We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Zijn dagen eindigde altijd hier. Wanneer de warmte van de dag afnam en hij al zijn taken afgestreept had zocht hij hier de rust op, zocht kalmte in het onverstoorde water oppervlakte. Vond een adem moment in een wereld die hier vaak genoeg geen kans voor bood. Ook nu had hij een weg naar beneden gevonden, liet zijn blik op het water vallen en liet al zijn spieren ontspannen, alleen op deze momenten leek alles rustig te verlopen, stond alles even stil. Wanneer de sterren op het water begonnen te reflecteren, een weg vonden door de oranje gloren van de ondergaande zon. De jonge leader liet zijn kop zakken, proefde het koele water dat nu veel hoger stond dan gewoonlijk. Een nare herinnering aan de tunnels die nu onder water stonden, de prooi de ze nu mis liepen, verzopen en voor altijd weg. Ze mochten van geluk spreken dat ze nog redelijk goed er mee wegkwamen, dat een deel van hun prooi op tijd weg gekomen was en naar boven vluchtte enkel om daar recht in hun klauwen te lopen. Maar het aantal prooi dat binnen kwam was niet zoals het hoorde te zijn rond deze tijd van het jaar. Ook hij was niet wie hij dacht te zijn rond deze tijd van het jaar. Hij zat hier niet meer als een deputy, hij zat hier als een leader. Gekroond met negen levens, zijn woord was de warrior code. Een jaar geleden was zijn woord nog geen cent waard. Blazestar glimlachte zwakjes, lot had soms een heel vreemde manier van werken, misschien was dat waarom hij er totaal niet in geloofde?
Onderwerp: Re: Today, today zo 25 jul 2021 - 23:44
Het was veilig om te zeggen dat zijn leven in een korte periode helemaal op stelten was gezet. Hij had een oorlog mee gemaakt, Gorsepaw weer terug gezien voor het eerst, zijn naam ontvangen, een Apprentice toegewezen gekregen en het nieuws van Routnose gehoord. En dat laatste was zwaar genoeg geweest voor alles. Een zucht gleed over zijn lippen. Het voelde allemaal nog zo onrealistisch. Alsof het gewoon een zieke grap was wat zijn hersenen hem aan deden. Al wist hij ook wel dat dat niet zo was. Soms moest hij in de ochtend nog even schakelen waarom Routnose niet naast hem lag. Soms moest hij schakelen waarom de geur van Windclan hem omringde in plaats van Riverclan. Soms reageerde hij nog niet eens op zijn volle naam. Maar wat wel zo was, was dat slaap hem niet meer makkelijk kwam. Dat hij moeite had met in slaap komen door de gedachtes die zijn kop rond spookte. Gedachtes die hij ooit zou delen met zijn Apprentice, maar haar nu nog niet ermee wilde belasten. Daarom had hij soms even tijd nodig voor zichzelf. Dat Zou hij Stork ook eerlijk gaan vertellen. Soms had hij wat rust nodig, even tijd voor zichzelf. En dat was oke. Vooral als je de hele tijd op elkaars lip zat. Toen hij een figuur zag staan bij de small lake twijfelde hij daarom ook een beetje. Verder gaan of terug? Blijven of vertrekken? Zijn sociale kant vertelde hem dat hij naar de kater toe moest. Hij had hem nog niet eens kunnen feliciteren. Hij likte zijn lippen even kort, ietwat nerves, voordat hij naar de kater toe liep. "Goedenavond, Blazestar." sprak hij voorzichtig om de kater niet te laten schrikken. "Nog gefeliciteerd met het ontvangen van je naam en levens." sprak hij met een zacht knikje en een zachte glimlach op zijn snoet. De kater verdiende het. Dat was iets waar Falcon niet over twijfelde. Al waren er de laatste dagen wel meer dingen waar hij over twijfelde. "Hoe is het verder met je?" het was een lange tijd geleden sinds hij met Blazestar zo.. Prive had gepraat. Heel Lang geleden. Manen geleden toen hij nog een relatief onervaren Apprentice was en Blazestar nog de deputy was van de clan. Ah, goeie tijden..
그대는 나의 이야기였다 ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ
Oud setje <3:
Thank u James <3 Thank u Babs <3
Blazestar
Moderator
Sannemander 995 Actief All my troubles on a burning pile
Onderwerp: Re: Today, today di 17 aug 2021 - 19:53
Hij was in gedachten verzonken. Had de zachte pootvallen, het geritsel van het gras niet gehoord. Het was pas toen hij de apprentice, wacht nee, medicine cat, zijn stem hoorde dat Blazestar opkeek. De sterren die op het water danste de rug toe keerde. Het was eeuwen geleden sinds hij en de jonge kater één op één gesproken hadden. Toen hadden ze beide nog een andere naam, een andere rang en een relatief simpeler leven. Falconstrike was naar Riverclan afgereisd, iets waat Blazestar nooit een heel goed gevoel bij had gehad, maar wie was hij om de wil van een medicine cat, leader en de sterren tegen te spreken? Maar achteraf was het misschien wel beter geweest dat hij voor even de clan uit was, misschien was het beter dat hij de verbanning van zijn moeder niet mee had hoeven te maken. Dat hij er niet bij was toen het lijk van broertje het kamp in werd gebracht. De vader die Blazestar recent in hem verwelkomt had schreeuwde toen hij weer terug dacht naar dat grauwe moment."Oh hey Falconstrike" een kleine glimlach trok aan zijn mondhoeken toen de medicine cat aan zijn zijde kwam. "Nog gefeliciteerd met het ontvangen van je naam en levens." klonk het vanuit de andere rossige kater. Blazestar kon niet ontkennen dat hij enorm gegroeid was sinds ze voor het laatst gesproken hadden. Nu zeker, nu moest hij naar boven kijken om zijn blauwe ogen te kunnen ontmoette. Hij knikte "Het was een ervaring" grapte hij nuchter "Jij ook Gefelicteerd Falconstrike, ik moet zeggen, Starclan heeft je een verdomd goede naam gegund" Een glimlach verzachtte de uitdrukking op zijn gezicht terwijl hij de medicinecat aankeek. "Hoe is het verder met je?" vroeg Falconstrike vervolgens. Viel meteen met de deur in huis. Blazestar liet zijn blik rustte op het water, sloeg zijn korte staart over zijn poten. "Het gaat z'n gangetje" antwoordde hij "Alles ging zo snel, ik ben blij dat alles eindelijk weer iet wat rustiger lijkt te gaan" zijn blik schoot naar de medicine cat. Liet wat van zijn vermoeidheid naar voren vallen in zijn blik"...Ik hoop dat jij ook al wat rust hebt kunnen vinden? Windclan is erg veranderd in jouw afwezigheid"
Onderwerp: Re: Today, today za 21 aug 2021 - 22:03
Was het erg als hij zou zeggen dat hij Blazestar iets leuker vond dan Wolfstar? Hij kon wel met de kater praten hoor, daar niet van. En hij had ook wel gevoelige dingen met de kater gedeeld, maar het was.. anders dan met Blazeso…star. ”Oh hey Falconstrike” klonk er waarna een kleine glimlach op het gezicht van de rode kater verscheen. Hij feliciteerde de kater met het halen van zijn levens en het ontvangen van zijn nieuwe naam, het minste wat hij kon doen voor de kater. Hij was er niet bij geweest om zijn nieuwe leader op pad te sturen met kruiden en de belangrijkste dingen. Maar ook dat moest hij uit zijn kop zetten. ”Het was een ervaring” klonk er grappend van de kater af, waarop Falcon zachtjes geamuseerd snoof. Dat zou wel ja, het was een hele ervaring voor hem ook geweest. Al was het heel anders voor hun beide geweest. ”Jij ook Gefeliciteerd Falconstrike, ik moet zeggen, Starclan heeft je een verdomd goede naam gegund” Hij keek even naar de kater en glimlachte ietwat schaapachtig bij de woorden van de kater. ”Ah.. dankjewel. Ik ben ook aardig tevreden met mijn naam.” sprak hij met een zacht glimlachje tegen de rode kater. Het was er tenminste eentje die nog ietwat stoer klonk. Als hij sommige namen in het verleden had gehoord… Toen hij vroeg hoe het ging met de kater, hield de kater zijn ogen gericht op het water en sloeg zijn staart om zijn poten heen. ”Het gaat zijn gangetje” klonk er van de kater af, waarop Falcon zijn blik ook rustig op het water liet rusten. ”Alles ging zo verdomd snel, ik ben blij dat alles eindelijk weer iet wat rustiger lijkt te gaan” Hij knikte even langzaam, instemmend. Alles was inderdaad zo snel veranderd… Net voordat hij weg was gegaan naar RiverClan was zijn moeder verbannen. Tijdens zijn verblijf in RiverClan oorlog met ShadowClan, het ontvangen van zijn naam en bij terugkomst was Blazesong al leader van WindClan geworden. ”…Ik hoop dat jij ook al wat rust hebt kunnen vinden? Windclan is erg veranderd in jouw afwezigheid” hij knikte even rustig en knikte zachtjes. ”Zeg dat wel… Ik vind slaap alweer wat meer.” sprak hij met een droog lachje tegen de rode kater. ”Het spijt me alleen dat ik er niet was om je te helpen naar de bergen.” sprak hij met een zacht lachje terwijl hij iets met zijn kopje schudde. StarClan had echter gewild dat hij naar RiverClan ging. Een laatste test. ”Het ging zo van steil op sprong dat ik weg ging… Ik heb soms het gevoel dat het meer kwaad dan goed heeft gedaan…” Wat als hij wel was gebleven? Zou Hazel dan ook zo veranderd zijn? Zou Wolfstar dan ook nog leven als hij erbij was geweest?
그대는 나의 이야기였다 ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ
Oud setje <3:
Thank u James <3 Thank u Babs <3
Blazestar
Moderator
Sannemander 995 Actief All my troubles on a burning pile
Slaap was essentieel. Het deed de leader goed te horen dat ook Falconstrike inmiddels al wat beter die rust kon vinden. Wat er achterkwam verwarde hem echter. Hoe kon hij het Falconstrike kwalijk nemen dat hij er niet bij was om hem naar de moonstone te begeleiden? Blazestar schudde kort zijn kop "hey, hey, Jouw eigen pad volgen was en is belangrijker dan mij te ondersteunen in het belopen van het mijne." drukte hij de jongere kater op het hart. " Je legt jezelf te veel verantwoordelijkheid op Falconstrike, hoe nobel dat ook is. Niet alles ligt op jouw schouders. Met het doen van je final assesment, een volleerd medicine cat worden, heb je al zo veel enorm goeds gedaan. Zo veel om enorm trots op te zijn. Laten we dat niet vergeten oke? Ik zie niet in wat het mogelijk verkeerd zou hebben gedaan" met een zachte uitdrukking op het gezicht keek hij de medicine cat aan. Hij was nooit goed geweest met woorden maar hij hoopte met heel zijn hart dat hierop zijn uiterste best doen genoeg was om de jonge kater wat gerust te stellen.
Onderwerp: Re: Today, today wo 24 nov 2021 - 22:39
SCARS
Even if I fall
De rode kater schudde meteen kort zijn kop toen hij zich verontschuldigde over het feit dat hij niet bij het begeleiden van de kater naar de moonstone kon zijn. "hey, hey, Jouw eigen pad volgen was en is belangrijker dan mij te ondersteunen in het belopen van het mijne." klonk er van de kater af, waarop Falcon even iets met zijn oren draaide. Het was soms gewoon een beetje lastig om het los te laten. Hij was weg geweest tijdens een moeilijke periode van WindClan om een moeilijke periode bij RiverClan te helpen. Het was gewoon heel erg een dubbel gevoel die hij had. " Je legt jezelf te veel verantwoordelijkheid op Falconstrike, hoe nobel dat ook is. Niet alles ligt op jouw schouders. Met het doen van je final assesment, een volleerd medicine cat worden, heb je al zo veel enorm goeds gedaan. Zo veel om enorm trots op te zijn. Laten we dat niet vergeten oke? Ik zie niet in wat het mogelijk verkeerd zou hebben gedaan" Hij slikte even terwijl hij iets met zijn oren draaide. Hij kon meerdere dingen bedenken. Hazel was boos op hem, zijn familie in de steek gelaten in een moeilijke tijd, rangwissel bij de leaders… Hij zag niet in waarom hij niet in de clan gebleven kon zijn in die tijd. ”Ja… je hebt gelijk.” sprak hij echter, compleet anders van wat zijn gedachten waren, met een zacht lachje. ”Ik kan niet overal tegelijk aanwezig zijn.” sprak hij met een zacht grinnikje.
I know I’ll be fine
그대는 나의 이야기였다 ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ
Oud setje <3:
Thank u James <3 Thank u Babs <3
Blazestar
Moderator
Sannemander 995 Actief All my troubles on a burning pile
Onderwerp: Re: Today, today ma 20 dec 2021 - 15:50
Here was a man, mourning tomorrow.
Hij had gelijk, maar de leader was niet blind voor de zwakte van de glimlach die op het gezicht van de medicine cat stond. Hij knikte, sloeg zijn staart over zijn poten. "En dat kan niemand jou verwijten" vervolgde hij, zijn stem warm. "En als iemand dit wel doet dan mep ik et eruit" knikte hij en hoewel de maatregel grappend was, was hij wel serieus in de motivatie. Als ieamand het waagde dan was die nog lang niet jarig. Heus. Hij liet zijn blik even op de jonge kater hangen. Hij had al zo veel meegemaakt, zo veel meer dan een knul van zijn leeftijd mee hoorde te maken. "Als je ooit ergens mee zit Falcon, weet dan dat ik er voor je ben oke? Je kunt me altijd alles vertellen" Een zachtte glimlach sierde zijn kop. "Oja..Ik wilde je nog wat vragen" vervolgde hij kalm terwijl hij zijn poot in het koude water zette. Terwijl zijn blik rustte op het trillende water. "Als je dat niet erg vind natuurlijk" zijn blik viel op de medicine cat.
Onderwerp: Re: Today, today di 21 dec 2021 - 20:57
SCARS
Even if I fall
Het was soms gewoon moeilijk te accepteren dat hij hier niets aan had kunnen doen. Hij was iemand die heel erg familie georiënteerd was en soms was het daardoor moeilijk om te accepteren dat in sommige gevallen Starclan voor zijn familie ging. Hij snapte de regel wel, dat je geen partner mocht hebben. Het kon oprecht heel erg gevaarlijk zijn als je diegene boven StarClan zou zetten. Het was een moeilijke kwestie. En dat kan niemand jou verwijten” klonk er met een warme stem van de kater, waarop Falcon zachtjes glimlachte. Hazel. Hazel verweet het hem. ”En als iemand dit wel doet dan mep ik et eruit” klonk er met een knikje, waarop hij zachtjes moest lachen. Hij kon moeilijk de leader er op af sturen om zijn zusje duidelijk te maken dat hij er echt niet bij had kunnen zijn, dat ging ook wel een beetje ver. Nee, ooit moest hij het zelf maar eens oplossen. Een keer goed praten met haar. Als ze hem de kans gaf. "Als je ooit ergens mee zit Falcon, weet dan dat ik er voor je ben oke? Je kunt me altijd alles vertellen" Hij glimlachte warm naar de kater. Het was fijn om weer zo’n iemand erbij te hebben. Iemand waar hij het goed mee kon vinden. Dat was een hele verademing na alles wat er was gebeurd. ”Dankjewel, dat waardeer ik Blazestar.” sprak hij met een warme stem. "Oja..Ik wilde je nog wat vragen" Falcon kantelde zijn kopje iets bij de woorden van de kater. Iets vragen? "Als je dat niet erg vind natuurlijk" Uh? Hij rechtte zijn rug meteen iets terwijl hij naar de kater keek. ”Natuurlijk niet, Blazestar. Je mag altijd alles aan me vragen.” Hij had niets specifieks te verbergen voor de kater. Al helemaal niet voor de leader.
I know I’ll be fine
그대는 나의 이야기였다 ɏøᵾ wɇɍɇ mɏ sŧøɍɏ
Oud setje <3:
Thank u James <3 Thank u Babs <3
Blazestar
Moderator
Sannemander 995 Actief All my troubles on a burning pile
De kou van het water beet door zijn zenuwen heen. Het was een voorspelbare pijn, even voorspelbaar als het golven van het water terwijl hij zijn poot er zachtjes door heen sloeg. En even voorspelbaar als het slaan van het water op de oever. Het zou niet lang meer duren voor een laag ijs erover heen zou liggen. In een perfecte leafbare hadden hij en Fawnleap er als idioten over heen geschaatst. De kleine kater glimlachtte zacht maar wist dat deze leafbare zich niet zou herhalen. Dit najaar zou zwaar gaan worden, fysiek, mentaal. Starclan mocht dan wel mooie woordjes van vreden in Falconstrikes oren fluisteren, Blazestar wist onderhand beter dan de woorden van de sterren volledig te geloven. De leader zuchtte zachtjes en sloot even zijn ogen "Mijn ceremonie- het ging niet helemaal zo als verwacht." Even bleef hij daar zitten, het water afvissend naar de juiste worden. Starclan verbood hem te vertellen over zijn ceremonie, het was een regel waar hij opportunistisch achter geschuild had. Tot dat hij dingen zeker wist, totdat hij met bewijzen aankwam. Want hij had Wolfstar dan wel gezien, maar zijn clan had meer nodig dan loze woorden om het te kunnen geloven. Maar hij kon het niet langer voor zichzelf houden, het was een geheim dat vrat aan iedere beweging die hij maakte. Een geheim dat hij niet van zijn schouders kon schudden. En Falconstrike was een medicine cat, hij mocht ieder woord horen. Moest het horen. "Wolfheart zit in Darkforest, hij kwam mijn ceremonie binnenvallen" de tom slikte "Ik weet niet wat ik met die informatie moet, Windclan zal het nooit geloven, niet zonder bewijs"
Onderwerp: Today, today 
zo 25 jul 2021 - 23:30
