Paper Hearts

Onderwerp: Paper Hearts wo 25 aug 2021 - 20:39

Er was al zoveel tijd voorbij gegaan en toch leek het alsof alles gisteren gebeurd was. Winterpaw wist dat hij geen reden had om echt boos te zijn. Maar hij vond het moeilijk om blij te doen. Om net te doen alsof alles oké was. Zijn vader was dood, en in één nacht vervangen. Dat is hoe het eenmaal gaat, maar dat betekent niet dat het geen pijn doet. Hij had nog zoveel levens. Zijn moeder, verbannen. Nu hoorde ze bij BloodClan. Winter had haar nog niet gezien, hij durfde de grenzen niet over. Te bang om haar in de ogen te kijken. Winterpaw voelde zich nog steeds zo alleen. Sure, hij had nog zijn familie. Maar erg close was hij met geen van allen. Vrienden had hij ook niet. Met een zucht schopte hij een steentje weg. Waarom gingen dingen niet gewoon is zoals ze hoorde te gaan? Gewoon normaal.

Falconstrike

Onderwerp: Re: Paper Hearts wo 24 nov 2021 - 21:46

SCARS

Even if I fall

Falcon probeerde alles in de poot te houden. Alles te doen wat hij hoorde te doen. Maar het was soms ook gewoon druk. Het was soms lastig om te accepteren dat hij niet meer kon doen dan dat hij deed. Het was lastig om soms in te denken dat er niet meer uren in een dag voor hem aanwezig waren. Hij moest voor de Clan zorgen, zijn familie bijstaan wanneer hij maar kon en bovenal moest hij ook zijn apprentice trainen. Dit alles zorgde ervoor dat hij soms even last had met prioriteiten geven. Hij wist wat hij het meeste zou moeten laten gaan van dit alles, maar zo zat hij niet in elkaar. En nog lukte het allemaal niet, kijk maar naar Hazel. Hazel was boos, teleurgesteld in hem omdat hij niet vaker tijd met haar kon spenderen. Omdat hij moest vertrekken voor even. Een zucht gleed over zijn lippen terwijl hij door het landschap van WindClan heen trok. Soms vroeg hij zich af hoe zijn leven zou zijn geweest als hij een warrior was geworden in plaats van een medicine cat. Hij zou meer tijd hebben voor zijn familie, dat was in ieder geval zeker. Zijn ogen vielen echter op een figuur verder weg, eentje die zijn hart een keer liet overslaan. Hij had een kans. Het was niet vaak dat hij een kans had. Hij had tijd. Zijn halfsib stond daar. En nog twijfelde iets in hem, wat als Winter net zoals Hazel boos werd om het feit dat hij minder tijd kon spenderen? Wat als- Nee. Hij schudde even zijn kop heen en weer, voordat hij een keer diep inademde en op zijn kleinere broertje af begon te lopen. ”Hey, Winter.” sprak hij met een warme glimlach tegen de jonge kater. Het moest ook zwaar voor hem zijn geweest, maar.. Hij wilde er voor hem zijn, wanneer het ook nodig was. ”Zin om mee te gaan jagen? Ik kan wel weer wat opheldering gebruiken.” sprak hij met een zacht grinnikje.

I know I’ll be fine

Onderwerp: Re: Paper Hearts do 25 nov 2021 - 14:16

Het steentje stuiterde weg over het dorre gras. Winterpaw bleef ernaar kijken, alsof hij wachtte tot het steentje uit zichzelf zou gaan bewegen. Winterpaw was er zo gefocust op dat hij zijn broer niet had horen aankomen. 'Hey, Winter,' klonk Falconstrikes stem. Winters ronde oortjes bewogen als eerst, en daarna richtte hij zijn groene ogen op de Medicine Cat. 'Zin om mee te gaan jagen? Ik kan wel weer wat opheldering gebruiken,' sprak de oudere kater met een zacht grinnikje. Winterpaw knipperde met zijn ogen. Falconstrike was een tijdje weggeweest, naar RiverClan. Er was van alles gebeurd in de tussentijd, te veel eigenlijk. Hoewel Winterpaw afstandelijk geworden was van de Clan, voelde hij zich comfortabel genoeg bij zijn halfbroer. Zijn mondhoeken trokken lichtjes omhoog in een klein glimlachje. 'Oké,' knikte hij.

Onderwerp: Re: Paper Hearts do 25 nov 2021 - 22:34

SCARS

Even if I fall

Hij wist dat hij een tijdlang weg was geweest, dat hij het even had moeten laten varen. Maar desondanks wilde hij er zijn voor zijn jongere halfbroer. Die ook al zoveel had verloren in zijn jonge leventje. Hij mocht alleen maar hopen dat het beter zou gaan voor de jonge knul. Dat er niet zoveel pijn in zijn leven zou blijven. Een klein glimlachje verscheen op de kop van Winter, waarna er een ’Oké,’ te horen was van hem met een knikje. Falcon glimlachte warm naar de kater als antwoord. ”Super! Al zal je misschien mij al bijna kunnen verbeteren, het is al een tijdje geleden sinds ik voor het laatst gejaagd heb.” Sprak hij met een geamuseerd lachje. Het was geen leugen, hij was te druk geweest om echt te gaan jagen. Maar hij kon ruimte maken, voor Winter, om even te gaan jagen. Al ging het meer om het gezelschap dan het jagen zelf. Maar dat maakte niet uit. ”Dus als je me iets geks ziet doen moet je me niet uitlachen hoor.” sprak hij met een brede grijns op zijn kop. Het zou zomaar kunnen gebeuren. De beste in jagen was hij toch nooit geweest en hij vreesde dat dat ook nooit zou gaan gebeuren, oeps.

I know I’ll be fine

Onderwerp: Re: Paper Hearts do 2 dec 2021 - 21:56

Falconstrike leek een stuk enthousiaster te zijn dan Winterpaw. Winter wilde ook wel blij reageren, dat hij zin had om samen met zijn broer te gaan jagen. Maar het was moeilijk om net alsof te doen. Natuurlijk vond hij het gezelschap van zijn grote broer fijn, hij was eigenlijk in de familie waar hij zich het meest op z'n gemak bij voelde. Toch wilde hij hem geen zorgen doen maken om hem. Dus forceerde de kleine kater een iets grotere glimlach op zijn snoetje bij de woorden van Falcon. 'Dat zal vast wel goed komen,' miauwde hij zachtjes terwijl hij opstond en bewust van een opening van een tunnel weg liep. Hij had geen zin in tunnels, niet na wat er gebeurd was met Blazestar. Jagen op land had hij eigenlijk nauwelijks gedaan, dus het zou wat gaan worden.

Onderwerp: Re: Paper Hearts di 21 dec 2021 - 21:20

SCARS

Even if I fall

Hij wou dat hij meer tijd kon vrijmaken voor dit soort dingen. Dat hij het allemaal wat makkelijker kon doen. Maar het was immers daarvoor dat hij was gewaarschuwd, medicine cat zijn vergde veel van je. Vooral tijd. Hij kon niet begrijpen ergens dat Routnose het voor zo lang had gedaan. Hoewel het erg eervol was om dit te doen, merkte hij al dat het veel tijd van hem vergde om überhaupt in contact te blijven met zijn familie. Tijdens het eten soms even snel. De kater glimlachte iets op zijn woorden toen hij zei dat hij hem niet moest uitlachen. ’Dat zal vast wel goedkomen’ klonk er van de kater af, waarop Falcon zachtjes grinnikte. De kleinere kater stond op en begon te lopen, waarop Falcon even een stukje dichterbij draafde, voor hij zijn tempo wat terugnam om naast de ander te blijven. ”Hopelijk zijn er nog een beetje prooien, het wordt al wat kouder.” sprak hij met een zachte grinnik. Vast wel, toch? Het kon toch niet al koud genoeg zijn voor de konijnen om zich te verstoppen? ”En anders hebben we ons best gedaan.” sprak hij met een lachje.

I know I’ll be fine

Onderwerp: Re: Paper Hearts