Morning Glory

<sub>Het was ergens vroeg in de ochtend. De ochtendzon verlichtte het pad en de frisse lucht die er meestal rond dit tijdstip hing deed haar even bibberen. Het was zeker een klap in het gezicht, die kou – zeker wanneer je de hele nacht hebt lopen woelen in je veel te warme nest. In het begin had ze een paar minuten slaap kunnen vatten tot diegene naast haar begon te slaapwandelen en gewoon over haar heen was gestruikeld om haar nadien te pletten na die val. Gelukkig was die terug in slaap geraakt – en bleef die veilig in haar nest, maar de zwartoranje kattin had zelf jammer genoeg geen slaap meer kunnen vatten. Daarom was ze nu moe als wat en totaal niet uitgerust, maar dat  hield haar niet tegen van het werk te doen dat ze moest doen. Dus ze was ook vrijwel meteen op ochtendpatrouille gegaan in haar eentje. Haar tempo was traag en vast terwijl ze naar de grenzen liep om deze nadien langzaam af te gaan en te controleren op geuren. Voorlopig was alles Shadowclan, tot ze opeens een beetje Windclan geur in haar neus opving.  Haar amberen ogen gluurden naar de overkant, waar Buzzingbee een rode apprentice opmerkte die inderdaad van windclan kwam. “Hallo daar”, begroette ze de poes met een glimlach. "Wat brengt jou hier zo vroeg in de ochtend?" Mogelijks was de apprentice hier ook om haar kant van de grens te patrouilleren. Of om kattenkwaad uit te spoken, kon ook.


Lightpaw</sub>

_{Haar goude ogen droegen iets vriendelijks mee terwijl ze de jonge poes aankeken, wachtende op een antwoord. Gewoon omdat de kat van een andere clan kwam, betekende het niet dat er agressie moest zijn tussen de twee – enkel wanneer het echt niet anders kon. Buzzingbee kende wel wat andere katten in haar clan die daar zeer anders over dachten, maar dat was hun mening en de kattin ging zich daar niet teveel mee bemoeien. ‘Hallo mevrouw’ begroette de windclan apprentice haar netjes terug voor ze vervolgde met, ‘Ik kon niet slapen dus ik besloot maar een wandeling te maken.’ Ze had een klein verlegen lachje op haar snoet na dat gezegd te hebben, maar de kattin veranderde haar houding niet. “Aah, dat snap ik, ik heb ook heel weinig geslapen vannacht”, sprak ze begrijpend. Het was wel grappig om te weten dat ze beiden amper hadden geslapen en dat ze hier nu zo stonden, maar ja. Soms had je van die dagen. “Een ochtendwandeling na zo’n slapeloze nacht doet wel deugd hm?” Het was één van de redenen waarom ze nu deels bezig was met een patrouille. De heerlijke frisse lucht die je neusgaten vulde terwijl je langzaam uit je ik-kan-niet-slapen-frustratie geraakte.}

_{Als iedereen gelijk was, en iedereen dezelfde fouten maakte, dan was de wereld maar saai. Ze was blij met wie ze was, desondanks dat sommigen vonden dat ze te veel werkte voor haar clan vond zij het passend. Dan had je anderen die erg klunzig waren of erg lui, iedereen had hun eigen kenmerken, het was wat deze wereld nog interessant maakte om in te leven. Ze kende de apprentice aan de overkant niet, maar toch voelde ze zich wel verbonden met haar. Ze waren beide een beetje anders dan de rest. De lichtrode poes knikte naar haar na Buzzing’s uitspraak over wandelingen en ze had een geamuseerde blik in haar gouden ogen. ‘Ik zal me trouwens even voorstellen. Mijn naam is Lightpaw’, stelde de ander haarzelf even voor. “Lightpaw is een erg mooie naam”, gaf de mollige poes als compliment voor ze verder ging. “Mijn naam is Buzzingbee” een naam die vrijwel goed bij haar paste, het oranje en het zwarte van haar vacht maakten zulke patronen die precies leken op die van een bij. En ze was daarbij iemand die net zo veel werkte als een echt honingbijtje.}

_{De lichtrode cyperse poes vertelde haar dat haar naam mooi en bijpassend was. Ze vond het altijd fijn als iemand zei dat haar naam mooi was. Ze had ook de mooie patronen van een bij, alleen zou je je soms kunnen afvragen waarom haar ouders besloten dat ze Buzzingkit had moeten heten. Ach ja, ze was tevreden met haar naam en zou het nooit willen ruilen voor wat anders. Ze knikte kort als een bedankje voordat het gesprek verder ging. ‘Hoe zijn jouw banden binnen de Clan?’, vroeg de ander toen. Haar blik was vooral onzeker, maar er zaten serieuze tinten in verborgen. Ergens vroeg de kattin af waar deze vraag opeens vandaan kwam, maar het was niet al te erg. “Ik zou zeggen, eerder neutraal” ze haalde haar schouders lichtjes op. “Ik heb zo mijn goede vrienden en er zijn ook die katten waar ik niet echt mee overeenkom” Maar ja, iedereen had dat toch? Je kon niet goed overeenkomen met èlke kat in je clan. Anders was het leven wel heel erg simpel. "Waarom vroeg je dat misschien?"}