Proud to be home

Remnantwolf was vroeg of heel laat, het was net hoe een kat het bekeek, weer het kamp in gelopen. Het was maar goed dat ze jong en gezond was, want de reis was lang geweest en hoewel ze honger had en niets liever dan slapen wilde, leken haar poten met energie te trillen. Ze had nauwelijks een woord met Frostdove gesproken, zeker omdat het gesprek met Chivysniff nog in haar hoofd rond dwarrelde. Ze had haar naam, verbijsterend als het was. Ze kon het nog steeds niet geloven. Als een kat haar vier Moons geleden had gezegd dat ze binnen een zeer geringe tijd haar opleiding tot volwaardig Medicine Cat af zou ronden, dan had ze zich angstig verstopt in een hoekje.

Newtspark was weg, grotendeels weg gestuurd door haar. Niet dat ze dat ooit zou toegeven al zou Eveningstar misschien de optelsom wel kunnen maken. Het feit dat de flamepoint Riverclanners had aangevallen, dat ze de nasleep ervan had moeten zien was iets dat haar niet goed was gevallen. Ze bleef even staan bij de ingang terwijl ze haar schouders rechtte en haar sprankelende ogen rond het kamp liet glijden. De meeste Medicine Cat's zouden direct op de high stone zijn gesprongen om daarna hun nieuwe naam te verkondigen. Remnantwolf twijfelde echter, tien Moons oud was bijzonder jong, bijzonder onervaren en de laatste keer dat ze aandacht op zich had gevestigd was geen prettige ervaring geweest. Ze had zich toen nog zo alleen gevoeld, zo eenzaam.

Nu was het gekke dat ze alleen stond maar zich niet eenzaam voelde. Wellicht omdat ze nu de goedkeuring had gehad van Starclan, van Chivysniff. Ze was niet helemaal alleen, ze had haar voorouders achter zich staan. Remnantwolf rekte zich eens goed uit om haar spieren wat te ontspannen voordat ze richting haar Leader trippelde die net verscheen. 'Eveningstar,' Haar stem klonk hees, zacht en vermoeid maar ergens wellicht ook wel opgelucht. Hoewel niet elke vraag direct was beantwoord, of beantwoord had kunnen worden was het vertrouwen van Starclan een behoorlijke oppepper. Ze zou fouten maken, maar zolang ze zou leren en het pad bleef volgen. Ze schudde haar ranke kop voordat een klein, misschien zelfs zenuwachtig glimlachje over haar lippen gleed. 'Kan ik je spreken?' Ze wist niet waarom ze Frostdove de terugreis niks had gezegd, ook al was hij een goede vriend. Misschien omdat ze overrompeld was geweest, het was goed. Goed voor Thunderclan. Ze wist niet of elke kat haar direct zou vertrouwen want tijdens haar Apprentice periode had ze voldoende fouten gemaakt; maar Starclan zag haar als goed genoeg. Als voldoende. De zachte streling van Chivysniff haar staart langs haar, een geruststelling was iets dat ze misschien ooit in haar Clan kon brengen. Rust. Ze hadden dat nodig. Ze keek op naar de vroegere Medicine Cat van Riverclan, diens houding. Ze sloot haar ogen, ze was gezien zoals ze was. Als onderdeel van de roedel, van de Clan.

-Eveningstar eerst

Remnantwolf wist dat ze al Medicine Cat Apprentice behoorlijk wat stennis had geschopt, alles om duidelijk te maken dat ze niet op haar gemak was; dat Newtspark te hard was voor hun Clan. Het was niet dat ze snel een slecht hart droeg, maar eenmaal op de verkeerde poot met haar, dan kwam een kat daar niet zomaar vanaf. Haar amberkleurige ogen stonden kalm maar ergens ook wel zenuwachtig; Remnantwolf had zelf ook niet verwacht dat Starclan haar niet zou straffen om het feit dat ze Newtspark praktisch had weg gestuurd. Ze hadden haar geaccepteerd en vertrouwen gegeven dat ze uiteindelijk de juiste keuzes zou maken. 

Ze volgde de Leader in de richting van het hol onder de High Rock, daar waar katten niet het gesprek zouden kunnen volgen. Remnantwolf liet zich een tikkeltje vermoeid op het mos zakken, voordat ze haar oren wiebelde en diep in ademde. Eveningstar leek gestresst; misschien dat het de Leader goed zou doen om dit te horen voordat zijzelf op de High Rock het zou moeten verkondigen. Ze moesten tonen dat ze een eenheid waren, de Clan vertrouwen blijven geven. "Ik heb een Starclanner gesproken.' Mauwde ze zachtjes haar stem trilde bijna voordat er een kleine glimlach haar gezicht open brak. 'Ze heeft mij benoemd tot volwaardig Medicine Cat van Thunderclan.' Haar stem klonk hees maar warm, misschien ook wel opgelucht. Het was al te lang geleden dat Thunderclan een eigen Medicine Cat had gehad en zeker met Leafbare op komst was het prettig dat ze een wat stevigere positie hadden. 'Remnantwolf..' Haar naam was niet meer dan een fluistering op haar lippen terwijl ze haar amberkleurige ogen op Eveningstar gericht hield. 'Omdat ik een ben met de Clan, als een wolf die beschermend is en met de jongen speelt.' Ze was als ze tijd over had vaak bij de Nursery te vinden om de jongsten aandacht te geven of bij de Elders. Haar oortjes wiebelde ze kort voordat ze afwachtend haar Leader aan keek. Zenuwachtig was ze wel, misschien des te meer dan tegenover Chivysniff. Het was immers haar Leader.

Remnantwolf wist dat ze nog aan haar Clan hetzelfde moest bewijzen als aan Starclan. Dat ze het alleen kon, dat ze meer dan klaar was om er alleen te staan en haar Clan te beschermen zoals enkel een volwaardige Medicine Cat dat kon. Ze moest nog veel leren maar waar ze als Medicine Cat Apprentice de tijd had gehad om onzeker te zijn moest ze nu zelfverzekerd blijven. Uitstralen dat ze niet bang was voor de uitdaging, voor de stilte in de den. Voor het alleen zijn, het was veiliger geweest voor een deel om niet de eerste Leafbare alleen in te gaan maar aan de andere kant; ze kende de planten die tegen Greencough werkten. Eveningstar leek verrast toen ze met haar deelde dat Starclan haar had benoemd tot volwaardig Medicine Cat, tot sterk en volwassen genoeg. Al bleef ze jong en daarmee nog lang niet zo goed als Rousebell zou zijn geweest. 'Gefeliciteerd Remnantwolf.' Zei de grijs gestreepte kattin waardoor de jonge Medicine Cat haar kop naar haar Leader neeg. 

Felgele ogen leken haar blik te vangen voordat ze de ander verder met woorden kon bedanken waardoor ze deze inslikte en vragend naar haar Leader keek. 'Laatst verscheen StarClan in mijn dromen. Ik ben daar een leven kwijt geraakt. Houd het aantal levens die ik heb voor iedereen geheim. Jij moest het in ieder geval weten.' Een bezorgde frons gleed over het gelaat van de pas benoemde Medicine Cat. 'Eh.. oke?' Mauwde ze voordat ze voorzichtig overeind kwam en haar Leader voor de zekerheid bekeek, checkte op mogelijke wonden. 'Waarom?' Starclan nam toch niet zomaar levens af? Was ze ziek geweest zonder iets te tonen? Had ze een wond gehad? Haar amberkleurige ogen stonden bezorgd voordat ze diep in ademde. 'Spottedrain weet het ook niet?' Ze wist dat Eveningstar niet zomaar al haar levens kwijt zou raken maar dat betekende niet dat de Deputy uit het niets Leader moest worden. Wat als ze zich zou verspreken in de nabijheid van de mogelijke opvolger van Eveningstar? Ze slikte even voordat ze knikte. 'Ik zal mijn mond erover houden.' Beloofde ze enkel zachtjes voordat ze haar ogen sloot ze en ze haar staart om haar lichaam krulde. 'Kunnen... Kunnen we samen mijn benoeming aan de Clan vertellen?' Ze wilde er niet alleen staan, met al die ogen op haar gericht. Dat was toch wel spannend.

Remnantwolf was bezorgd om haar Leader, het feit dat ze al een leven was verloren voor een onbekende reden. Het belangrijkste was echter dat Eveningstar er nog was, dat ze de Clan nog bijeen kon houden met haar sterkere poten. De grijze kattin stond dichterbij de Leader dan eerst, met een onderzoekende blik, daar waar Eveningstar de vechter was, was zij een beschermer. Ze was er enkel en alleen om de Clan te verzorgen; om doden te voorkomen waar ze dat kon. Tevreden dat ze geen wonden zag keek ze de gris gestreepte kattin weer aan. 'Ik kan niet zeggen wat er in StarClan is gebeurd. Ik kan je wel zeggen dat je op je passen moet letten Remnantwolf. Als er iets is wat gedaan moet worden, laat mij dat dan doen. Alles om de Clan te beschermen. Alles. Goed?' Een frons gleed over het gezicht van de jonge Medicine Cat voordat ze langzaam knikte. 'Ik wilde meer weten of je gezond was. Eh.. gezond bent.' Mauwde ze zachtjes bijna ademloos voordat ze haar schouders rechtte en haar Leader nadenkend aan keek. 'Als je iets van plan bent dat... Eh dat gewonden kan bezorgen. Waarschuw mij wel even... Ik.. eh... Kruiden.' Murmelde ze zachtjes, ze hadden immers nooit een eindeloze voorraad aan kruiden, ze wist niet wat haar Leader die woorden had doen spreken; doen wat nodig was. Wat was nodig? Moesten ze nog alert zijn voor Bloodclan? Ze schudde enkel haar kop, het was aan haar om de woorden van Starclan te delen; om als een wolf die de pups beschermde achter te blijven. Ze was echter geen Leader en had simpelweg de kennis niet die Eveningstar had. Spottedrain bleek het nog niet te weten waardoor Remnantwolf langzaam haar ogen sloot. Het was goed dat niet de hele Clan ervan af zou weten; het verliezen van levens was iets waar andere katten zich geen zorgen over moesten maken. 'Laat dat ook maar zo. Ik wil niet dat ze zich zorgen maakt. Ze moet zich focussen op haar taken. Jij moet het wel weten, ik wil dat jij er van op de hoogte bent hoe het met mijn levens staat.' De jonge grijze kattin keek met felle ogen haar Leader aan. Ze was dankbaar dat ze het wist, waardoor ze de keuze van haar Leader accepteerde. Haar oren trok ze kort voordat ze langzaam, bijna bedachtzaam knikte. Een klein grijnsje ontstond op de lippen van Eveningstar voordat ze sprak. 'Waarschuw me even als het er nog maar ééntje is.' Mauwde de ander plagerig waardoor Remnantwolf een lach probeerde te onderdrukken voordat ze grinnikend de Leader een speelde klap met haar poot verkocht. Ze haalde diep adem voordat ze Eveningstar aan keek. 'We hebben je nog nodig Eveningstar. Dus... Liever niet te snel.' Haar stem klonk hees maar eerlijk, ze hadden de stabiliteit, het pittige van haar Leader nog nodig. Zij had haar nog nodig. Ze haalde diep adem voordat ze haar kop tegen die van Eveningstar stootte, een warme beweging. Een van een kattin die begreep dat ze elkaar nodig hadden. Ze moest op de ander vertrouwen, en Eveningstar op haar. Misschien dat ze juist daarom ook de ander bij zich wilde hebben als ze aan de Clan het goede nieuws zou vertellen. 'Natuurlijk,' Mauwde de ander waardoor een opgeluchte glimlach op het gezicht van de kleine kattin verscheen. 'Ik ben nog niet echt goed met praten... Ik zeg altijd het verkeerde.' Mauwde ze zachtjes, ze bedoelde altijd wel goed maar het feit bleef dat ze niet bepaald veel ervaring had. Dan kon ze beter een Leader hebben die haar de juiste manieren kon tonen. Een Leader zoals Eveningstar. 'Zullen we dan?' Mauwde ze een beetje nerveus maar stiekem ook trots, dat laatste straalde ook van haar houding af. Hoeveel Medicine Cat's konden zeggen dat ze al zo jong waren goedgekeurd om de Clan te mogen dienen. Om Starclan's bemiddelaar te zijn.