Hunting ~

Onderwerp: Hunting ~ do 16 feb 2012 - 21:11

Er was maar een plek waar hij thuis hoorde. En dat was in Shadowclan. De clan waar hij tot leven in kwam, de clan waar hij trouw aan was gebleven. Met opgeheven staart liep de kater de warrior den uit. Hij, de kater die voor niemand bang was, droeg de naam Wolfpelt met zich mee. Als kitten had hij vele dingen uitgespookt. Hij had geprobeerd het kamp te verlaten, en hij had zelfs een verbod gekregen om de Nursery uit te komen. En zelfs dát hield hem niet tegen. Hij was vastberaden, en hij zou nooit iets opgeven wat hem dierbaar was. Zijn staart bleef hoog in de lucht hangen, terwijl hij naar de prooihoop liep. Hij greep met zijn klauwen een goed gevoede kraai vast en nam het mee naar de plek waar hij altijd at. Hij legde zijn kraai neer en begon er rustig aan te eten. Hij had energie nodig, zodat hij weer een hele dag zou kunnen jagen. Dan zou de clan weer gevoed kunnen worden, en dan zouden alle hongerige monden weer dicht gaan. Nadat hij het diertje opgegeven had begroef hij het karkas en keek nog een keer het kamp door. Een apprentice had hij niet, dus hij had niemand om te trainen. Hij had dus de hele dag de tijd om te jagen op prooi voor de clan. Na eventjes gewacht te hebben liep hij het kamp uit. Kort snoof hij de lucht in, hij rook de geur van een kraai. De kraai was dichtbij, dus had hij geluk. In deze tijden moest hij normaal een heel eind lopen om ook maar één prooidier te vinden. En nu was het zo dichtbij. Nu alleen nog maar hopen dat hij het dier kon vangen. Hij liep richting de geur, bij iedere pas werd hij steeds stiller. Hij zakte door zijn poten en sloop richting de geur. Een gitzwarte kraai werd zichtbaar, geconcentreerd keek hij naar de kraai. Klaar om te springen en het dier te doden. Hij zette spanning op zijn achterpoten en duwde zichzelf omhoog. Met een krachtige en snelle sprong schoot hij naar de kraai. Hij zorgde ervoor dat het diertje geen pijn zou lijden, en beet het gelijk door. De dode kraai bungelde in zijn bek, hij legde het diertje neer op de grond, en gooide er wat grond overheen. Hij zou het later ophalen, wanneer hij klaar was met jagen.

& Disturbingvoice

With the jobs I`ve taken
The bones that I`ve broken
Seems nothings the way that it used to be
But now it`s over, I guess that I`m older
The proof is on paper in front of me
Write it down, sound it out
Make it loud, and this time make it count

Onderwerp: Re: Hunting ~ ma 20 feb 2012 - 23:21

Haar ranke lijf omringt door de dikke wollige vacht maakte de kleine poes toch een wat groter object in het donkere bos van haar territorium. Eeuwig mooi om aan te zien en al even dodelijk als haar schoonheid was sloop de spierwitte poes verder. Haar schiterende ogen altijd oplettend en aanwezig. Nooit zou zij een fout maken in wat dan ook. En ze was ook nog bescheiden al was ze wellicht de mooiste van Shadowclan. De kleine trots van hun perfecte clan. Schoonheid en gratie omringde een sterke en goed geoliede machine die ze van zichzelf had gemaakt. Een warrior waar Starclan wellicht trots op kon zijn. Verderop had ze al twee stuks prooi begraven. Vroeg was ze wel degelijk begonnen maar ja, zo had ze even de tijd voor zichzelf gehad. Ze had geen apprentice noch een partner waarmee ze haar tijd zou kunnen doorbrengen en sinds het leafbare was moest en zou de clan gevoed worden. En dat was dan ook precies waar de jonge poes mee bezig was. Haar ogen schoten over de gehele omgeving op zoek maar dat ene muisje dat stom genoeg was om in haar pad te komen. Dat ene beestje dat net niet op lette en ten onder zou gaan aan haar dodelijke klauwen. De gedachte alleen al deed haar licht glimlachen. Maar de prooi leek weg te blijven en even kwam Disturbingvoice omhoog uit haar jachthouding en gaapte even breed. De zon was nog nieteens op geweest sinds ze was begonnen dus even pauze was wel zo redelijk. Nogmaals gaapte ze breed terwijl de poes haar vacht compleet schoon begon te maken. Door de dikke boomtakken viel er een enkele zonnestraal op haar vacht die nou niet echt verwarmend was maar wel aangenaam. Uit reactie op de zon begon de poes zachtjes te snorren en ging liggen op de vochtige grond die haar niet zo heel veel deerde. Pas toen ze verderop wat geluiden hoorde schoot haar kop omhoog. In de verte leek er een kat te jagen. Gelijk herkende ze hem als Wolfpelt en kwam overeind om zijn richting op te gaan. Met een paar snelle sprongen stond ze bijna naast hem terwijl ze vriendelijk glimlachte. "Hey Wolfpelt, hoe gaat je jacht?" Haar oprechte en brede glimlach sierde Disturbing's lippen terwijl ze met haar heldere ogen de kater recht aan bleef kijken, wachtend op zijn antwoord.

I am the man who arranges the blocks. That continue to fall from up above. The food on your plate now belongs to the state.
A collective regime of peace and love. I have no choice in arranging the blocks. Under traitors rule, what they say goes.
The rule of the game is we all are the same. And my blocks must create unbroken rows. Long live Rushspirit! He loves you!
Sing these words, or you know what he’ll do...