[OPEN] Old Winter's Song

Haar flanken zwoegen hard terwijl haar adem gepanikeerd in en uit haar lichaam stroomde. Haar kaken waren strak op elkaar geklemd en ze deed haar stinkende best om geen tranen te laten vallen. Ze had erop vertrouwd dat Ravenstrike haar nooit zou verraden. En nu gedroeg hij zich zo. Hij zou haar gaan verlaten, ze wist het zeker. Hij haatte haar stiekem, al die tijd wilde hij haar gewoon pijn doen. Het kon niet anders. Niemand hield van haar, ze kon op niemand vertrouwen. Zelfs haar eigen moeder wou haar niet. Met iedere gedachte begon ze harder te lopen, waardoor ze na een tijdje op volle snelheid door het territorium heen schoot. Zonder na te denken stak ze het thunderpath over, waarbij ze van geluk mocht spreken dat er geen monsters waren op dat moment. Ze moest weg, weg van dat verstikkende territorium van Shadowclan waar iedereen haar haatte en niemand haar moest. Pas toen ze bij de fourtrees aankwam stopte ze met rennen. Compleet buiten adem krulde ze zichzelf op, onder de boomstronk van de afgefikte boom. Regen tikte meedogenloos neer op haar lichaam.

_{Ze was vandaag al op patrol geweest en zelfs door de regen heen had ze wat gejaagd. Ze had haar prooien net begraven -ookal was het lastig een droog plekje ervoor te vinden- en zag opeens dat er een zwarte schim door de regen wegschoot, richting het thunderpath. Beide uit nieuwsgierigheid als zorgen achtervolgde ze het wezen in de richting waar die naartoe was gegaan. Ze was niet zo’n snelle loper, maar ze zou er wel komen uiteindelijk. Op haar eigen tempo. Recht voor het Thunderpath stopte de zwart met oranje kattin even, ze wist hoe gevaarlijk deze plek altijd was. Er waren zoveel katten gestorven op deze plek, simpelweg omdat ze niet uitkeken. Ze zou het niet riskeren over te steken zonder te checken voor monsters. En er kwamen er een paar voorbij, waarna de laatste voorbij was gereden ze vooruit schoot en snel maakte dat ze aan de overkant was. De geur van de schim was erg vaag door de regen, maar rook naar haar eigen clan. Buzzingbee had geen idee wat één van haar clangenoten te zoeken had buiten het shadowclan territorium op dit moment, maar ze ging het uitzoeken. Het duurde even, met wat pauzes ertussen had ze uiteindelijk de Fourtrees bereikt en zag ze onder de ene afgebrande boomstronk een kat liggen. Ze was opgekruld en zag er zo hopeloos uit, zielig alleen in de regen. “Dimpaw?” de mollige poes kwam langzamerhand wat dichterbij en bleef op een afstandje van haar staan. “Wat doe je hier zo met dit slecht weer?” het was niet ideaal helemaal hier naartoe te rennen als een sneltrein in de regen.}