Bloemen voor mijn mooie roos

Hij kwam terug met een bos bloemen in zijn mond. De zon stond al laag aan de hemel na zijn territorium tour met Calcitepaw, maar hij zag deze heide bloemen staan en moest meteen denken aan het verdrietige snoetje van Azurekit. Carrioncough stapte op de Medicine cat den af en stak zijn kop binnen. "Roosje, kijk eens wat ik voor je heb meegebracht," miauwde hij door de bloemen door. Waar zat die kleine haarbal?

♝ carrioncough

I'm watching as the flames get higher

Het leek stiller dan ooit in de medicine cat den, de lucht zwaar met de gedachte dat haar siblings lekker aan het dartelen waren door het territorium, terwijl zij hier opgesloten zat in de medicine cats den. Nog te fragiel, nog te ziek. Maar stilte was er om doorbroken te worden en zo ook vandaag. Een schaduw verscheen in de medicine cat den en dit keer schuwde Azurekit niet weg. Ze herkende deze schaduw immers. Haar snorharen trilden zachtjes, afwachtend, en haar gezichtje lichtte op met een blije glimlach toen ze de bloemen zag. Zou hij haar bedoelen? Zouden die voor haar zijn? Haar nageltjes plukten aan het mos van haar nest in blijdschap en opwinding. Ze heette geen roosje, maar heel misschien zou deze lieve kater haar weer opgezocht hebben? Net zoals dat hij tijdens de ceremonie had opgezocht? Oh ze hoopte het zo.

I always liked to play with fire

Θ Θ Θ

Toen hij de kitten zo zag trippelen in haar nestje moest hij door de bloemen glimlachen. Hij stapte naar haar toe en legde het bosje neer. Het waren voornamelijk heidebloemen, lichtpaars en een fel roze, maar hij had ook wat madeliefjes weten te bemachtigen. Hij keek neer op de kitten. "Speciaal voor jou!"

♝ carrioncough

Ze voelde haar binnenste praktisch zoemen van blijdschap toen Carrioncough naar haar toe kwam. Hij had aandacht voor haar, en niet haar siblings die wel groot en sterk waren. Haar ogen, azuurblauw, stonden omhoog naar de kater in bewondering en opwinding, kleine traantjes van blijdschap vormden zich tevens in haar ooghoeken. "Ohh... zijn die allemaal voor mij?" vroeg het kleintje ademloos.

Hij glimlachte breed en warm terwijl hij knikte. "Ja hoor!" Hij pakte twee bloemetjes op, een madeliefje die hij naast haar oor stak en een lichtpaars bloemetje dat hij bij zichzelf stak. Hij legde een poot onder haar kin en tilde die in de lucht. "Nu ben je nóg mooier!", snorde hij zachtjes. Hij draaide zich met zijn gezicht naar de uitgang van de Medicine cat den en ging liggen. Hij legde zijn poten over elkaar en keek haar aan. "Heb je al over mijn vraag van gisteren nagedacht?"

Note: "Grootse leiders van het verleden zijn allemaal later apprentice geworden en weet je hoe dat komt?"

♝ carrioncough

Zachtjes begon het kleine meisje te giechelen toen er een bloem achter gestoken werd. Voorzichtig hief ze haar voorpootje, waarna ze heel erg voorzichtig en teder het bloemetje aanraakte zonder deze af te stoten. Haar gegiechel ging echter al snel over in gehoest. Asr gehoest ratelde door haar borstkas en het bloemetje viel bijna van haar hoofdje af. Schuldbewust veegde ze langs haar snorharen. Gelukkig wist hij haar een beetje af te leiden. "Een beetje," gaf ze toe, "Maar ik kon me geen grote leiders bedenken.."

Hij draaide zijn oren wat naar achteren toen hij de kitten zo hoorde hoesten. Arm ding. Hij wiebelde met zijn snorharen. "Grootse leiders zoals Riverstar, Reedstar en Hailstar en in andere clans zijn er waarschijnlijk nog meer leiders die later apprentice werden." Hij klauwde wat gras weg en maakte een glad oppervlak. Met zijn lange klauw tekende hij rondjes met kattenoortjes. "De beste en dapperste leiders hebben geleerd om geduldig te zijn. Geduld is de belangrijkste gave van het leven, laat gebeurtenissen en de natuur op je af komen," miauwde hij bijna plechtig.

♝ carrioncough

I'm watching as the flames get higher

Met grote azuurblauwe ogen keek ze naar Carrioncough toen deze het verhaal vertelde van de grote leiders, Riverstar, Reedstar en Hailstar. Blijkbaar waren ze allemaal ziekig geweest en laat apprentice geworden? Wow, dat had Azurekit helemaal nooit geleerd. Ze ademde vol ontzag toen ze leerde over geduld. Geduld? Ja zij had geduld hoor! Dat kon ze! Maar wilde ze ooit wel leider worden? Het was ook wel makkelijk om zoveel geholpen te worden immers... "En ze waren allemaal ziek..? Waren ze dan wel sterk genoeg? Want.. ik ben niet sterk genoeg," voegde ze er een beetje triestig aan toe.

I always liked to play with fire

Θ Θ Θ

Hij greens toen hij haar grote oogjes keek en knikte. "Of stout!" Carrioncough knipoogde. Hij pakte een bloemetje en begon deze te schikken in haar nest. "Je moet niet fysiek sterk zijn om een grote leider te worden, soms moet je ook goed kunnen nadenken," miauwde hij, blij met hoe het bloemetje in het nest zat. Hij nam al een volgende. "En jij bent heel slim dat zie ik nu al!"

♝ carrioncough

Langzaam maar zeker vielen er zorgen van Azurekit af, als lagen behang aan een huis met veels teveel lagen behang. Haar gezichtje lichtte langzaam maar zeker op met zijn woorden, een blije lach op haar lippen. Hij gaf haar war ze al een tijdje niet gevoeld had, hoop. Een zacht ratelend gespin kwam uit haar keel terwijl ze naar de bloemetjes keek. "Zou jij Crystalstar kunnen vragen of ik volgende ceremonie zou mogen?" fluisterde ze zachtjes.

Hij glimlachte breed. "Natuurlijk! Misschien is er zelfs wel een plaatsje voor jou in mijn agenda?!", miauwde hij vrolijk terwijl hij haar een vette knipoog gaf. Carrioncough verzette zich enthousiast naast haar. Hij klapte zijn nagel uit en begon te tekenen in het zand, zoals hij wel vaker deed. "Als eerste mini training moet je deze tekening herkennen." Met zijn slechte tekenkunsten had hij de drie clans getekend en de tribe in de vorm van hun voorouders namelijk: bergleeuwen, leeuwen, tijgers en luipaarden.

♝ carrioncough

I'm watching as the flames get higher

Voor haar? In zijn agenda? Haar hart fladderde en haar ogen lichtten nu al helemaal op. "Zou jij mijn mentor willen worden?" fluisterde ze vol enthousiasme, haar snorharen trillend van blijdschap. Ze kon het zich nauwelijks voorstellen, maar er was iemand naast haar gezin die in haar geloofde. Ze kwam iets overeind uit haar nest en drukte haar hoofdje tegen zijn kin aan, spinnend, waarna ze zich tegen hem aan liet vallen en naar de tekening keek die hij gemaakt had. "Kan.. kan je me dat uitleggen?" Ze had geen idee.

I always liked to play with fire

Θ Θ Θ

Zijn hart werd warm en smolt toen ze haar kopje tegen hem duwde en ze zo tegen hem zat en keek naar de tekening die hij gemaakt had. Een ronkelend gesnor kwam dan ook uit zijn borstkas. Hij trok eerst een cirkel rond de drie clans. "Vroeger waren er drie grote clans, toen er nog geen twolegs leefden en het woud vele malen groter was. Uit die drie clans zijn er vijf ontstaan, kun je raden welke?"

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: Bloemen voor mijn mooie roos