titel

Hoewel de wereld in een laag witte sneeuw gekleed was, was de lucht blauw en onbewolkt, en scheen de zon fel. Zijn vacht werd mooi goud opgelicht dankzij de warme stralen die het leven net ietsjes mooier maakte. Een zucht verliet zijn bek terwijl hij aan zijn jacht begon. Het was al wat later op de ochtend, en hij had er al een borderpatrol op zitten. Toen had hij geroken dat vlakbij de Shadowclangrens prooi geweest was. Het was wat meer risicovol om daar te jagen - het kon zomaar gebeuren dat hij met zijn geur of tijdens de jacht prooi de grens overjoeg, naar vijandig gebied waar hij dan niet meer bij kon komen. Zijn gele ogen scanden het gebied voor hem, op zoek of hij een vacht zou kunnen zien tussen de sneeuw. Zijn blik bleef uiteindelijk haken op een vacht die helaas niet van een prooidier was, maar van een kat, aan de andere kant van de grens. Hoewel haar wit met bruinrood-gevlekte vacht eerst wat weghad van een vos, wist hij door haar grootte dat dit niet het geval was. Hij zwaaide naar de ander met zijn staart, waarbij hij oogcontact maakte met haar intens groene kijkers. "Hallo," begroette hij haar. Zijn jacht kon nog wel even wachten.
Benoem 7 kleuren in één post (2p)
& Tidepaw

Het was heel koud en dat vond Tidepaw niet zo fijn. Ze had haar dunne vacht zo dik mogelijk opgezet, maar dat hielp anders. Even was ze jaloers op de Riverclanners, met hun dikke vacht. Dat was vast lekker warm. Zij leek bijna meer op een Windclanner, zo kort was haar pels. Over Windclanners gesproken - ze was blijkbaar best dicht bij de grens terechtgekomen, en spotte plots een Windclanner aan de overkant die oogcontact maakte en zwaaide. Had ze ooit al een Windclanner ontmoet? Hm. Tidepaw kon het zich niet meteen herinneren, dus waarschijnlijk had diegene dan geen hele grote indruk gemaakt. Even keek ze om zich heen, als om te zien of iemand haar onder haar voeten zou geven omdat ze met iemand van een andere clan sprak; dat zou immers niet de eerste keer zijn. "Hallo!", riep ze toen vriendelijk naar de overkant, nadat ze gezien had dat de kust veilig was.

Het zou onbeschoft van hem zijn als hij haar aanwezigheid negeerde, niet? Hij vond het niet erg om zijn jacht even uit te stellen in de ruil voor een babbeltje. Hij glimlachte dan ook toen de apprentice naar hem toe kwam - al dan wel pas na het checken van haar omgeving, iets wat hij best grappig vond om te zien. "Bang om op je vingers getikt te worden?" lachte hij vrolijk. "Dat is het voordeel van warrior zijn, niemand mag je meer corrigeren. Behalve de deputy en leader, natuurlijk." De laatste woorden voegde hij toch nog maar even toe, voor als Blazestar opeens stiekem achter hem stond. Of nog erger, Ashenpatch. Zijn ogen glinsterden wat ondeugend toen hij naar de apprentice keek. "Ik ben Hawkchase, wie ben jij?"