The water falls, but we are above!

Tailpaw liep door het Riverclan territory, ze was op weg naar de waterval. Haar gevlekte staart wapperde achter haar in de wind. Tailpaw hoorde het geluid van de waterval in de verte stromen. Tailpaw snoof, een frisse geur vulde haar neusgaten. Niet alleen een frisse geur, ook een konijnen geur! Tailpaw zakte in jachthouding, die had ze af gekeken van andere trainingen. Ze zag het konijntje in de struiken zitten, ze sprong op het beestje en doodde hem. Tailpaw ging met het konijn naar de waterval, daar had ze met Spotpaw afgesproken. Tailpaw liep vrolijk verder, Spotpaw was ook een lapjeskat die ze wel leuk vond. Tailpaw kwam bij de waterval aan, ze klom naar boven en ging rustig zitten. "Prachtig." mompelde ze in zichzelf. Haar oren waren gespitst, kwam Spotpaw eraan? "Spotpaw?" Tailpaw liep naar een kleine afgrond en keek erover heen of Spotpaw er wel aankwam. Ze tilde het konijn op en keek nog een keer, als Spotpaw kwam moest ze wel indruk kunnen maken. Tailpaw keek over het randje, ze zette haar linker voorpoot iets verder naar voren. Een steen kwam los te zitten en viel naar beneden, haar voorpoot gleed weg. Tailpaw kon zich net nog met haar nagels vastklemmen aan de afgrond. Het konijn viel naar beneden. "Help! Spotpaw!" schreeuwde Tailpaw angstig.

~Spotpaw en Magicpaw only!~

Een gevlekt en nog niet zo'n oud katertje liep door het bos. Hij trippelde vrolijk naar waterval die hij in de verte hoorde. In zijn bekje hing een pas gevangen muis en hij hield die trots omhoog. Hij genoot van de wind en het geruis zoals hij dat altijd al had gedaan. Hij zou nooit zonder kunnen, hij misste het geluid van water meteen als het ontbrak. Nee het water was zijn leven en dat zal het blijven, want hij hoorde immers in de Riverclan. En daar zal hij ook blijven, zo was het gewoon. Zo was het, is het en zal het altijd zijn. hij trippelde verder en hoopte dat hij niet te laat was. Hij had met Tailpaw afgesproken. Tailpaw was 1 van de weinige die op hem leek, en het gekke was dat zij juist geen familie was. Toch liet hun uiterlijk ervoor zorgen dat ze met elkaar optrokken, tenminste dat vond Spotpaw. opeens hoorde hij zijn naam. hij wist dat hij te laat was en begon te rennen. Hij wou geen slechte indruk op haar maken... opeens hoorde hij geroep "Help! Spotpaw!" klonk het. Hij herkende de stem van Tailpaw meteen. En hij vond het nog erger toen hij een doffe plof hoorde van iets wat van de waterval was gevallen. " Tailpaw!!" riep hij terwijl hij op zijn hardst rende. Hij zag de waterval nu goed en hij zocht naar een lichaam op de grond. Hij zag alleen een konijn liggen. Hij zag dat het konijn al dood was voor de val en begreep wat er ongeveer gebeurd moest zijn geweest. Hij legde zijn muis naast het konijn en keek omhoog. daar zag hij Tailpaw staan. Ze was bang, dat zag je goed. " Tailpaw! " riep hij weer, niet wetend wat hij moest doen.

Sorry xd flut... moet weer inkomen na de vakantie Razz

Tailpaw hoorde een stem, ze kon niet zien wie het was want ze hing met haar rug naar het bos. "Tailpaw!!" hoorde ze de stem roepen, Spotpaw! "Tailpaw!" hoorde ze weer."Spotpaw help me, ik val bijna!" gilde Tailpaw. Ze mocht nog niet sterven! Daar was ze te jong voor. "Spotpaw!" Tailpaw probeerde weer op het randje te komen maar het lukte niet. Ze hoopte dat Spotpaw haar snel kwam redde, dan kon ze het vertellen. Als ze te pletter viel kon dat nooit en kreeg Spotpaw iemand anders."Spotpaw! Ik moet je iets vertellen."

"Spotpaw help me, ik val bijna!" gilde Tailpaw. Het gegil bracht spotpaw weer bij positieven en hij begon zo snel hij kon omhoog te klimmen. "Spotpaw!" hoorde hij weer en hij hoorde gekrabbel op steen en steentjes die vielen. Hij klom nog sneller. hij had net doodsangst in de stem gehoord en hij wist dat hij niet veel tijd meer had. "Spotpaw! Ik moet je iets vertellen." hoorde hij terwijl hij net boven was. Hij sprinte naar de rand waar Tailpaw moest hangen. Hij was voorzichtig en kwam niet te dicht bij. Hij zag haar hangen. Angst rook hij, Angst voelde hij en Angst zag hij in haar ogen. " Straks..." klonk hij onnatuurlijk rustig. " Eerst ga ik je redden..." Hij zette zijn klauwen in de poten van Tailpaw. " Sorry... " zei hij, hij meende het maar hij zag geen andere manier om haar te redden. hij hield 1 van haar poten vast en met de andere probeerde hij naar haar uit te strekken. " pak hem maar... Dan trek ik je op" hij hoopte dat dit zou lukken. Hij had zijn moeder door het water verloren, en hij was er zelf ooit bijna in verdronken. Hij wist hoe verwoestend het water kon zijn, hoe mooi en vertrouwd het ook leek. Daarom wou hij niet nog iemand in het water kwijt raken. dus gaf hij nu alles om haar te helpen en om haar te redden van een vroege dood.

Tailpaw keek omhoog en zag Spotpaw staan. " Straks..." zei hij. " Eerst ga ik je redden..." zijn klauwen doorboorde de hare, Tailpaw voelde het bijna niet het maakte haar niks uit. " pak hem maar... Dan trek ik je op" Tailpaw pakte zijn poot, Spotpaw trok haar omhoog. Het was gelukt! Tailpaw kwam op de grond terecht, ze ging gelijk zitten. Ze zat tegenover Spotpaw. "Ehm Spotpaw..." bracht ze uit haar mond. Ze moest nog even bijkomen van de schrik. Spotpaw had haar gered. Spotpaw heeft me gered. dacht Tailpaw.

Hij trok haar omhoog. Het kostte moeite, het was zwaar maar het lukte en daar ging het om. "Ehm Spotpaw..." zei Tailpaw. Maar Spotpaw zei "Ssst.. rustig maar.. gaat het met je poten? anders haal ik de medicinecat wel..." hij zag dat ze nog in schok was, en hij wist een beetje hoe ze zich moest voelen. Toen hij bijna dood was geweest omdat hij nog niet kon zwemmen was hij ook geschokt en nog dagenlang bang voor water geweest. Hij zou alles doen om haar zo goed mogelijk door deze ervaring te slepen. hij keek even naar de wonden op haar poten. hij schrok er een beetje van en hoopte dat ze er niet al te veel last van had. Hij voelde zich schuldig, had hij het echt niet anders gekund? was het dom geweest om dit zo te doen?

Spotpaw keek bezorgd. "Ssst.. rustig maar.. gaat het met je poten? anders haal ik de medicinecat wel..." zei hij, zijn zachte stem klonk als muziek in haar oren. "Nee, het gaat." zei Tailpaw. "Maar Spotpaw ik wilde je iets vertellen." zei Tailpaw verlegen, wat ze nu ging zeggen zou misschien wel hard aankomen bij Spotpaw. "Spotpaw, ik vind je leuk." Tailpaw keek verlegen naar haar poten, nu zag ze de wonden pas. Het kon haar niks schelen, toch voelde het pijnlijk maar ze zou later naar de med. cat gaan. Hoe zou Spotpaw reageren?

"Nee, het gaat." zei Tailpaw. "Maar Spotpaw ik wilde je iets vertellen." spotpaw wist het al maar reageerde kalm " Zeg het maar" zei hij vrolijk. maar Tailpaw lek even te twijfelen. Toch zei ze het: "Spotpaw, ik vind je leuk." Spotpaw schrok. Dit kwam voor hem totaal onverwachts... natuurlijk zij was ook wel leuk. Maar niet leuk op de manier die zij bedoelde. Hij deinsde wat achteruit. en zette onbewust zijn haren op. toch keken zijn ogen verbaasd naar haar, zoekend naar antwoord in haar ogen. Hij dwong zichzelf te kalmeren en te gaan zitten. na een paar keer diep adem te halen gingen zijn haren liggen en werd hij rustiger. " i...ik... ik moet hi...hier even over denken.... J...je vr..vraag kwam nogal..." hij zocht naar het juiste woord. " onverwachts..." Hij wenste dat zijn ogen meer uit konden leggen dan zijn vreemde stotterende zin. oh, starclan? wat nu? Maar hij wilde haar niet kwetsen, hij had gewoon tijd nodig om dit te verwerken... " sorry..." hij liep naar de rand van de waterval en keek naar het bos en het water onder zich. Hij dacht na... Wat moest hij doen? Hij vond haar echt leuk, maar was zij de ware?

Niet alleen spotpaw heeft tijd nodig om dit te verwerken xD we hebben ook nog 3 topics nodig Wink

@ Spotpaw: I know, ik wilde ook al een topic bij de med. cat maken voor Tailpaw's poten. En misschien in het Apprenices den.

Tailpaw keek naar Spotpaw. Hij schrok van haar vraag. Tailpaw stond op om te kijken of het wel goed met hem ging. " i...ik... ik moet hi...hier even over denken.... J...je vr..vraag kwam nogal..." Tailpaw zag dat Spotpaw wel erg geschrokken was. " onverwachts..." zei hij tenslotte. " sorry..." Spotpaw draaide zich even om en keek naar het bos. "Gaat het wel goed met je?" Tailpaw ging naast Spotpaw staan en keek bezorgd in zijn ogen. Tailpaw keek daarna naar de muis en het konijn. "Zullen we even de prooi naar het kamp brengen? Dan kun je even denken." zei Tailpaw met een zachte stem. Ze draaide zich om en ging van de rotsen af. Ze trippelde naar de prooi.

Misschien kunnen Spotpaw en Tailpaw de prooi naar het kamp brengen en dan naar de med. cat den gaan?

bespreken we wel via pm.

"Gaat het wel goed met je?" Tailpaw ging naast Spotpaw staan en keek bezorgd in zijn ogen. Tailpaw keek daarna weer weg. "Zullen we even de prooi naar het kamp brengen? Dan kun je even denken." zei Tailpaw met een zachte stem. " ja.. laten we dat doen...." maar diep in zijn hart wist hij dat hij wel meer tijd nodig zou moeten hebben. Het woord partner klonk hem veel in de oren, dan dacht hij aan kittens en warriors... hij was pas een apprentice! hij klauterde zo snel als hij kon naar beneden. hij was er goed in merkte hij, maar het gaf hem maar weinig afleiding. Hij pakte het konijn op, omdat die zwaarder was dan de muis, en Tailpaw misschien vanwege haar verwonde poten minder goed kon lopen. " kom je?" riep hij, hij probeerde vrolijk te klinken. Hij was duf en moe, alsof hij heel veel slaap nodig had.. maar dat was helemaal niet zo... hij had de afgelopen dagen goed geslapen en ondanks de bladkaal die er was geweest had hij geen honger geleden. Zijn gele ogen keken even naar Tailpaw. opeens moest hij glimlachen " nee... ik wil niet met je..." lachtte hij maar het klonk als een grapje. " wil je weten waarom?" hij lachte vrolijk naar haar en legde even zijn konijn weer neer... " nee... dat vertel ik je lekker niet..." zei hij weer met een plagende toon. Hij had zin om even te spelen en alles te vergeten. Even stoeien langs het heldere water met de bekende ruis van de waterval... hier hoorde hij thuis...

" ja.. laten we dat doen...." zei Spotpaw, hij liep ook naar beneden en pakte het konijn op. Tailpaw pakte de muis op. " nee... ik wil niet met je..." lachtte Spotpaw. Tailpaw's oren schoten omhoog, wat bedoelde hij? " wil je weten waarom?" Spotpaw keek nu wel erg vrolijk, hij had zijn konijn neergelegd. " nee... dat vertel ik je lekker niet..." Tailpaw schoot in de lach. "Wat wil je nou?" lachtte Tailpaw. Spotpaw had duidelijk zin om even te spelen. Tailpaw liep naar de waterval toe, ze deed haar snorharen in het water. Daarna liep ze weer naar Spotpaw. "Kijk." Haar snorharen begonnen te trillen en het water sprong er met kleine druppeltjes af, recht in Spotpaw's gezicht. Tailpaw begon te lachen. "Nu ben je afgekoeld." plaagde ze. Spotpaw's gezicht zat onder de kleine druppels water.

"Wat wil je nou?" lachtte Tailpaw. ze liep naar de waterval en dronk even. Vervolgens liep ze weer naar hem toe. Hij had te laat door wat ze van plan was en werd daardoor onder het water geblazen. Tailpaw moest lachen en zei plagend " nu ben je afgekoeld." Spotpaw keek even verbaasd, lachtte toen en schudde met zijn kopje om het water weg te krijgen. Hierbij vlogen er een paar spetters rond. Hij lachte vrolijk en haalde met ingetrokken nagels uit naar Tailpaw om haar een vriendschappelijke klap te geven. hij keek haar aan met vrolijke ogen terwijl hij nog steeds lachte. Hij liep dichter naar haar toe. Hij keek haar even lief aan om haar af te leiden en gaf haar daarna een duwtje, die net hard genoeg was om haar om te laten vallen, maar niet zo hard dat het pijn zou doen. Hij hoopte dat ze viel en glimlachte naar haar. " je moet je niet laten afleiden door mij he?" zei hij dit keer met een plagende toon. Hij was het moment hiervoor al even vergeten en ging volledig op in het spel dat ze speelden. Hij genoot nog steeds van de waterval maar kwam niet te dichtbij om in gevaar te komen.

Spotpaw schudde zich uit en gaf Tailpaw een tik. Vrolijk keek Spotpaw naar haar, vervolgens liep hij naar Tailpaw toe. Tailpaw werd stil, ze had niet in de gaten dat Spotpaw haar een duw gaf. Ze viel op de grond. "Je moet je niet laten afleiden door mij he?" plaagde hij. "Dat komt omdat je er nog over moet nadenken, als je erover na hebt gedacht zal ik dat echt niet doen." lachtte Tailpaw. Ze ging even rustig zitten, legde haar staart over haar poten en sloot haar ogen. Tailpaw genoot van het moment dat Spotpaw daar stond. Na een tijdje opende ze haar blauwe ogen, ze keken zacht naar Spotpaw.

"Dat komt omdat je er nog over moet nadenken, als je erover na hebt gedacht zal ik dat echt niet doen." lachte ze naar hem. Spotpaw werd er verlegen van maar liet niets merken. Hij zag hoe ze rustig ging zitten en dat ze haar ogen sloot. Hij wachtte... eerst geduldig maar met steeds meer ongeduld, net toen hij weer een tikje wou geven om haar te laten bewegen deed ze haar ogen open. Ze waren zo mooi.... Diep, helder en blauw. Anders dan die van hem. Nee, hij had saaie Gele ogen die juist fel en normaal waren. Nee, zij had meer de ogen zoals Magicpaw of zijn mentor. Hij bleef verward staan kijken, en nu pas zag hij hoe mooi ze eigenlijk was. Hij verdronk in haar ogen maar zag ondertussen haar mooie vacht schijnen in de zeldzame zon die er nu even was. Hij genoot van het moment en begon zacht te snorren. het boeide hem niet dat het een val kon zijn, terwijl hij wist dat hij nu makkelijk omver gehaald kon worden of kon worden aangevallen. Nee... Hij deed niets, hij bleef roerloos staan en genoot volop van dit moment. Was dit nou verliefd zijn? Was dit fijne en mooie gevoel nou liefde? hij wist het niet... en het boeide hem niet... het enige wat hem boeide waren de mooie ogen van de prachtige poes die voor hem stond...

Spotpaw keek haar aan met zijn mooie vurige ogen. Tailpaw stond op en ging naast hem zitten. Ze drukte haar snuit in zijn vacht. Het enige wat ze nog hoorde was het geadem van Spotpaw en het stromende water van de waterval. Spotpaw was voor Tailpaw de ware, het kon niet anders. Al had ze geen idee hoe Stormstar zou reageren als hij te horen krijgt dat er twee apprentices verliefd zijn, maar het maakte haar niks uit. Niemand kan uitmaken wat ware liefde is. Tailpaw sloot haar ogen, nog steeds met haar snuit in de gevlekte vacht van Spotpaw. Misschien had hij er al over nagedacht. Maar ze wilde het nu niet vragen. Niks om haar heen intereseerde haar, behalve Spotpaw. Hij leek wel het enige op de wereld, ze dacht niet meer aan haar poten of aan de clan. Alleen maar aan Spotpaw. Was dit ware liefde? Tailpaw keek op naar Spotpaw. "Hoe zou Stormstar reageren?" vroeg ze ineens. Haar nieuwsgierigheid had het overwonnen. Met haar zachte ogen keek ze in de ogen van Spotpaw. Zijn zachte ogen...

Tailpaw kwam naast hem zitten en drukte haar snuit in zijn vacht. Hij liet het toe.. Iets wat hij normaal nooit had gedaan omdat hij het kinderachtig en meisjesachtig zou vinden. Nu liet hij het toe... Hij genoot ervan. Hij draaide zich naar haar toe en begon zachtjes haar schouder te likken. Was ze de ware? Was dit echte liefde? Hij wist het niet... Maar hij hield van haar en dat was belangrijk. Hij wou niet denken maar toch gleden zijn gedachten steeds naar de vraag die hij nog steeds moest beantwoorden... Hoeveel tijd zou hij nodig hebben om ja of nee te kunnen zeggen? Opeens voelde hij Tailpaw niet meer en keek hij op, hij zag haar kijken en keek terug in haar mooie ogen. "Hoe zou Stormstar reageren?" zei ze ineens. Spotpaw vroeg ze af wat er allemaal in haar hoofd rondspookte dat ze dit juist nu vroeg. Maar ze keek in zijn ogen en hij voelde dat hij haar gerust moest stellen. " Maakt het uit? Al vind hij het niet goed... Dan gaan we weg om ergens anders een toekomst op te bouwen waar het wel mag... " hij klonk zacht en wou haar niet bang maken. Hij dacht dat stormstar dit wel niet erg zou vinden.. Meerdere koppels waren er toch? En hoe meer katten hoe beter? toch? En voordat zei kittens krijgen... dat zou nog eeuwen duren! Gewoon verliefdheid mag toch niet verboden zijn? of wel?

"Maakt het uit? Al vind hij het niet goed... Dan gaan we weg om ergens anders een toekomst op te bouwen waar het wel mag..." antwoordde hij. Tailpaw dacht aan Soulheart, haar broer. Soms ging ze stiekem naar hem toe. Tailpaw keek afwezig. Zonder dat het mocht ging ze soms naar Soulheart toe, dan spraken ze een tijd en een plek af. Een siddering ging door haar lichaam. Zou Spotpaw merken dat Soulheart haar broer was? Tailpaw schudde de gedachten van zich af en legde haar snuit weer in de vacht van Spotpaw. Hij hoefde dit nog niet te weten, of gewoon niet.

Onderwerp: Re: The water falls, but we are above!