The water falls downward. But I'm still up here

Net kon hij over de rand kijken. Met gevaar dat hij zijn nek brak deed hij het ook. Wat was het hier toch mooi! Heel veel kon je van af hier zien. Whitepaw vond het geweldig. Steeds verder boog hij over de rand van de waterval. Een paar water spetters vlogen in zijn gezicht. Nog een klein stukje verder. Nu kon hij nog meer zien. Maar verder durfde hij niet. Het was hier gevaarlijk. Dat wist iedere apprentice. Toch deed Whitepaw het. Straks zou hij vast straf krijgen van zijn moeder, Snowface. Als ze had gemerkt dat hij hier in zijn eentje was. Voorzichtig klom hij weer om hoog en stond nu op een veilige plek. Was Blackberry maar hier. Dan konden ze fijn samen spelen. De zon scheen in zijn ogen en hij draaide zijn kop. Er klonk gekraak uit de bosjes. Spiedend keken zijn ogen in het rond. Wie zou het zijn?

Flut!!! Maar moest hem gewoon posten.

Blackberry/ Snowface

Snowface was aan het wandelen toen ze haar zoon rook. ''Whitepaw*'' siste ze zachtjes. ze ging tussen de struiken liggen en bespioneerde haar zoon. Hij ging veelste ver over de rand en ze haalde dan ook snel adem van angst. ze bedacht of ze niet zou gaan schreeuwen dat haar zoon weg moest maar ze slikte de woorden in. want stel je voor dat ze dat deed en haar zoon schrok.... Dan zou hij mischien naar beneden vallen... ze keek even weg en toen ze later terug keek was hij alweer naar een veiligere plek gesprongen. Ze haalde opgelucht adem en stond toen per ongeluk op een takje. Ze zag haar zoon kijken en wist dat ze gesnapt was. Ze kwam uit de bosjes en keek haar zoon aan. ''Wat deed jij daar zo ver over de rand?!'' Zei ze met een boze toon.

-Flut -.-''-

Er liep een witte poes uit de struiken, zijn moeder. Nu kreeg hij straf. Hij huiverde bij het idee dat hij misschien de hele dag in het kamp moest blijven, of erger! De hele week. ''Wat deed jij daar zo ver over de rand?!'' zei Snowface op een boze toon. "ik.... Ik was aan het genieten van het uitzicht!" dat was echt de slechtste smoes ooit. Toch maar hopen dat zijn moeder hem geloofde. Maar ook al geloofde zijn moeder hem, dan kreeg hij toch nog straf. Kwaad keek hij naar achter. Waarom mocht hij ook nooit iets spannends doen. Altijd werd zijn moeder weer ongerust! Hij kon best voor zich zelf zorgen.

kordheid!