[Carrioncough] Fraying Away

Tick, tock, ring me, leave me

Haar buik was nu dusdanig gezwollen dat ze niet meer hoefde te jagen, noch te vissen. Maar dat liet haar alleen met haar gedachten en dat was exact wat ze niet kon hebben. Haar gedachten draaiden met dingen die ze kon doen, hoe ze controle kon nemen over haar leven. Hoe ze kon voorkomen dat ze zelf op de bodem van de Lilypool zou eindigen. Misschien, misschien... Maar ze kon niks, er kwam niks. Hoe kon ze? Nee. En ondertussen keken de ijskoude ogen van Arcticwolf op haar neer, elke beweging volgend. Het was benauwend, het was beangstigend. Met een zuchtje dipte ze haar voorpootje in de lily pool, de overvloedige lelies iets aan de kant duwend.

Couldn’t you please oh please be gone out of my life
But you won’t oh won’t be gone although I try

litch

Als er iets was waar hij een zwak voor had dan waren het Queens, zwangere Queens. Niet persé de zogende of de kittens, maar degene die aten voor meer. Hij stond al even als een creeperd te kijken naar Seamist. Niet met het doel om eng te zijn, maar het maakte zijn gedachten springen op wolkjes, tollend door zijn hoofd. Ze leek erg gelukkig met Arcticwolf en ze waren goede ouders voor hun kittens. Iets wat hij erg bewonderde. Uiteindelijk stapte hij naar haar toe. Hij ging naast haar zitten en streek even licht met het puntje van zijn staart over haar buik. Een aanraking nauwelijks voelbaar. "Wist je dat lelies giftig waren? Ik zou het niet proberen eten..." Hij zou een kind ook nooit vernoemen naar een lelie, kinderen verdienen mooie, lieve of sterke namen. Niet giftige, zwakke of Carrion namen. Hoewel het bij hem paste nu, vond hij het als kind écht niet leuk om naar aas vernoemd te worden.

♝ carrioncough

Tick, tock, ring me, leave me

In eerste instantie had ze niet door dat ze bekeken werd. Met een triestige blik keek ze enkel naar haar eigen reflectie. Ze was verwikkeld in haar eigen gedachten, zo verstrengeld, dat haar oplettendheid niet was wat het zou moeten zijn. Pas toen een kat naast haar ging zitten en haar buik aanraakte schrok ze op, net wat harder dan zou moeten. Ze moest acuut haar best doen om er niet voor te zorgen dat ze zichzelf wegtrok van zijn staart. Ze knipperde wat verbaasd met haar ogen. Lelies? Giftig? "Oh hallo Carrioncough," groette ze de kater wat behoedzaam, "Ik heb wel eens gehoord dat ze giftig waren.. Zijn ze ernstig giftig?" Ze trok haar poot voor de zekerheid weer terug uit het water terwijl haar blik peinzend naar de lelies ging.

Couldn’t you please oh please be gone out of my life
But you won’t oh won’t be gone although I try

litch

Hij knikte op haar poot. "Steek die poot maar straks in normaal water voor ze te wassen. Het zou je al ernstig ziek kunnen maken... Een heel mosbol vol water zou immers genoeg zijn voor jou en je ongeborenen te doden." Hij fronste zijn witte wenkbrauwen bezorgd. De Lily Pool was heel gevaarlijk, dat er niet nog meer katten van waren gestorven vond hij gek.

♝ carrioncough

Tick, tock, ring me, leave me

De lelies hadden een tere schoonheid, ze hadden gratie en leken zo onschuldig. Niks was blijkbaar minder waar. Haar tweekleurige blik was behoedzaam terwijl ze naar de lelies keek, maar ook wellicht een beetje geïnteresseerd. "Ik had geen idee dat ze zoveel konden aanrichten," prevelde ze, waarna ze haar blik weer op Carrion richtte. "Bedankt Carrioncough," merkte ze met dezelfde behoedzame glimlach op. Ze kende hem niet goed genoeg om hem te vertrouwen. Van het vrolijke, sociale vlindertje van vroeger was langzaam over gebleven.

Couldn’t you please oh please be gone out of my life
But you won’t oh won’t be gone although I try

litch

De zwart-witte kater knikte. "Geen dank, hoe gaat het met jou?", vroeg hij oprecht geïnteresseerd. Waarschijnlijk kreeg ze vragen zoals: hoe gaat het met de kittens, alles oké met de kittens, dat is waar de meeste moederpoezen toch over klagen tijdens Sharing Tongues. Dus voelde Carrion de plicht om het gespreksonderwerp met moederpoezen te veranderen.

♝ carrioncough

Tick, tock, ring me, leave me

De kater richtte zijn aandacht weg van de lelies, maar Seamist haar blik bleef er nog even wat langer op hangen. Een oplettende kat zou misschien kunnen zeggen wat te lang, maar ze was slechts een jonge moeder. Wie weet wat voor zorgen voor haar kittens er in haar brein rondgingen. If only. Ze keek de ijskoude ogen van de kater weer aan terwijl hij sprak. Zijn ogen deden haar denken aan die van Arctic. "Het gaat prima," miauwde ze, al was haar stem wat holler dan dat hij normaliter zou zijn.

Couldn’t you please oh please be gone out of my life
But you won’t oh won’t be gone although I try

litch

Hij glimlachte vriendelijk, maar het zag er voor haar waarschijnlijk dommig uit. Hij had niets door, de lange starende, bijna verlangende blik naar de lelies niet en nu ook haar holle uitdrukking niet. Hij kende haar niet zo goed, buiten het feit dat ze een warme kattin was. "Dat is goed om te horen. Het was nogal wat hé met de overstroming. Denk je dat de rivier met dit weer, weer snel zal slinken?", vroeg hij toen. Typisch visvrouwen praat.

♝ carrioncough

Carrioncough was een beetje ongemakkelijk. Seamist wist dit al, maar desondanks maakte het dat ze zich niet zo heel prettig voelde in een al vrij precaire emotionele staat. Een beetje afwezig bewoog ze haar poot door het water heen, er kleine rimpelingen in roerend voordat ze haar kop schudde. De mooie kattin richtte haar tweekleurige ogen weer behoedzaam op de ijskoude van Carrioncough. "Ik denk dat Starclan daar enkel het antwoord op heeft... Maar ik hoop snel." Ze zou liever haar kinderen in een echte nursery baren dan hier op de vlaktes..

Ze reageerde nogal kort en dat irriteerde hem lichtjes. Hij wist niet goed wat hij nu moest terug zeggen, ze stelde geen vragen. Ze gaf hem weinig gespreksstof. Daarom kuchte hij ongemakkelijk, een klein rocheltje naar boven komend. Hij stond op, keek haar voor even aan, maar liet daarna zijn blik over het water glijden. "Het ehm was leuk je gesproken te hebben. Tot ziens!", miauwde hij, waarna hij nog wel beleefd wachtte op een reactie terug en zich toen stijfjes omdraaide om weg te sjokken. Ze was warm, maar nogal gereserveerd besloot hij nu.

♝ carrioncough

Onderwerp: Re: [Carrioncough] Fraying Away