wuaw omg wat ben je hott

Zwemmen, was nog altijd niet haar favoriete pastime. Ze kon het wel onderhand, of tja; de basics dan. Ze was zeker geen waterrat of zoiets. Maar toen Brackenpaw haar mee had gevraagd, kon ze geen nee zeggen. Het hele gebeuren deed haar denken aan toen ze samen kittens waren. Toen had hij ook haar het water in gekregen. Ze wist nog goed dat hij haar geduwd had. En to be honest; was ze daar nog steeds wel een beetje salty over. Misschien kon ze hem vandaag terug pakken. Ze trok aan haar oor toen ze iemand hoorde naderen. Ze glimlachte zwakjes toen ze de groene ogen van de kater zag schitteren in de middag zon. "Ben je klaar om me helemaal nat te maken?" grapte ze speels.

Mouse bloosde niet vaak, maar toen de kater met cadeautjes aan kwam zetten kleurde haar hoofd helemaal rood. Met grote ogen keek ze naar de twee objecten die voor haar voeten lagen. Ze waren allebei prachtig; het was zeker goed uitgezocht. De grijze kattin grinnikte als een schoolmeisje en schudde met haar hoofd. "Pfoo wat ben jij een uitslover zeg." sprak ze met een lichte toon terwijl ze de kater een por tegen zijn schouder aan gaf. "Maar ik waardeer het wel hoor." Met een snelle beweging van haar poot pakte ze twee bloemetjes uit de stapel en stopte er een achter haar oor. De andere wikkelde ze in de vacht van Brackenpaw. Ze nam een stap naar achter om haar werk te bewonderen. Paars was echt wel zijn kleur, het maakte hem nog knapper. Iets ze wat niet had gedacht dat mogelijk was. "Je lijkt wel een meisje zo." Ze knipoogde en flikkerde met haar ogen naar de grond. "Maar wel een mooi meisje."

Hij wist wel precies wat hij moest zeggen hoor. Maar dan ook echt; het was eigenlijk wel een beetje suspicious als je het haar vroeg. Sprak hij ook op deze manier met andere meiden? Was ze niet speciaal in zijn ogen? De poes schudde even met haar kop, in de hoop die nare gedachtes uit haar hoofd te krijgen. Want het maakte helemaal niet uit wat hij wel of niet met andere deed... De bruine kater had haar voorbeeld genomen en had zelf ook een bloemetje in haar vacht gevlochten. Nu had ze er twee; een die aan haar lange lokken hing. En een achter haar oor. "Volgens mij weet jij niet hoe cadeautjes werken einstein," grinnikte ze terwijl ze langs hem heen liep. Haar lichaam expres zo dicht mogelijk bij de zijne; zodat hun vachten elkaar bijna raakte. "Als je ze eenmaal aan iemand geeft dan overhandig je het dus ook wettelijk gezien aan die persoon." Ze probeerde deftig mogelijk te klinken; met een kakkerig stemmetje en alles. "Dus als jij dan weer besluit om het aardigheidje "terug te pakken." De grijze kattin gooide haar hoofd naar achter en schonk hem een knipoog. "Dan ben je in feite een dief." Maar wel een knappe dief, met andere woorden; je mag me komen beroven. "En ik mooi? Ik lijk wel op een kater joh, met die lompe bouw van me. Maar als je dat nou juist zo hot vindt, misschien zijn "meisjes" dan toch niet helemaal jouw ding."

'Een dief of niet, ik heb geen probleem met harten stelen,' Mousepaw kon niet inschatte of deze opmerking slechts een grap was. Of hij het meende. Hoe dan ook, hij had zeker gelijk. Het zou niet moeilijk voor hem zijn om hartendief te worden, mocht hij voor die pad kiezen. Niet dat zij wat voor hem kon betekenen. Als medicine cat apprentice was dat soort liefde iets wat ze nooit mocht kennen. En zelfs al zou ze wel vrij zijn. Zou iemand zo populair als Bracken toch nooit voor haar gaan, hij kon immers zo veel beter krijgen. Zelfs al complimenteerde hij haar nu, vertelde hij haar dat ze mooi is zoals ze was. Diep van binnen wist ze beter; niet mooi van buiten of van binnen. "Tsk, dat was wel heel erg cliché hoor," merkte ze op terwijl ze een wenkbrauw omhoog trok. "Maar omdat ik zo'n goede vriendin ben neem ik het voor nu maar aan, maar de volgende keer verwacht ik wel dat je je mooie koppie gebruikt om iets beters te bedenken hoor." Lachte ze. En zo; ging de dans veder. Deelde ze schepere woorden uit met dubbele betekenissen. Het was allemaal onschuldig, toch?

Bracken toonde haar een wijde glimlach, en Mousepaw kon zweren dat het zelfs wat glinsterde. Maar haar rationale gedachtes verwezen snel naar de zon, die hoog in de hemel hing. En het felle licht dat het uitstootte reflecteerde op de witte tanden van de bruine kater. Waardoor het wat gloeide. Ja, dat was er aan de hand. Er was geen andere reden. Mousepaw had bijna geen tijd om te reageren op zijn verzekering, want al snel begon hij over het water. En hoe het nu wel tijd was, dat ze er beide in zouden gaan. De grijze poes trok aan haar oor en beet kort op haar lip. Ze had eigenlijk geen zin in een klets natte vacht, het was altijd zo'n gedoe om weer droog te krijgen. Niet te vergeten de klitte die ze er aan over zou houden. Maar ze kon geen nee tegen hem zeggen, als hij iemand anders was geweest dan had ze er geen moeite mee gehad. Maar nu- kon ze het gewoon niet over haar hart krijgen. De kater duwde haar richting het water. En ze liet het gebeuren. Totdat ze de bodem niet meer kon voelen en wel moest peddelen met haar poten om haar kop boven water te houden. "Dit water is kaulo koud," sprak ze met een norse stem, maar de grijns op haar gelaat was onmisbaar.