and so the boy flew towards the sun

_{Hij was nog jong en de invloeden van buitenaf hadden hem nog niet te pakken gehad. De donkere, duistere vingers die uit de schaduwen kwamen en hem mee probeerde te slepen. Nee. Voor nu was alles nog mooi en scheen de zon helder neer op de wit met grijze kater. Echter leek hij al anders te zijn vanaf het moment dat hij zijn ogen opende. Hij gilde en piepte amper en wilde liever niet meespelen wanneer zijn zusjes aan het spelen waren. Nee. Dat vond hij allemaal niet leuk, iets wat hij met de leeftijd van twee weken oud al duidelijk wist. Al was het duidelijk maken daarvan soms lastiger. Zijn woordenschat was dat wat je van een kitten van zijn leeftijd verwachten. Schaars. Maar met een ‘nee’ of een stomp tegen de juiste kat aan kwam hij een heel eind.

+ ivy}

and so the boy flew towards the sun Dcm9zur-d3aafd96-e9dd-475b-8fff-3c9c9da579ab.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzI1NDI1ZmIyLWJjOTQtNDM0OS04ZDhhLTZlYWJiNGQ2Y2NkMlwvZGNtOXp1ci1kM2FhZmQ5Ni1lOWRkLTQ3NWItOGZmZi0zYzljOWRhNTc5YWIuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Ivykit was niets meer dan een baby. Nog te zwak om echt te lopen, maar ze kon zichzelf verplaatsen door met man en macht zichzelf vooruit te katapulteren. Het voelde al als hele sprongen, maar het was een beetje knullig over de grond tijgeren. En in één van haar tochten, ontdekker van de wijde wereld, stuitte ze op haar broer. Ze herkende hem en zijn grijsbruine kleuren. Haar mondhoeken kropen onwillekeurig omhoog. Lachen was voor haar een eerste natuur. Ze sperde haar bekje open en een begroetende mrow kwam uit haar bekje. Haar kleine rattenstaartje ging als een antenne de lucht in en met een kopje probeerde ze de aandacht van haar lieve broer te trekken.