Alles gaat naar de tering, hm?’ miauwde ze zonder ook maar een begroeting of een aanraking. ‘Weet je, ik denk dat ik bijna alles haat op dit moment. Bijna.’ Cottonflower probeerde een lach door haar stem te toveren, alsof het een grapje was, alsof ze sarcastisch was. Alsof als ze het luchtig kon houden, het minder waar zou zijn.
Mouseplague
Med. cat apprentice
Sans 349 Actief “Sleeping doesn’t help this type of tired anymore.”
"It's terrible when you can't trust the people who are closest to you."
Mousepaw draaide haar hoofd half toen ze het lichaam van Cottonflower in haar ooghoeken zag staan. ‘Alles gaat naar de tering, hm?’ De medicine cat apprentice had, normaal gesproken wel om deze opmerking kunnen lachen. Ondanks dat het de waarheid was; de botte manier waarmee de jonge warrior het had verwoord- het was verfrissend. Er waren in deze clan zoveel katten die een blad voor hun mond hadden, en Mousepaw haatte het. Zeg gewoon waar het opstond verdomme; ze was geen kitten meer. Ze kan heus wel de realiteit aan. ‘Weet je, ik denk dat ik bijna alles haat op dit moment. Bijna.’ Ging de bruine poes veder. Mousepaw dacht een glimlach te kunnen zien, maar het leek meer op een schim. Niet helemaal daar, maar haar ogen zworen het gezien te hebben. "Het had niet zo moeten lopen." Sprak ze uiteindelijk terug. "We zijn de slachtoffers hier, Cottonflower." Ja, dat was het gewoon. Zo moest het wel zijn. Mousepaw was perfect, en ze vond Cottonflower leuk. Dus dan moest er met haar ook niks mis zijn. De gemaakte fouten, waren niet hun schuld. Maar de schuld van andere.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Nee. Het had inderdaad niet zo moeten lopen. Ze zou gelukkig moeten zijn. Net zo onverstoord en dromerig als ze altijd was geweest. Genietend van het leven, van de vrijheid. Ze zou haar dagen moeten doorbrengen met Hermitshell irriteren, om op het einde van de dag sorry te zeggen en vervolgens weer keihard door te gaan. Ze zou tijd moeten doorbrengen met haar vriendinnen. Dan waren zij en Celestialquartz nog vriendinnen geweest. Kon ze de hele dag roddelen met meiden zoals Amberpaw, Pipitpaw en ook Mousepaw. Ze zou haar kleine zusjes mee op avontuur hebben genomen en ze in de problemen gebracht hebben. Ze zou geen apprentice hebben gehad. En haar mama zou voor alles een oog dicht kunnen doen en trots op haar kunnen zijn. Nee, dat leven was van haar afgepakt, zoals Mousepaw het verwoordde, ze was slachtoffer. Ze knikte instemmend. Ze wist niet precies waar Mousepaw mee zat, buiten het feit dat ze deels boos was op haar moeder voor.. pfft wat allemaal wel niet. Cottonflower meende ook dat ze haar mentor niet echt mocht. Cottonflower draaide haar gescheurde oor naar achteren. ‘Ik ben zo blij dat je eindelijk iemand bent die niet zegt dat ik me koest moet houden.’ Want dat had Hermitshell gedaan. Crystalstar had praktisch gezegd dat als ze door zou gaan, ze problemen zou krijgen. Maar Mousepaw was anders. Gelukkig iemand in dat hoge range clubje die haar niet gestoord vond.
Mouseplague
Med. cat apprentice
Sans 349 Actief “Sleeping doesn’t help this type of tired anymore.”
‘Ik ben zo blij dat je eindelijk iemand bent die niet zegt dat ik me koest moet houden.’ Werd er gezegd. Het was een opmerking dat Mousepaw haar hoofd schuin deed draaien. Vrijwel omdat het absurd was. "Starclan had ons geen bek gegeven als ze niet wilde dat we het zouden gebruiken." Mompelde ze tussen haar tanden door. Mousepaw sloeg met haar staart op de grond en klauwde met haar nagels naar de aarde. "Het voelt hier soms als een dictatuur, vindt je niet?" Niet "soms" maar altijd, je was alleen maar goed als je in het perfecte plaatje wist te passen. Maar als je vragen durfde te stellen. Of nog erger een onregelmatig humeur had. Dan was er geen plek voor je in deze clan. Dan werden er allemaal bedreigingen naar je hoofd geslingerd. Je hoefde het niet met iedereen eens te zijn hier. Maar beter wel met Crystalstar en haar vriendjes. Anders werd je de deur gewezen. "Ik wil er iets aan doen, maar ik zal niet weten wat." Dat was een leugen, ze wist het dondersgoed; wat dodelijke bessen in het voedsel van haar lieve moeder stoppen. Ze zal wel anders piepen als haar bek vol liep met bloed.
Mousepaw wist op één of andere manier precies te zeggen wat ze wilde horen. Hermitshell wilde haar zelfs te bek snoeren, wat ze soort van nukkig had toegezegd, maar of ze het dan ook daadwerkelijk zou doen, was een ander verhaal. ‘Of om te bijten,’ miauwde ze er grappend aan toe. ‘Waar ik de laatste tijd veel de neiging toe heb gehad.’ Cottonflower was geen geweldige vechter, maar de kick die ze had gevoeld toen ze Newtspark in elkaar had geslagen, was het verdomme waard ook geweest. Misschien stond ze nu in een slecht boekje bij haar voorouders, maar dat verdienden ze na wat haar allemaal was aangedaan. Hufters. En toen Mousepaw slecht begon te spreken over haar eigen moeder, was Cottonflower eigenlijk niet verbaasd. Ze was achter haar aan gegaan toen ze medicine cat was geworden. Mousepaw leek niet echt gelukkig te zijn met haar lot, sprak vaak hardop haar gedachten uit. ‘Ik ook niet,’ zuchtte Cottonflower vervolgens verslagen. ‘Maar jij bent een medicine cat, naar jou moeten ze wel luisteren, toch?’ Haar blik ging naar de grijze poes. ‘Iets met heilig zijn, ofzo?’
Mouseplague
Med. cat apprentice
Sans 349 Actief “Sleeping doesn’t help this type of tired anymore.”
‘Of om te bijten,’ grapte de bruine kattin. Mousepaw toverde een waterige glimlach rond haar lippen en knikte losjes met haar hoofd. ‘Waar ik de laatste tijd veel de neiging toe heb gehad.’ Werd er aan toe gevoegd. Het was een sentiment waar de medicine cat apprentice haarzelf goed in kon vinden. Maar als ze te lijf ging met haar moeder, zou ze dat zeker niet winnen. Ook al was ze wel tot warrior opgeleid geweest. De grijze kattin vertelde de warrior toen over haar gedachtes, dat ze tegen het systeem wilde vechten. Maar geen idee had hoe ze dat zou moeten aanpakken. ‘Ik ook niet,' De toon waarop Cottonflower die woorden sprak waren bijna zeilig te noemen. Het klonk zo; ontdaan. ‘Maar jij bent een medicine cat, naar jou moeten ze wel luisteren, toch?’ Mousepaw voelde dat de blauwe ogen van de andere kattin op haar geslagen waren. ‘Iets met heilig zijn, ofzo?’ De medicine cat apprentice dacht even na. Na een paar seconde schudde ze met haar hoofd en trok ze een moeilijk gezicht. "Crystalstar luistert niet naar wat wij te zeggen hebben. Ik en Shrimpnose." Met een strakke blik keek ze de andere poes aan. "Toen we terug kwamen van de Half-moon gathering, was onze leidster enkel bezig met ons gezag te ondermijnden dan echt de gegeven prophecy bespreken." Sprak ze met veel emotie in haar stem. Alsof het haar allemaal zoveel deed. "Crystalstar wilt niet horen, dus misschien moet ze het maar eens voelen. Zoals jij je voelt, denk aan je moeder, Blueflower. Ze is door Crystalstar aan de kant geschoven zodat ze haar nieuwe toyboy aan de macht kan zetten."
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Het volgende wat Mousepaw zei, interesseerde Cottonflower uitermate. Het was het tipje van de sluier die haar werd opgeheven wat er nou echt achter de schermen afspeelde. En pas nu zag ze de mogelijkheden wat Mousepaw voor haar zou kunnen doen. Als Hermitshell haar niet wilde vertelde wat hij allemaal wist (en hij wist dingen, daar was ze zeker van), dan zou Mousepaw dat wel kunnen doen. Crystalstar wilde niet luisteren naar de prophecy? ‘Welke prophecy?’ Cottonflower wist dat ze zich op glad ijs bevond, dat deze dingen haar precies niets aangingen. Het boeide haar niet eens, maar het gewoon willen weten, dat gevoel was groter. Ze zou elke ammunitie die ze kon krijgen, met beide klauwen aangrijpen. Vervolgens ging Mousepaw erop in dat Crystalstar moest voelen wat zij voelde. Ze rolde met haar ogen en snoof schamper. ‘Denk je dat ik dat niet weet, Mouse? Wat wil je dat ik nog meer doe? Ik doe al alles wat ik kan!’
Mouseplague
Med. cat apprentice
Sans 349 Actief “Sleeping doesn’t help this type of tired anymore.”
Ze kon de prophecy wel zeggen, de echte. Die werd vroeg of laat toch wel gedeeld met de clan. Maar dat zal de "narrative" die ze probeerde te duwen niet echt veel goeds doen. Dus had ze geen keus om te liegen, het was een zonde en dat wist ze. Maar als alles zal lopen zoals ze wilde; dan was het het waard. Starclan zal het wel begrijpen.
"Do not be deceived by the light Even when it shines and shimmers so bright It can easily be blinding The truth becomes obscured Don't disrecard your findings Learn from what your have endured.
Sprak ze met een heldere stem. Haar ogen stonden gefocust, maar toch wisten ze te glimmen. Ze voelde zich een beetje als een predikant, die enkel met woorden niet-gelovigen naar het licht moest begeleiden. Iets wat ze ook wilde doen. Ze had starclan een lange tijd veracht. Maar de steeds meer de laatste tijd, had ze haar lot niet alleen geaccepteerd maar ten harte genomen. Hun voorouders hadden haar niet voor niks gekozen, ze had een doel. Een doel om haar clan in een goede richting te houden, en om Starclans woord omhoog te houden. En ook, om hun straffen uit te delen. Voor elke regel die er gebroken werd. Dat was haar taak op deze aarde; ze was er zeker van. Mousepaw tikte met haar staart op de grond en trok aan haar snorharen. "Dit is de prophecy die ik heb gekregen, Shrimpnose niet" Ze aarzelde even met duwde toen haar lichaam naar voren. Dichter naar Cottonflower toe. "Maar dat maakt ook niks uit, het voorspelt niks goeds. Iets wat Crystalstar ook weet, en omdat ze geen paniek wil zaaien. Dus zal ze enkel de spreuk van Shrimpnose met de clan delen. En het andere nog geheim houden." Haar web van leugens bleef maar groeien. Maar ze zat er nu al zo diep in; ze kon niet meer terug. Cottonflower had gezegd dat ze niks meer kon doen, maar dat geloofde de grijze kattin niet. De bruine poes kon zoveel meer dan dit. Ze moest er enkel in geloven. "Je hoeft nu niks te doen, ik wil alleen weten of ik op je kan rekenen als er een opening is."
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
En zo makkelijk ging het. Mousepaw vertelde een prophecy, en Cottonflower luisterde aandachtig. Maar de woorden betekenden niets voor haar. Te mooi om waar te zijn? Niet verblind worden door licht? Welk licht? Het was zo vaag. Waarom konden die stomme voorouders van hun nooit eens duidelijk zijn, dus er kwam niets anders dan een gefrustreerd geluid uit de poes toen ze haar kop schudde. ‘Dat kan vanalles betekenen!’ miauwde ze een beetje verwilderd. Ze vond het zo spannend en ergens wel bijzonder dat Mousepaw haar zomaar deze dingen vertelde. Vertrouwde ze haar genoeg? Of was Mousepaw nog gewoon te naïef en te jong om te weten waar ze mee bezig was. Maar Cottonflower wilde alles weten, elk graantje wilde ze van meepikken. Mousepaw begon weer te spreken, en het was des te verwarrender. Cottonflower keerde haar kop een beetje van haar vriendin af en een peinzende blik lag op haar snoet. Maar het klonk als Crystalstar om de prohpecies geheim te houden. Waarom het gepeupel zorgen maken over de waarschuwingen van Starclan, hm? Ze wist nog niet echt wat ze hier van moest maken. Er was niemand zo vocaal tegen Crystalstar dan zij, dus misschien wilde Mousepaw gewoon haar als een spreekbuis gebruiken. Maar toen ze zei dat ze niets hoefde te doen en vroeg of ze op haar kon rekenen, glimlachte ze. ‘Natuurlijk Mousepaw, daar zijn vriendinnen voor,’ miauwde ze met een glimlachje. Ze duwde even kort haar neusje tegen haar wang toen ze dat zei. ‘Als jij belooft dat jij er ook voor mij zal zijn. Hermitshell maakt zich een beetje druk over mijn positie in de clan, dus als je zo nu en dan je moeder even wil verzekeren dat ik nergens heen ga.’ Ze keek met een poeslief glimlachje naar de medicine cat. Snel genoeg zou ook Mousepaw volleerde medicine cat zijn. En het had nooit kwaad om vriendjes in hoge posities te hebben. Helemaal nu de rest geen goed woord voor haar over had.
Onderwerp: nostalgic 
wo 27 okt 2021 - 20:34
