Not all that wander are lost, but i sure am

Wolkjes vlogen boven zijn koppie, ze wierpen grote donkere schaduwen op de velden om hem heen. Shadowclan had geen velden zoals deze, dat wist hij vrij zeker, want hij was daar iedere dag. Maar hier leken ze in overvloed te groeien. Wijd uitgestrekte vlaktes van dor gras, man je kon mijlen ver zien. Geen boom die je het uitzicht ontnam. Enthousiast stapte de kater verder, het was een heuse ontdekkingstocht, een hele operatie. Hij had heel de ochtend hard getraind en was beloond met een vrije middag, één waar hij zo veel mogelijk uit zou halen. En hoewel verdwalen niet echt een nieuwe ervaring was voor de jonge kater, was hier verdwalen dat wel

+Aspenpaw

Better a witty fool than a foolish wit

Ze was nog niet zo heel lang apprentice, en hoewel ze het niet altijd leuk had gevonden, had ze altijd naar de warriors geluisterd. Ze was netjes binnen gebleven als haar mentor bezig was geweest tijdens de vloed en ze was ook niet alleen op pad gegaan voor ze het territorium kende. Nu was de jonge dame echter geleerd genoeg om even een kort uitstapje te maken. Daarbij was ze ook wel klaar met stilzitten. Daarom was ze die dag ook op ontdekkingstoch gegaan in het rogue territory. Ze hield netjes een paar herkenningspunten in haar hoofdje, zodat ze later de weg nog terug kon vinden, want ze had geen zin om een nacht in een vreemd territorium door te moeten brengen omdat ze verdwaald was. Ze was voorbereid, maar ze zorgde ook dat ze nog genoeg plezier beleefde. De open velden waar ze overheen liep nu waren heel anders dan het territorium dan dat ze gewend was. En hoewel het er een stuk lichter was dan in het moerassige stukje, was de lucht alsnog donker. Grijze wolken hingen dreigend boven haar kop met de voorspelling van regen. Ze schoot een snelle blik omhoog, om er achter te komen dat ze recht onder een donkere wolk liep. Zou ze misschien maar beter droog naar het kamp kunnen terugkeren? Nee, want dan zou ze vandaag alsnog niets bereikt hebben. Ze draaide haar kop weer terug naar het pad dat voor haar lag, alleen was dat nu niet meer hetzelfde. Een stukje verderop stond de hele bekende vorm van haar beste vriend. “Morningpaw!” Riep ze vrolijk en sprintte op hem af. Wat hij hier deed was niet een vraag die door haar kopje ging, want ze zag alleen maar de rosse kater die haar dag een stuk leuker ging maken dan alleen door een paar territoria slenteren.

Zijn oortjes schoten omhoog, zijn oogjes glommen kort in de koude herfst zon. In het midden van het onbekende herkende hij het bekende zicht van zijn beste vriendin, Aspenpaw! Paw nu, want ze was inmiddels al wel weer even een apprentice, net als hem! Zijn mondhoekjes schoten omhoog toen ze naar hem toe kwam rennen, een enthousiast sprongetje kon de kater niet tegenhouden. Samen op avontuur gaan was zo veel leuker dan alleen op avontuur gaan. "Aspenpaw!" begroette de jonge kater zijn beste vriendin "Kom je ook mee op avontuur? Natuurlijk wel toch? Toch?" Een brede glimlach sierde zijn kop "Het is zo ontzettend cool hier, er is zo veel gras, kijk al dat gras" Op shadowclan hadden ze bij lange na niet zo veel gras. "En kijk daar, wat zijn dat voor gekke beesten?" Hij gebaarde na een veld verderop waar schapen rustig hun leven leden. Een grinnik ontsnapte hem, die zagen er raar uit.

Better a witty fool than a foolish wit

Onderwerp: Re: Not all that wander are lost, but i sure am