Of Kings and Queens

Plotseling schoot het Crystalstar te binnen dat Blueflower nooit een ceremonie van haar had overgenomen. Dat besef bezorgde haar een steek van schuld. De kattin had nooit echt gevoeld hoe het was om te leiden. Ze had altijd in de schaduw van Crystalstar moeten staan, van een poes met zo'n sterk karakter dat ze haar deputy bijna vergat. Nu zou ze het beter doen, nu zou ze Carrioncough betrekken, ze zou ervoor zorgen dat hij wist dat hij invloed had. "Ja, goed idee, en dan zal ik je er ook eens één zelf laten opdragen." Stemde ze toe met zijn plan.

De aanrakingen moesten stoppen, en dat wist Crystalstar maar al te goed. Toch zei de leader er niets van, en glimlachte ze slechts naar Carrioncough. Hun professionele relatie zou in gevaar komen als ze zou doorgingen, maar ze kon niet stoppen met verlangen. "We hebben geen echte bondgenoten in het leiderschap van de andere clans." Mauwde Crystalstar eerlijk. "Hoewel een aantal van hen, naar mijn mening, te vertrouwen zijn." Niet iedere leider was Acornstar. "Settleddust schijnt steeds verder van zijn leader weg te drijven qua opvattingen en Spottedrain lijkt wel wat voor mijn soort leiderschap te voelen. Zodra zei twee Leader zijn, zal onze relatie met Thunderclan en Shadowclan versterken, verwacht ik." En vijanden, tja. Ze leken langzaam te verdwijnen, wat een goed teken was van de langdurigheid van Crystalstar's bestuur. "Acornstar blijft mijn rivaal, maar hij is oud. Blazestar is nu een groter gevaar. Hij is jong en naïef, maar zal waarschijnlijk nog heel lang leader blijven. Het is belangrijk dat we voorzichtig met hem omgaan." En dan zijn er nog die rogues. Toch, Crystalstar?

In deze deputy had ze tenminste een goede luisteraar. Carrioncough's vragen waren kort en gericht, de rest van haar verhaal nam hij simpelweg in zich op zonder haar te onderbreken. Hoewel Crystalstar wist dat ze hem niet zo om haar vinger zou kunnen winden als Blueflower, was ze er toch zeker van dat zij en de zwart-witte kater goed samen zouden kunnen werken. "Windclan's nieuwe heerser heeft al laten weten niets te voelen voor mijn advies. Hij is jong, hij wilt glorie winnen, wil compenseren voor Starclan's wreedheid bij zijn creatie. We moeten ervoor zorgen dat Blazestar niet openlijk geprovoceerd wordt." Mauwde ze resoluut.

Haar kaak verkrampte ietwat bij zijn woorden. Het was niet bepaald een kwestie waar ze aan herinnerd wilde worden. "Bloodclan, Carrioncough." Corrigeerde ze hem lichtjes, ze wilde niet boos klinken. "Bloodclan zullen wij altijd met agressie beantwoorden. Er zijn teveel goede clankatten gedood in hun bloeddorstige veldtochten. Er valt niet te onderhandelen met heidenen." Een heiden was voor Crystalstar niet alleen een ongelovige, het ging dieper dan dat. Een kat die actief tegen de heilige levensregels van Starclan in ging was een echte heidene.

Dat was het dan, en hij was weer haar den uit. En nog steeds lag die brandende vraag op haar lippen. Opnieuw had ze hem niet durven stellen. Het was ongepast, en ze was bang dat hij nee zou zeggen. Maar zo zou ze het nooit weten. De volgende keer. Beloofde ze zichzelf stilletjes, terwijl ze keek hoe Carrioncough van haar wegliep. Hij was zo anders dan al haar anderen...

[Topic uit]