Lentekriebels

Rond deze tijd zag je meer konijnen lopen dan dat je nodig had - de aantallen van die dingen, het was bijna grappig joh. Guess dat de uitdrukking ertegenaan gaan als konijnen toch echt waar was! Een klein, lui grijnsje sierde Hawk’s gezicht terwijl hij een schattige konijnenfamilie aan het bekijken was, wetende dat mam en paps is flink hard gebeukt hadden. Ah, zo ging dat in de lente, niet? Nou, hij vond het helemaal mooi. Immers had hij vanmorgen al genoeg gejaagd en hoefde deze diertjes nu niet ten prooi te vallen. Win-win situatie, daar hield ‘tie van. Één van de ukkie konijntjes maakte een vrolijk sprongetje en zacht lachte hij. Zo waren ze best schattig, die babies. Je zou er haast baby fever van krijgen.

Ah ja, in zijn vrije tijd was Hawk totaal niet voorbereid op een aanval natuurlijk. Hij was gewoon lekker aan het chillen, relaxen, genieten. Waarom zou hij er dan rekening mee houden dat zijn clangenoot hem zou aanvallen? Zijn ogen vergrootten zich geschrokken toen er plots iemand bovenop hem kwam, en zijn schreeuw van verrassing joegen alle konijnen weg. Een enkele seconde keek hij er even beteuterd naar, waarna hij zich omdraaide om zijn belager van zich af te gooien. "Wa??"

Sommige katers vonden het misschien niks, om zo gedomineerd te worden, maar Hawkchase had er absoluut geen problemen mee. Hij humde zachtjes toen zijn belager vlakbij zijn oor sprak, waarbij hij haar met zijn staart tikte op haar zij. Hierna draaide hij zich om, waardoor hij kon zien dat het Lightfaith was die hem besprongen had. Hij schonk haar een grijnsje terwijl hij haar zo bleef aankijken, met z'n buik omhoog. Hij trok een pruillipje op zijn gezicht toen ze over de konijntjes begon. "Ja, en ze waren nog wel zo schattig," miauwde hij met een zucht, waarna hij kort een blik achterover wierp, maar daarna vlug weer naar voren keek. "Ik heb er wel wat anders schattigs voor in de plaats gekregen," vervolgde hij daarna charmant.

Ahh, wat was het toch heerlijk om hem te zijn. Hij had iets charismatisch aan zich wat blijkbaar best een aantrekkingskracht had - niet om cool te doen, of zoiets. Just stating facts. Helaas leek het erop dat Lightfaith er weer vandoor ging, en met lachje keek hij naar haar. "Je alleen al kunnen zien is al genoeg," sprak hij, de casanova die hij was, terwijl hij haar een groot grijnsje gunde. Maar ze liep van hem weg, wat verdrietig, waren zijn charmes toch niet genoeg geweest? "Ga je nu al weg, hmm, Light? Kwam je hier alleen om me even te laten schrikken," sprak hij, een klein beetje uitdagend tegen zijn leeftijdsgenoot.

Een zachte grinnik rolde over zijn lippen terwijl Lightfaith verder weg van hem liep. Haar woorden droegen duidelijk een uitdaging bij zich, ondanks dat haar toon onschuldig bleef. Hij zette zichzelf van de grond af, waarna hij in rustige sluippas achter haan aan liep - al was het natuurlijk heel duidelijk wat hij aan 't doen was. "Hmm, genoeg ja, maar ik kan altijd voor meer proberen toch?" sprak hij wat laag waarna hij zich afzette van de grond, dit keer zou hij proberen haar tegen de grond aan te drukken.

Hoe ze van hem weg liep, het interesseerde hem zeker. Ze daagde hem uit en hij beet maar al te graag. Hawk moest lachen om haar dramatische uitspraak, terwijl hij haar zacht tegen de grond aan duwde. "En wat voor één, ook nog zo'n ontzettend knappe dat je dalijk nog stockholm syndrome ontwikkelt," sprak hij vrolijk terwijl hij nu zijn mond dichtbij haar oor bracht. "Zou dat niet leuk zijn?" fluisterde hij zachtjes waarna hij een langzame, suggestieve lik over haar oor gaf.

In alle eerlijkheid was Hawk gewoon nogal een slet. Light was mooi, ze lag onder hem.. Moest hij nog meer zeggen? Ze duwde zichzelf wat omhoog, onder het mom van hem van haar af proberen te krijgen? Maar hij kon niet ontkennen dat dat goed voelde. Zachtjes beet hij in haar nek, waarna hij zijn neus iets verder liet glijden naar haar hals om haar daar een zacht duwtje te geven. Draai je je om? Haar hoofd gleed langs zijn kin en een zachte zucht verliet zijn bek. Hmm, hij zag uit naar waar dit heenging.

Hmmhmm, ze ging niet direct met hem mee en kort stopte hij zijn bewegingen. Even neusde hij aan haar oor, waarna hij haar vroeg, "Alles oké, hmm?" Hawkchase was een king, echt waar; hij wilde niets doen als Light niet zeker was van haar zaak, consent is belangrijk kids! Ze streek haar lichaam nog is langs de zijne, en hoewel dat zeker een goed teken was, wilde hij eerst van haar horen of ze 't wel echt wilde.

Hij had haar toestemming; goed. Zijn ademhaling versnelde wat. Nice, dit ging gebeuren. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht terwijl hij haar liet bijten, ze deed 't zachtjes en bovendien vond hij dat ook wel wat hebben. Zou ze het ook goed vinden als hij haar beet? Hij pakte haar nekvel beet tussen zijn kaken, beet harder dan haar. Hij hield wel van een wat ruigere aanpak. Hij murmelde zachtjes in haar oor. "Wat ga je goed voor me liggen, hmm? Zo netjes voor me." Vervolgens duwde hij haar neer met zijn heupen en ?? Stak hij hem erin?? Hoe zeggen mensen dit op een kattensite

-- Timeskip --
Zacht hijgend liet hij zichzelf ineen zakken, zo bovenop Light. Jeetje. Hij moest zeggen, dit was toch wel echt één van zijn favoriete bezigheden in het leven. Een lome glimlach stond op zijn snuit terwijl hij zachtjes begon te likken op de plekken die hij gebeten had. Aftercare ~ <3 "Hoe komt het dat we dit nog niet eerder gedaan hebben, hmm?" vroeg hij wat slaperig, waarbij hij van haar afrolde zodat hij haar aankijken kon. Hij keek haar een als een soort hoopvolle puppy aan. Was het voor haar ook goed geweest?