[Geboorte post] When I am alone I see you in the dark...

I see you when I reach

Met een warme glimlach op haar gezicht en haar ogen dichtgeknepen tegen het laatste beetje zon dat de den in kwam schijnen droomde de poes van hem. Het was hem die ze zag als ze haar ogen dicht deed. Hem die ze voor zich zag als ze in slaap viel en wanneer ze de kittens voelde schoppen. Die werden steeds bewegelijker en de poes wist wat dat betekende. Ze had ook op eigen initiatief intrek genomen in de nursery en had zichzelf voorzien van een nest. Ze wist niet heel goed wat ze van Newtspark vond, maar ze geloofde dat de poes graag wou helpen. Remnantpaw deed ook haar best om zoveel mogelijk te leren.

Haar ogen schoten open toen het donker was en een pijn door haar buik ging. Instinctief draaide ze zich meteen om om te kijken en ze maakte meteen de connectie. De kittens kwamen. Ze tikte een andere poes aan om te vragen of ze een medicine cat kon gaan halen, maar Mistgaze wist dat ze het ook zelf kon. Ze had die honderd keer bij anderen gedaan. En slechts twee keer eerder zelf.. het zou goedkomen. Haar ogen keken naar de sterren buiten. Zou StarClan haar dit keer wel bij staan?

De eerste kitten diende aan. In het licht was het niet goed te zien, maar hij leek grijzig? Mistgaze pakte het hoopje op en likte een paar keer over het kopje heen op de manier die ze geleerd had van Jayfeather. 'Harder! Je moet de lucht in ze duwen.' hoorde hij de kater nog in haar oor roepen. Een korte grimas trok over haar gezicht want de volgende wee zorgde dat de tweede kitten kwam. Deze was lichtkleurig, bijna als zand wat ze zo kon zien. Het was lastig in dit licht. Er was een poes wakker geworden om haar te helpen. Dat was fijn want de derde baby kwam. Deze was heel donker. Bruinig? Streepjes kon ze zien. Oh StarClan laat alsjeblieft de zon op gaan. Mistgaze wou weten of ze op haar leken. Of op hem. Of op hun allebei? Zo ver in haar gedachte kon ze niet wegzinken, de poes bij haar drong aan dat ze nog een keer moest persen voor kitten nummer vier. Nog een grijze wat ze kon zien. Haar vier kinderen. Perfecte babies.

Mistgaze lag lang met de vraag of er nog een vijfde baby kwam. Maar haar weeën ebde weg. De rust keerde ook weer terug in haar hoofd. Nu kon ze helder nadenken. Namen. Ze moesten namen krijgen! Ze zou iets verzinnen waar hij trots op zou zijn. Iets waardigs. Ze tikte de eerste grijze aan. "Fennelkit, fluisterde ze zachtjes. De namen waren voor nu alleen voor haar en de kittens. Morgenvroeg zou ze aan iedereen wel vertellen hoe ze heette. Maar vanavond waren ze van haar. Volgende. "Jasminekit," vertelde ze de kleine zandkleurige kitten. Toen ging haar blik naar de donkere kitten, de bruine. "Ivykit," want de streepjes waren net als klimop. Toen de laatste grijzige kittens. "Jij bent Belladonnakit." en daarmee had iedereen zijn naam ontvangen vanavond. Mistgaze vouwde haar pluizige staart over de babies heen en likte hun hoofdjes allemaal nog een keertje. Haar kindjes. Perfect en volmaakt, allemaal.

Hij kon trots zijn.

Haar wereld werd een stukje groter vandaag. Nog niet zo groot als het ooit zou zijn - maar het was niet langer meer gelimiteerd tot dit klein stukje wereld binnen in haar moeder. Het poesje besefte het nu nog niet, natuurlijk, daarvoor was ze nog te klein, te onontwikkeld. Maar ze voelde voor het eerst de koude lucht op haar vachtje, moest voor het eerst haar siblings aan de kant duwen om te kunnen drinken, proefde voor het eerst de zoete smaak van moedermelk. Ze piepte, niet heel luid, maar genoeg, en snorde toen zachtjes terwijl ze dronk. Onwetend en onschuldig werd ze Jasminekit gedoopt, een lieve naam voor een lieve kattin, die snel genoeg zou groeien als kool en de wereld zou ontdekken. Maar voor nu was het enkel dit, enkel het hier en nu, en dat was goed genoeg.

[Geboorte post] When I am alone I see you in the dark... Dcm9zur-d3aafd96-e9dd-475b-8fff-3c9c9da579ab.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzI1NDI1ZmIyLWJjOTQtNDM0OS04ZDhhLTZlYWJiNGQ2Y2NkMlwvZGNtOXp1ci1kM2FhZmQ5Ni1lOWRkLTQ3NWItOGZmZi0zYzljOWRhNTc5YWIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

In het holst van de nacht was het aan hun om ter wereld te komen. Vier van hen. Broertjes, zusjes. Ze waren allemaal in dezelfde wereld ontstaan, gemaakt van hetzelfde materiaal. Maar hetzelfde zouden ze waarschijnlijk nooit zijn. Verschillend van kleur, karakter. Misschien zouden sommige lang leven en sommige kort. Misschien werden sommigen gelukkig, en verloren anderen zichzelf. Het was het begin van hun verhaal. De eerste blanke pagina die beschreven zou worden. Zij zou die van haar versieren met bloemblaadjes en geurende kruiden, en elk glimmende voorwerpje die ze zou kunnen vinden. Ze zou netjes binnen de lijntjes kleuren, strevend naar perfectie. Helaas was geen enkel verhaal perfect. Haar verhaal was al vol imperfecties, al voor het moment dat ze ter wereld was gekomen. Maar zij had daar geen kennen van. Nee, vanaf het moment dat ze haar bekje open sperde en er hoog, klagend gepiep uit haar bekje kwam, wist ze dat de wereld hard kon zijn. Maar al snel werd haar koude lichaampje tegen die van anderen gedrukt, warm en zacht. Hmm. Maar een mooi wereldje leek zo heel dichtbij.

you can use a spear as a walking stick,
but that will not chance it's nature

Belladonna. Bel-la-don-na. Wolfskers. Een zeer giftige plant uit de nachtschade familie. Een plant die gebruikt wordt om een kat uit hun leiden te verlossen. Een naam die misschien wel helemaal niet bij dit jongetje zou passen. Als enige jongen in het nest met drie meiden en zijn moeder zal hij het moeilijk vinden zijn plek te vinden. Geen echte mama’s jongen, geen echte eenling. Het liefste kijkt hij toe vanaf de zijlijn, bestudeerd hij alles grondig tot op de puntjes voordat hij zijn mond opentrekt. Echter zullen er ook momenten zijn dat zijn impulsiviteit het van hem zal winnen. Zonder logische verklaring ineens het compleet tegenovergestelde doen van wat er moet, verwacht wordt, hoort. Nee. Belladonnakit wordt nog een hele taak. Een kereltje die de wereld vanaf zijn eerste ademhaling met beide poten aan wilt pakken.

En met die woorden ademde de kater voor het eerst in.

OH SEE DARLING WHAT FUN THAT IS

Het was niet anders dan anders, de versmelting om een kitten te maken. De genen die mengden en een nieuw leven creëerde. Dat leventje werd geboren en ze kreeg een naam Fennelkit. Een naam die mee met haar zal groeien en zou veranderen met elke mijlpaal, maar voor nu ...

... slaakte ze een luide kreet.

@[CHARACTER_NAME]