We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus zo 30 jan 2022 - 22:40
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Cottonflower rolde haar ogen toen ze mopperde dat ze er niets van wist. ‘En daardoor krijg ik geen grijze haren,’ miauwde ze fel terug naar de poes. Het boeide haar eigenlijk ook niet zo veel. Ooit had ze er misschien wild om kunnen maken, dat ze kostte wat het kostte haar clan op de kaart wilde zetten. Maar eigenlijk vond ze het ook wel prima zo. Maar de rotsen om op te zonnebaden stond tot wel op haar verlanglijstje. Dus zonder veel te zeggen vonden ze Fourtrees en direct moest Specklepaw weer iets vragen. Ze vroeg waarom de boom was afgebrand. ‘Oh mijn StarClan, hoe kun je dat niet gehoord hebben?’ miauwde ze met een vragende blik in haar ogen. Misschien was ze nog jong.. alhoewel. Ze wist niet eens meer precies hoe lang geleden die gathering was. ‘Crystalstar en Acornstar waren kwaad op elkaar, zegmaar, pissig. En er werd met oorlog gedreigd door Acornstar en toen kwam er bliksem en tweebenen en opeens stond de hele open ruimte in de hens.’ Ze keek naar de stomp en beet op de binnenkant van haar lip. ‘Daarom kwam er oorlog tussen RiverClan en ShadowClan.’ Ze wist die dag nog als gisteren. Jong in de sneeuw, tegen een veel te grote ShadowClanner en de smaak van bloed op haar lippen.
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus za 12 maa 2022 - 1:39
Specklepaw
How cute, you don't think I can get something I want
Het haar op haar rug rees nog net niet omhoog bij de opmerking die haar mentor maakte. Alsof dat nou weer haar schuld was dat ze er niet over had gehoord. "Nou sorry, maar ik was iets meer bezig met mijn zusje die gekidnapped is door Bloodclan," beet ze de oudere kattin lichtelijk bitter toe. Wat fijn als je dom werd genoemd als je meer om je familie gaf dan iets wat er op een gathering gebeurd was. Toch begon Cottonflower met het verhaal, hoe Crystalstar en Acornstar pissig waren geworden en Starclan dat dus ook werd. Of nouja, Specklepaw gokte dat de bliksem Starclan was geweest. Die tweebenen leek haar een beetje gek, aangezien ze niet dacht dat hun voorouders daar macht over hadden. "Waren er veel slachtoffers?" Vroeg ze dus maar. Een paar had ze wel van gehoord, maar ze was er vooral in de nursery weggeduwd tijdens die tijd. No doubt dat ze de kittens er niet graag bij in de buurt hadden gehad. Dood en verderf waren niet echt onderwerpen in de verhalen die de Elders vertelden, zelfs niet als ze het over grote gevechten of oorlogen hadden.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus za 26 maa 2022 - 0:43
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Specklepaw probeerde opnieuw bijdehand te zijn. Ze snoof schamper. Oké, klein monster. Probeerde ze nu zielig te doen? Dan had ze een waardige tegenstander gevonden. Want ze zou haar niet zielig vinden. Niemand boeide het dat haar moeder weg was, en zij was verdomme deputy geweest. ‘Oh, en je brein heeft maar ruimte voor één gedachte?’ miauwde ze spottend. Het boeide niet dat de kitten weg was, want het was niet haar familie. Ze had op de harde manier geleerd dat het toch ieder voor zich was in dit leven. Ze spraken wel mooie woorden over clan en loyaliteit, maar als het puntje bij paaltje kwam, was iedereen egoïstisch. Dus zij ook. En Specklepaw bleef maar vragen. Oh deze dag duurde zo langer en langer. Een zucht rolde over haar lippen. Ze wilde Specklepaw leuk vinden, heus. Maar.. ze wilde gewoon geen mentor zijn. Ze haalde haar schouders op. ‘Outrage ging die dag dood. De oorlog daarna meer.’ Ze zuchtte. Ze was gewoon blij dat zij het niet geweest, of haar familie. ‘Foxdung gebeurt altijd. Wen er maar vast aan.’
How cute, you don't think I can get something I want
Specklepaw vernauwde haar ogen bij het spottende antwoord van haar nieuwe mentor. Zo had ze het helemaal niet bedoeld en dat wist Cottonflower. De jonge apprentice moest haar best doen om een boze grom te onderdrukken, maar haar vacht stond alsnog kwaad omhoog. “Nee, maar het jouwe blijkbaar wel,” beet ze boos terug naar de kattin. Ugh, hier zat ze dus nog minstens zes manen mee opgescheept? Starclan red haar alsjeblieft. Misschien kon Cottonflower wel ziek worden of een ongeluk krijgen waardoor ze een andere mentor kreeg, dat zou zeker mooi zijn. De kattin beantwoorde tenminste haar eerdere vraag nog wel, met dat alleen Outrage die dag dood was gegaan. Ja, dat had ze dan weer wel gehoord, de kater was haar opa geweest after all. Maar daar zat ze minder mee dan met het verlies van haar zusje, aangezien ze nou niet superclose was geweest met Outrage. Cottonflower vertelde verder over een oorlog die was geweest, en dat er daar meer dood waren gegaan. Dat had Specklepaw ook nog wel meegekregen, of tenminste de nasleep ervan. Maar nou moest haar toegewezen mentor weer de opmerking maken dat Foxdung gebeurde en dat ze er aan moest wennen. ”Ja dat heb ik al gemerkt,” reageerde ze droogjes. ”Anders had ik jou niet als een mentor,” voegde ze er nog stilletjes voor haarzelf aan toe.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Oh ze haatte haar. Ze deed haar aan zichzelf denken en ze wist dat daar geen land mee te bezeilen viel. Ze wilde steeds het laatste woord hebben. Maar zíj was mentor, dus ze moest naar haar luisteren, verdomme. ‘Oh je wilt niet weten hoeveel gedachten over jou al door mijn brein zijn gegaan,’ miauwde ze met een klein glimlachje. Ze keerde weer weg van Fourtrees en liep naar de gorge. De laatste grens langs Windclan en dan in één streep naar huis. Oh, ze keek er nu al naar uit. Specklepaw sjokte achter haar aan en ze bleef even langs de afgrond van de gorge staan. Haar apprentice maakte nog een opmerking, en mompelde iets onverstaanbaars erachteraan. Cottonflower keek met een ruk om. ‘Wat was dat?’ Ze trok een wenkbrauw op en haar blauwe ogen keken haar strak aan. Daarna zuchtte ze geërgerd en keek weer naar de afgrond. ‘En dit is de grens naar Windclan. Voordeel van hun kale grond in dat je ze altijd ziet aankomen,’ miauwde ze stoïcijns.
How cute, you don't think I can get something I want
Waren ze al bijna thuis? Ze had hier echt geen zin meer in hoor. Haar poten waren moe en deden pijn, de zon scheen fel op haar rug aangezien ze niet al te vroeg waren begonnen en ze was haar mentor gewoon zat. Een mentor die het er gewoon om deed om haar leven moeilijk te maken, leek het zo. Specklepaw was echter niet gauw bang, en dus ontmoette ze de blik van Cottonflower toen deze vroeg wat ze nou zo net had gezegd. "Ik zei dat als het leven eerlijk was geweest ik jou niet als mentor had gehad," vertelde ze de kattin feitelijk. Ze zou het niet gaan verbergen dat ze haar mentor totaal niets vond. Liet haar maar lekker mauwen over Windclan en zus en zo, maar Specklepaw ging toch niet proberen om die afgrond met het kolkende water over te gaan. Ze wilde nou onderhand gewoon naar huis en dit achter de rug hebben, dus konden ze gaan? Dankje.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Specklepaw was nog zo beleefd om haar woorden te herhalen. Cottonflower snoof schamper. ‘Inderdaad,’ stemde ze enkel in. Ook zij had het liever anders gezien. Maar ze zaten met elkaar opgescheept. Dus liep ze verder langs de gorge. Ze zag dat Specklepaw moe begon te worden, maar ze zou haar nu maar een stukje verder laten lopen. Bovendien moest ze wel alle grenzen laten zien, ze zo meer gezeik hebben als ze zou worden gevonden óver de grens. Dus sprak Cottonflower niet meer en maakte de ronde af. Eenmaal op het verste punt aan de hooglanden, konden ze via de grens met de tweebeenpad weer terug naar huis.
How cute, you don't think I can get something I want
Als ze een verontwaardigde reactie had verwacht, of een boze, dan was dat niet wat ze kreeg. Maar om eerlijk te zijn, had geen een reactie de jonge apprentice echt geboeid. Ze had niet net zoals sommige al in elkaar gedoken voor ze een reactie kreeg, maar juist haar kop hooggehouden. Als Cottonflower haar respect wilde, dan moest ze het maar verdienen. Het simpel zijn van een warrior was niet genoeg in haar ogen om respect te verdienen. Dat je kon vechten betekende niet persé dat je een respectvol karakter had. En zo ver had ze dat ook nog niet gezien in haar mentor. Maar tenminste wond ze er ook geen doekjes omheen, en vertelde ze dat ze het compleet eens was met die statement. Het leek er dan ook op dat er niets meer te zeggen was op dat moment en dus hield ook Specklepaw haar mond voor het eerst op deze rondleiding. Ze liepen stilletjes verder, zijzelf met steeds meer tegenzin, iets wat duidelijk af te lezen was. Er was dan ook wel duidelijke tensie tussen de mentor en apprentice, maar niemand om deze te breken. Dus liepen ze de ronde verder, beide niets zeggende. Als er belangrijke informatie was die Specklepaw had moeten weten, dan had ze het ook vast wel gehoord. Ze liepen nu langs de grens, tot ze bij een einde van al die hooglanden aan de overkant kwamen. "Hoe ver is het nou nog?" Besloot ze te vragen. Of nouja, het kwam er nogal zeurderig uit. Maar ze was wel een beetje klaar met vandaag, en nog meer met haar mentor.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus do 5 mei 2022 - 14:33
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Oh bij de sterren, ze was echt zo'n kind. "Hoe ver nog?" Oh, ze kon het heel ver maken, maar ze had geluk dat ze net zo weinig zin had hierin als zij. ‘Heel ver,’ antwoordde ze daarom kortaf naar haar apprentice. Ze keek even opzij naar waar de grens liep. ‘Zie je het bos daar weer? Dat was het begin.’ Ze knikte naar de boomrand in de verte. Daar was de tour begonnen en ze maakten gewoon hun rondje af. De grens was het enige wat ze haar zou moeten laten zien. Alles daar tussenin kon ze zelf wel uitzoeken. Het was niet gevaarlijk ofzo. Het ergste wat ze tegen kon komen was misschien een zeldzame hond ofzo, en die stonken zo erg dat je ze van mijlen van tevoren aan zag komen.
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus zo 8 mei 2022 - 18:09
Ze waren toch al een aardig stuk door het territorium heen, maar volgens Cottonflower moesten ze nog heel lang lopen. Om precies te zijn, het bos daar in de verte, want dat was waar ze begonnen waren die dag. Specklepaw slaakte een zucht. Dan zat ze dus nog een tijd met haar mentor opgescheept. Fun. Maar nu ze wist waar ze naartoe moest, besloot ze gewoon om door te stappen en niet op Cottonflower te wachten."Nou, laten we maar opschieten dan," besloot ze te reageren. Als ze over de grens ging, dan was het maar aan haar mentor om haar te corrigeren, maar het was een lange dag geweest en Specklepaw was er klaar meer.
Cottonflower
Member
Renske 592 Actief The woods would be very silent if no bird sang, except those who sang best
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus wo 11 mei 2022 - 17:50
she has that whiskey sipping skinny dipping smile
Specklepaw wilde tempo, dan kreeg ze tempo. Ze wilde ook niets liever dan eerder thuis zijn. En ze had haar genoeg geteisterd voor vandaag. Maar er kon nog wel een schepje bovenop. ‘Oké, snotaap. Kom op.’ En dus zette ze het op een lopen. Cottonflower was redelijk vlug, dus ze spurtte ook zonder medelijden langs de grens, en Specklepaw kon haar bijhouden of achterblijven. Het kamp was niet ver meer.
Onderwerp: Re: [Training 1] Columbus do 30 jun 2022 - 18:48
Natuurlijk moest haar mentor het weer als een soort van uitdaging zien. Echt, als ze het hier nog zes manen mee uit kon houden, dan was het een wonder. Cottonflower spurtte haar in enkele tellen voorbij. Specklepaw, die al redelijk buiten adem was van de hele dag door het territorium lopen, kon haar niet echt meer bijhouden. Prima, ze zou het kamp vast toch wel zelf kunnen vinden. Cottonflower had gezegd dat het niet ver meer was, en ze zag welke kant de kattin op sprintte. Het hoefde geen race te zijn. Dus zolang ze haar mentor in de verte kon blijven zien rennen vond ze het helemaal prima. Dan kon ze ook niet geteisterd worden door het eeuwige gezeik van Cottonflower.