[Leven 1] And the universe shifted

[Leven 1] And the universe shifted Blaze_29

_{"Starclan verdomme." Dat was naar. Soms leken leaders er massaal bij neer te vallen zodra ze negen levens hadden zeg. De gestorven leader trok aan zijn oortje, schudden zijn kop. Wellicht was het een grap van starclan. Negen levens maar je sterft wel om de haver klap. Je kwam terug tot leven met alle traumas van dien en wist dat je nog acht keer te gaan had mits je de levens niet opgaf. En oh hoe fijn dat nu klonk, alle verantwoordelijkheid van zijn schouders, rust en vrede. Maar die winst kon hij Crystalstar niet geven, die winst kon hij zijn vader niet gunnen. Hij zou starclan verdomme nu ook doorzetten ook. Voor alles en iedereen beneden. De leader zuchtte, wierp een blik op het prachtige landschap om hem heen, een plaats van rust, van vrede. Absent van enige problematiek, eindeloze vakantie. Hij hoopte Winterpaw niet tegen te komen, hoopte dat het joch in veiligheid verkeerde, hoopte dat hij al bezig was met zijn lijk uitgraven. Hij wilde niet wakker worden enkel om weer te sterven. Wilde niet dat de jonge apprentice zo vroeg zijn enige leven zou verliezen want bij starclan als dat zo was kon hij er ééntje van hem hebben. Hij had er toch zat.

Vervolg op dit topic: https://www.warriorcatsnl.com/t47581-training-2-motivation}

MONTY