It's lonely at the top

Onderwerp: It's lonely at the top di 7 dec 2021 - 17:37

You'll never rise again

And leave us be 'til Carnival's end.

De nacht was gevallen, een kille wind gleed door het kamp heen, terwijl de zwarte kater door de rollende mist wandelde. Zijn oranje ogen gleden over de ingangen van de dens, verspreid over het kamp van Shadowclan. Zijn nagels gleden uit de hulsen, knedend in de grond terwijl hij liep. Vocht druppels hingen aan zijn halflange zwarte vacht en zijn lange witte snorharen. De maan stond hoog aan de hemel, maar het licht wist bijna niet door de mist heen te komen, wat zorgde voor een bijna Dark Forest achtige omgeving. Niet dat Lockcross enig idee had hoe de Dark Forest eruit zag, behalve uit de verhalen die zijn geadopteerde vader hem had verteld. De zwarte kater stopte eventjes bij de ingang van de Leader's Den, keek eventjes naar binnen toe en liep daarna verder. Acornstar werd oud, maar Settleddust was nog jong. Misschien kon hij genoeg indruk maken op de kater om hem zijn deputy te maken. Dàt zou de kortste route zijn naar zijn uiteindelijke doel. De kater glimlachte eventjes, terwijl hij aan de rand van het kamp ging zitten en de mist als een mantel rond zijn schouder liet glijden.

Tags: @Settleddust

Oh woe to thee, ye People of Order
We hope your homes continue to smolder
L O C K. C R O S S
And that you'll never rise again
And leave us be 'til Carnival's end.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Levendig was het nooit echt midden in de nacht. De meeste katten waren er toch nog op uit, de jongere apprentices zaten in hun nest en degene die verantwoordelijk waren voor de eerste patrouilles in de ochtend die pakten nu ook hun rust. Toch was Shadowclan de enige clan die de hele dag door katten in en uit hadden lopen. Ze waren net zo comfortabel in de buitenlucht overdag als 's nachts. Maar toch hing er de stilte in de lucht, het respect voor de nacht, degene die sliepen. En vooral deze nacht, waar de mist dik in de lucht hing en geluid maar korte afstanden reisde. Settleddust had ze zwarte kater bijna niet gezien, al was het voor de reflectie in zijn gele ogen. De deputy was eigenlijk van plan geweest om er zelf nog even op uit te gaan, maar hoe Lockross zo sinister in het donker zat te tobben, was zijn interesse wel getrokken. ‘Ik meende niet dat ik jou nog op de lijst had staan voor een patrouille?’ miauwde hij met gedempte stem toen hij bij de kater kwam zitten. Niet dat het erg was voor hem om er nog op uit te zijn, maar het was koud genoeg om toch voorkeur te hebben voor een warm nest dan jezelf in een laag van water te zetten.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit