And worst of all, for me to live

Zijn lange gezicht werd proper gemaakt in de ochtend. De vorst knerpte onder zijn poten toen hij zich door het camp bewoog. Het was erg vroeg, de zon raakte nog maar net de horizon. De eerste zonnenstralen werden tegengehouden door een enorm dikke mistbank. Hij voelde de druppels op zijn gezicht ter plekke weer bevriezen, net toen hij ze er had afgeveegd. Carrioncough schudde zich uit. Het ijs tinkelde. Hmmm leafbare sloop binnen en dat was te voelen. Hij wachtte nog een tijdje tot het kamp ontwaakte en begon daarna de patrouilles aan te stellen. Als aller laatste stapte hij op Solarflare af. "Kom," wenkte hij. Hij was deze ochtend niet heel goed gezind, een beetje nors en maar van weinig woorden.

♝ carrioncough

Gaap, diepe gaap. Veel te lang wakker gebleven, check. Haar ijsblauwe ogen scanden het kamp terwijl langzaam maar zeker katten wegdruppelden. Totdat er ineens twee witte poten voor haar neus stonden. Weerzin kwam iets omhoog terwijl ze naar buiten geleid werd door Carrioncough, de deputy van de clan. Had zij weer. Zijn blik was nors en dat maakte haar automatisch ook vrij stuurs. Woordloos kwam ze overeind en stapte ze achter hem aan, staart zwiepend.

Hij kon niet verwachten dat als hij zo slechtgehumeurd was, dat de ander meteen een gelukkige kitten was, maar hij voelde zich meteen geïrriteerd omdat ze duidelijk met tegenzin meekwam. Hij bewoog het tipje van zijn staart heen en weer, maar uiteindelijk liet hij die strijken onder de witte kin. Zijn blik gleed opzij. "Goed geslapen?", kwam er een beetje geforceerd uit. Small talk was niets voor hem.

♝ carrioncough

Haar voetjes, sneeuwwit gepoetst, raakten de aarde vederlicht terwijl ze achter hem aanstapte. Haar blik gleed langs de struiken, totdat een staart onder haar kin doorgleed. Haar kop trok zich direct, reflexmatig, terug en haar ogen, vuurspugend, vernauwden zich naar hem. "Ik neem aan dat je me het kamp uit genomen heb met een andere reden dan luchtige praatjes?" Een taak, hopelijk, want anders ging zijn neus eraan. Zijn vraag bleef onbeantwoord want, nee, ze had niet goed geslapen, ze was de halve nacht het kamp uit geweest. En dat ging hem niks aan.

Carrioncough trok zijn staart weer terug, liet die rustig wiegend achter hem aan en wierp een grijns op Solarflare. "Ja Solarflare, we gaan langs de borders patrouilleren beginnend bij de Sunningrocks." Hij trok een wenkbrauw op, wat een onuitgesproken vraag formuleerde: goed voor jou?

♝ carrioncough

Haar spieren waren star terwijl ze naar hem keek, hem bijna uitdagende met haar ijskoude ogen om het nog een keer te proberen. Maar voor nu hield hij zich in. Ze knikte kort en stapte voor de deputy langs als antwoord, het pad naar Sunningrocks inzettend. Misschien niet geheel beleefd, maar hij had momenteel geen respect verdiend.

Deze border patrol was wel wat hij gewend was. Als hij een kat alleen eruit koos was het gesprek niet zo aanwezig. Dan liep de andere voor of achter hem in stilte, de harde tegenzin met zich mee slepend. Hij zuchtte zachtjes. Vrouwen... hij snapte er niets van. Carrioncough sjokte dan ook, verhoogde zijn tempo tot hij schuin achter haar liep. Hij hield zijn ogen scherp en zijn mond een stukje open zodat hij beter de geuren kon proeven. Net wanneer ze de rivier bereikten die het territorium begrensde begonnen er vlokken uit de hemel te vallen. Donkere wolken hadden zich boven zijn hoofd samengepakt zonder dat hij het had beseft. Hmmm het zag er maar grauw weer uit. Carrioncough ging nu naast Solar lopen, maar zijn blik gleed over het territorium aan de overkant. "Hoe is het met je?", vroeg hij een tikkeltje afwezig.

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: And worst of all, for me to live