We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
"It's terrible when you can't trust the people who are closest to you."
De grijze kattin ademde de koele nacht lucht in, de stank van tweebenen hing nog goed overal rond. Maar gelukkig was niks vers. Ze was hier helemaal alleen. Iets, wat wel verrassend was. Aangezien de mensen hun heilige meer veranderend hadden in hun eigen waterpark. Ze wisten met grote metalen voorwerpen over het water heen te razen. Wisten zonder enige moeite diverse vissoorten op het droge te krijgen. En nog heel veel meer. Mousepaw had niet veel liefde voor Starclan, dat was onderhand wel duidelijk. Maar veel katten kwamen hier zodat ze zich, ook al was het maar voor even. Ze zich dichter bij Starclan voelde. En dat werd van ze afgepakt. Het voelde verkeerd, maar wat kon ze doen? Behalve, hopen dat het niet veder zal gaan zoals dit.
Maar, voor nu. Had ze wel het genot om alleen met de sterren te zijn. De licht puntjes zo hoog in de hemel danste prachtig op het helde water. De medicine cat apprentice had het gevoel dat als ze zich zelf nu het water in zou gooien ze niet getransporteerd zou worden naar de hemelen. Waar ze weer zou praten met haar gids. Het was een mooie fantasie. Maar helaas niet de werkelijkheid. Starclan kon enkel bereikt worden via de Moonstone. Een koude wind waaide door de dikke vacht van de poes heen. Het deed al haar haren overeind laten rijzen. Het was laat, te laat voor haar om hier alleen te zien. Wie weet wat voor creeps er in de dekking van de nacht hier rond slenterde. Mousepaw trok aan haar oor en duwde haar lichaam voort, maar pas na enkele stappen gezet te hebben voelde ze iets vreemds. Alsof ze bekeken werd. "Hallo? Is daar iemand?"