You are the Queen that fell from grace

Storkpaw It's all good girl

De hele wereld stak niet meer goed in elkaar, als dat het al ooit gedaan had. Geen enkele houvast meer aan waar je nog in wou geloven, want voordat je het wist werd het je afgenomen. Storkpaw had allang besloten om er geen moeite meer voor te doen, ze verwachtte tot de ene teleurstelling na de andere zich zou melden bij haar. Haar emoties probeerde ze zoveel mogelijk op zij te zetten voor de clan, om haar rol te kunnen spelen. Er waren momenten waarop je van het podium moest afstappen en het theater even moest verlaten. Ze had gerend zover het lukte door de sneeuw heen, was al vlug over de grens gegaan en had koers gemaakt naar de Twoleg Place. Niet persé gepland en niet de veiligste plek, maar dat maakte haar momenteel eventjes weinig uit. Storkpaw liep over de rechte stenen paden heen, niet al te dichtbij de huizen nog. Het was rustig hier, meer stiller dan je zou verwachten. Het gaf haar een gevoel van opluchting maar aan de andere kant voelde ze hier niet totaal op haar gemak. Ze ging even een ommetje om maken buiten haar clan territorium maken en daarna ging ze weer terug. En natuurlijk zou ze goed opletten, alles in de gaten houdend.

-Eerste post Indra

Elfje

Inra liep door de straten; door haar straten nu, in zekere zin. Zoals het Windclangebied ook ooit het hare was geweest. Ze bleef even stilstaan op de stoep en keek om zich heen. Dit waren haar nieuwe velden. Hier ving je geen konijnen; wel ratten, of kittypets. Of honden. Bloodclan leek heel graag honden te vermoorden, voor hun hondentanden. Dat was de hobby hier. Ze moest zich er maar naar aanpassen, als ze erbij wilde horen, als ze deel uit wou maken van "de elite". Indra was nooit het type persoon geweest om in stilte te doen wat iedereen deed, maar ze had net als iedere andere kat de drang om ergens bij te horen. De jonge kattin liep verder; een kruidige windclangeur bereikte haar neusgaten. Even dacht ze dat het Falconstrike was - maar de geur was vrouwelijker en onbekender. Ze wist niet wie nu medicine cat apprentice was en ze had nooit veel aandacht besteed aan de kittens en apprentices toen ze als elder nog in Windclan was. Al snel kwam de kattin in beeld. Mothdance's kitten, als ze het goed had, al kon ze zich diens naam niet meer herinneren. Ze wist niet of de jonge kattin haar zou herkennen. Ze was waarschijnlijk nog jong geweest bij haar verbanning, niet waar? Indra zette een hard gezicht op, eentje die typerend was zowel voor haar als voor Bloodclan in het algemeen. "Wat doet Windclan zo ver van huis?", bromde ze de medicine cat toe. Natuurlijk mocht die hier zijn, daar waren geen echte regels voor; maar het leek haar niet heel fair als zij niet in Windclan gebied mocht komen, maar zij wel hier. Dat herinnerde haar enkel aan onaangename herinneringen die ze liever niet al te veel oprakelde.

Storkpaw It's all good girl

Er waren katten die in toeval geloofde en anderen die in het lot geloofde. Die zeiden dat toeval niet bestond, dat alles een plan was. Storkpaw zelf vertrouwde er inmiddels op dat het lot enkel slechte beslissingen nam voor haar, om ze vervolgens op haar pad te gooien. Een lange tijd was alweer voorbij gegaan sinds ze de poes voor het laatst gezien had, sinds haar verbanning. Ze wist van haar nieuwe thuis, hoe de vroegere Windclan Deputy hen verraden had door zich bij Bloodclan aan te sluiten. Storkpaw stond stokstijf stil, kijkend naar Amberstorm of hoe ze zichzelf nu mocht noemen. Alsof ze nooit in dezelfde clan gezeten hadden, alsof Storkpaw nooit naar haar bevelen geluisterd had, zo sprak Amberstorm tegen haar nu. Vijandig en gevaarlijk. Met alles wat uitgekomen was, de waarheid die ze niet meer verborgen had kunnen houden, was het geen verrassing. Storkpaw bleef staan, bleef haar aankijken. Ze was bang, ze wist dat de andere sterker was. Als ze geluk had was ze sneller. Alleen, ze wou niet vluchten. Naast haar angst voelde ze woede, dezelfde woede die ze niet meer kwijt leek te raken. Nu had ze een doel, een reden om kwaad te zijn. ''Bevalt je nieuwe leven je?''haar stemde trilde. Van woede of angst? Momenteel kon ze het zelf niet vertellen, waarschijnlijk was het een mix van beide. Ze had de behoefte om te schreeuwen en tegelijke tijd om te rennen.

Heb een topic met een kat van iedere clan (incl Bloodclan) -Bloodclan-

Elfje

Storkpaw, herinnerde ze zich plots. Zoals de vogel met zijn dunne trillende pootjes, zo ook stond de medicine cat te trillen. Van angst, meende Indra - waarom anders? Ze had haar nooit echt iets aangedaan, kende haar naam amper. Hoewel ze ervanuit ging dat Storkpaw haar wel zou kennen, of in ieder geval haar reputatie en haar misdaden. Dat was alles wat er voor Windclan nog toe deed. De jonge kattin vroeg haar of haar nieuwe leven haar beviel- alsof ze iets wist van alles waar ze door gegaan was, alle pijn die ze geleden had, alles wat ze verloren had. Alsof ze hiervoor gekozen had. Alsof Bloodclan niet enkel een noodzaak om te overleven was. "Kom, ga maar snel terug naar Windclan.", bromde Indra, bijna ongeïnteresseerd. Ze ging echt niet haar hele levensverhaal, haar dromen en angsten, haar twijfels en betreuringen aan de neus van zo'n snotaap hangen. Ze had betere dingen te doen vandaag.

Storkpaw It's all good girl

Hier stond ze dan, tegenover de oude deputy van haar clan. Een verrader met een halsband om. De dagen dat Storkpaw naar haar moest luisteren waren voorbij, nu waren haar woorden niet meer dan een waarschuwing voor het gevaar wat ze was geworden. Geen bevel meer. Zo hoorde Storkpaw ze niet, dat liet ze niet toe. Amberstorm leek bijna gewoon ongeïntereseerd in haar te zijn, maar waarom zou ze. Storkpaw was in haar leven nooit meer geweest dan een bijfiguur en ze zou ook niet meer worden dan dat. Maar Storkpaw voelde woede en onbegrip en ze gaf niet toe aan Amberstorm's woorden. Of wat haar naam nu mocht zijn. ''Wolfstar had je nooit moeten redden uit dat vuur''. Hij had er een leven in verloren, misschien dat hij er nu nog geweest was. Al wist ze eigenlijk het antwoord op dat al, hij was degene die gestraft was. Hij zat in Dark Forest en zij liep hier nog rond, zij kon nog zoveel katten pijn doen. Het had andersom moeten zijn geweest.

Elfje

_{Met afkeer keek ze naar Indra die een rustig gesprek voerde met een Windclanner. Het was nog een jonk, ongeveer zo oud als Joan geweest was. Maar in deze was Indra niet geïnteresseerd, blijkbaar. Ze klemde haar kaken op elkaar terwijl ze van de schutting afsprong en naast de twee belandde. "Is dit hoe je de vijand behandelt?" snoof ze terwijl ze een felle blik naar Indra schoot, die onder de bescherming van Orchis lag. "Laat haar zien wat er gebeurt als je op Bloodclan gebied komt. Anders doe ik het en komt Orchis hiervan te weten."}

Storkpaw mauwde dat Wolfstar haar nooit uit het vuur had mogen redden. Ja, groot nieuws, wow. Indra besteedde er geen aandacht aan. Ze had dezelfde gedachte meermaals gehad, en het verbaasde haar niet dat heel Windclan hetzelfde vond. Dat was de reden dat ze haar ook uit hun clan gegooid hadden, nietwaar? De kattin draaide zich om om weg te gaan, alleen maar om oog in oog te staan met Zahida. Geweldig, net was ze nodig had. De Bloodclanner was duidelijk boos en beval haar om iets te doen aan deze vijand. Indra, gesterkt door de nog nieuwe sensatie van de halsband om haar nek, rolde met haar ogen en sprong op de schutting. "Het is maar een medicine cat, ik ben verbaasd dat ze tot hier geraakt is.", antwoordde ze, duidelijk niet onder de indruk, misschien zelfs een beetje hooghartig. "Ga gerust bij pappie lief uithuilen. Dit is mijn tijd niet waard.", vervolgde ze. Dat Zahida maar deed wat ze niet laten kon. In tegenstelling tot haar, had Indra Bloodclan niet nodig. Ze was al één clan uitgezet, wat was het ergste dat ze konden doen? Haar vermoorden? Please, dat zou een welkome afleiding zijn.

Storkpaw It's all good girl

Ze wenste de woede te horen, de spanningen in Amberstorm's lichaam te voelen vanaf waar ze stond. Antwoorden wou ze hebben, maar zij was wel de laatste waartegen de oude deputy zich zou openen. Dat was wel duidelijk, want er gebeurde niets meer dan dat ze genegeerd werd. Amberstorm sprak niet meer, maar voor dat moment kon het Storkpaw weinig schelen. Achter haar was een andere Bloodclanner bijgekomen, een vriendje van Amberstorm nu vast. De calico deed voorzichtig een stapje achteruit, de nieuwkomer in de gaten houden. Amberstorm maakte de andere duidelijk dat zij geen tijd waard was, ze wou haar poten niet vuil maken aan enkel een Medicine Cat. Of misschien had ze nog iets over van waarde en was dit een vage poging om Storkpaw levend te houden. Storkpaw wist dat ze weg moest nu, dat als ze vlug was ze de twee kon ontvluchten. Alleen, iets hield haar tegen. Amberstorm verdiende om nog iets te weten. "Wolfstar is dood''sprak ze, haar stem licht trillend. Woede of angst? ''En hij is niet in Starclan''haar stem was koud nu, de herinnering aan hun oude Leader bovenkomend. ze had hem gezien, met hem gesproken. Alleen het was niet in de eeuwige sterrenvelden van Starclan.

Elfje

_{Natuurlijk nam dat kreng het hazenpad. Onder het slappe excuus van dat dit 'toch maar een medicine cat was' sprong ze weg. Zahida zag recht door deze facade heen; natuurlijk durfde Indra geen Windclanner pijn te doen. Indra daagde haar vervolgens ook nog uit door Orchis haar pappie te noemen, en ze grinnikte zacht. "Is zien of je nog zo luchtig doet wanneer hij weet over je ware loyaliteiten." siste ze waarna haar blik richting de medicine cat apprentice flitste, die een stukje informatie deelde. Deed ze dat in de hoop dat haar leven zo niet meer in gevaar zou zijn? Dan had ze het namelijk flink mis. "Het kan me niet schelen dat dit kind een medicine cat is. Het gaat hier om overtreden grenzen, Indra, niet om rang," spuugde ze waarna ze haar nagels uitklapte. Ze meende de woorden die ze gezegd had; als Indra het niet zou doen, deed zij het wel. Honderd keer erger. Met dreigende stappen liep ze naar het clankatje toe.}

Onderwerp: Re: You are the Queen that fell from grace