The fools are all the same

Met twee kikkers kwam de grote Warrior het kamp weer binnen lopen. Hij bracht zijn prooi naar de stapel en na ze afgeleverd te hebben keek hij eens rond. Het was alweer wat later op de dag en het was rustig in het kamp gezien de meeste nog in het territorium bezig waren. Zijn blik viel op een Apprentice die blijkbaar even niks te doen had of een korte pauze nam. Er zouden katten zijn die klusjes naar haar kop zouden smijten, onder het norm van werken voor de clan. Weepingwillow was daar wat minder in, hij snapte dat geluier niet altijd kon, maar wist hij veel wat ze allemaal al gedaan had. De Warrior bracht niet veel tijd om met de Apprentice, hij trainde er geen en de voornamelijkste interactie met ze was bij Patrols. Zijn dagelijkse gesprekken had hij vlugger met de andere Warriors. Weepingwillow stapte toch op Tidepaw af, een wat bijzondere poes als hij dat kon zeggen. Ze was een vrolijk type meestal, al was er iets anders aan haar. Hij was geen expert in dat soort dingen, dus hij dacht er niet teveel over na. ''Hey Tidepaw''bromde hij als begroeting. ''Nog wat kunnen jagen vandaag?''informeerde hij naar haar dag. Hij ging eens zitten terwijl hij geduldig wachtte op een antwoord. Tidepaw, die samen met haar zusje achtergelaten was omdat ze zogenaamd dood leken te zijn of geen kans op leven mochten hebben. Wat voor excuse Airwisp toen ook had. Het was misschien wat vreemd, maar hij had meegevoeld met ze. Het deed hem denken aan wat ze hem hadden verteld over de start van zijn eigen leven.  

Het was al een lange dag geweest vandaag, ook al was het nog niet zo heel laat. Haar mentor was heel vroeg begonnen met de training vandaag en ze hadden goed gewerkt aan haar jachttechnieken. Hoewel ze de basis langzamerhand wel onder de knie begon te krijgen, was het niet iets dat haar simpel af ging. Ze had een slecht evenwicht en viel regelmatig ui haar sluiphouding - en ze had niet de coördinatie om ervoor te zorgen dat ze nét ver genoeg sprong om de prooi met haar klauwen te vangen. Hoewel ze vandaag de hele dag gejaagd had, had ze helemaal niets gevangen en dat frustreerde haar. Tidepaw had zich net neergezet in het camp, te vermoeid om naar gezelschap te zoeken, toen een oudere kater op haar afliep, haar begroette en naar haar dag vroeg. "Veel g-g-gejaagd, n-niet veel g-g-gevan-vangen.", antwoordde de jonge kattin, haar hakkel erger door de vermoeidheid. Ze geeuwde ook even - pfoeh, ze zou goed slapen vannacht.

Tidepaw leek moe te zijn en als hij hoorde naar wat ze zei verraste dat hem niet. Hij negeerde het vele gestotter in de zin, dat was zijn zaak niet en knikte begrijpend. ''Dag kon beter dus''merkte hij op, want dat klonk niet als waar ze op gehoopt had. De langharige kater rekte zichzelf even uit en glimlachte zachtaardig naar Tidepaw.''Ik heb twee kikkers kunnen scoren, maar dat was ook een hoop gedoe''dat zei hij niet alleen om haar beter te laten voelen, hij had makkelijkere jachten gehad. Jagen was voor hem een manier om zijn gedachtes af te leiden en het concentreren op de prooi werkte bijna kalmerend voor hem. Degenen die hem goed genoeg kende wisten dat als hij met prooi aankwam dat een perfect moment was om een gesprekje met hem aan te gaan. Natuurlijk, de frustratie van een slechte of totaal mislukte jacht kende hij goed en hij kon prima begrijpen hoe Tidepaw zich hier onder voelde.

Weepingwillow merkte op dat haar dag dus beter kon, waarop Tidepaw instemmend knikte. Hoewel ze nog niet echt vaak veel succes gehad had in het jagen; meestal ging dat haar niet zo goed af. Hij vermeldde dat hij twee kikkers had gevangen, weliswaar met veel gedoe, maar toch. Dat waren weer twee katten die konden eten, dat was heel goed toch! In ieder geval al meer dan zij ooit bereikt had, in ieder geval op het vlak van jagen. Tidepaw was niet het type om daar snel neerslachtig over te worden, maar soms had ook zij wel eens haar donkere momenten. Op dit moment koos ze om te focussen op zijn prestaties in plaats van haar falen. "Mooi t-toch!", antwoordde ze opgetogen. Want twee hele kikkers, dat was in haar ogen al heel wat. "H-heb je t-t-tips mis-misschien?", vroeg ze daarna. Misschien dat hij nog wel iets zinnigs kon zeggen dat Settleddust of Dimpaw of wie dan ook nog niét gezegd had.