Love me

Je zus ontwijken als je samen in een clan leefde, in dezelfde den sliep en soms met elkaar op Patrouille moest was nog een hele opgave. Wanneer je dat allemaal niet meetelde zou het tussendoor wel wat gemakkelijker moeten zijn, gewoon goed opletten of je haar zag of rook en dan de andere kant op gaan. De meesten zouden het flauw hebben genoemd of vreemd gedrag, maar hij wist dat als hij haar de vrijheid wou geven waarvan ze dacht dat het veilig genoeg was hij haar niet moest zien. Niet alleen en niet met andere katten. Helaas liet hij wel eens steken vallen, vandaag was hij minder helder en was het hem niet opgevallen dat hij gevolgd werd. De cremékleurige Warrior slenterde naar het meertje toe, waar hij zijn kop boog voor een paar slokken koud water. De gedaante die hem daarbij joinde liet zijn kop omhoog schieten en het puntje van zijn staart zwiepen. Ze zat daar gewoon te drinken, alleen. Of eigenlijk samen met hem. Hij fronste en ging rechtop zitten. Was ze hem soms gevolgd? Of kwam ze per toeval aan. Foxtrail was er van overtuigd dat Rabbitcharm hem ook niet meer hoefde te zien, want ze wou toch die vrijheid hebben? Nu zat ze daar alsof er geen vuiltje aan de lucht was. Ze zweeg wel. Zoals ze nu deden. ''Ik dacht dat je me niet wou zien''hij verbrak de stilte, zijn stem was koud. Was ze dan niet tevreden, nu ze van hem gekregen had waar ze altijd over klaagde.

Waarom zat hij opgescheept met zo'n irritante vrouw als zus? Ze luisterde nooit naar hem en leek gewoon te denken dat ze alles kon maken, enkel omdat ze wat katjes gemakkelijk om haar pootje kon winden. Er was weinig familieliefde tussen de twee te bemerken, samen bij het water. Rabbitcharm kwam bijna gewoon brutaal over toen ze probeerde hem terecht te wijzen, blijkbaar werkte haar geheugen niet al te goed meer. Hij had haar de ruimte gegeven die ze zo graag wou hebben en met liefde wou hij toekijken hoe haar Starclanloze gedrag haar op een dag terug zou bijten. Alleen hij ging niet op de eerste rij zitten. Ze noemde hem een eikel, zijn lieve kleine zusje was wat grof in de mond soms. Altijd dacht zij het beter te weten, ze vertrouwde erop dat haar lieve smoeltje haar wel zou redden. ''Ik heb je enkel gegeven wat je toch zo graag wou hebben''beet hij haar toe, dichterbij stappend. In haar tweekleurige ogen kijkend, eens zien of ze een keertje wou luisteren. ''De ruimte om jezelf nog verder te verpesten met je liefdespelletjes, hoe je denkt altijd te kunnen ontsnappen want al die katers en poezen zijn te stom en zo verliefd op dat tere lichaampje om ook maar een beetje te kunnen nadenken over wat je met ze doet. Het feit dat je geen kittens kunt hebben kwam uiteindelijk toch mooi uit voor jou, want je kunt mooi zonder gevolgen doen wat je niet laten kunt. Niemand wie die arme Rabbitcharm tegenhoudt, terwijl ze grenzen opzoekt''. Hij had vroeger nog gelooft dat ze zijn bescherming nodig had, dat het slechte in de wereld haar gemakkelijk kon vinden. Maar zij zocht het zelf op, dus wat maakte dat nog uit. Hoe onschuldig was ze eigenlijk? ''En op een dag bereik je die grens en kom je iemand tegen waarbij het niet werkt, wat je te laat door zal hebben.'' iemand zou haar pijn doen en dan was niemand meer in de buurt om haar te redden. Al kon ze zich natuurlijk prima zelf redden, of niet soms. Foxtrail had nagedacht over wat ze nog tegen hem zei, de dag voor Wolfstar's dood. Het leek geen enkele betekenis te hebben, behalve voor zichzelf opkomen. En toch, aan de andere kant. Ze was de laatste bij hem en er mistte altijd een stukje verdriet voor haar vorige grote liefde. Rabbitcharm was nog steeds zijn zus, hij kende haar ietsje beter dan ze misschien dacht. ''Maar daar hoef ik niet bang voor te zijn neem ik aan?''er was een uitdagende toon in zijn woorden, het was de vraag hoe ver beide van hun zou gaan. ''Was Wolfstar niet lief genoeg voor je?''

Prompt 79:Laat je kat een andere kat volledig en uitgebreid roasten