[OPEN] Shroud the World in Sorrow

W

A

P

I

W

I

K

Ze wist dat ze dit niet moest doen. Maar toch kon ze het niet laten; om nog eens te gaan zoeken. Het was een gevaarlijke plek, zeker voor zo’n kleine kat als zij. Er liepen hier katten rond die niets anders te doen hadden dan moorden. Of vuilnisbakken roven, en het maakte haar best wel bang. Maar een echte Riverclan kat zou niet opgeven, en zij was er zo een. Dus ze ging verder, voelend hoe de koude tegels haar pootjes deden bibberen en hoe het denderend lawaai van monsters haar oren bijna doofde. Elke stap verder vulde haar met meer angst maar ze wilde niet terug. De poes wilde gewoon redden wat ze had verloren. Elke fout van vroeger weer rechtzetten. En haar familie weer blij maken…

OPEN

EL4A

_{Felgroene ogen flitsten op bij het ruiken van de Riverclan geur. Zahida trok met haar oor; er was hier iemand goed verdwaald. Ze liet haar jacht voor wat het was - ze zou later wel wat eten - en liep de geur achterna, die niet verder kon zijn dan één of twee straten verderop. Op een redelijk snel tempo verplaatste ze zich van plek naar plek, om uiteindelijk een schutting op te springen en de Riverclanner te spotten. Ah, het was nog een jonk. Een klein grijnsje trok over haar gezicht terwijl ze de ander vanuit haar hogere plek toeriep. “Ben je de weg kwijt geraakt, pup?” sprak ze ietwat spottend, waarbij ze tegelijkertijd haar nagels in het houten hek onder haar boorde.}

W

A

P

I

W

I

K

Deze plek was veel te groot, en veel te eng. Het werd alleen maar nog enger toen ze een sterke bloedgeur rook, waardoor haar ogen groot werden en ze haastig rondkeek. Opeens hoorde ze wat krakende hek geluiden door de kat die erop was gesprongen, en haar tweekleurige oogjes staarden naar het verschijnsel. ‘Ben je de weg kwijt geraakt, pup?’, sprak de kattin spottend terwijl deze haar nagels in het houten hek boorde. Voorzichtig zette het bruine poesje een tweetal stapjes achteruit voor ze antwoordde. “Nee”, sprak ze zacht. Ze had niet echt een idee waar ze was natuurlijk, maar ze was opzoek. En als je zocht, dan was er geen weg om kwijt te raken, toch? “Ik ben opzoek naar iemand” haar kleine stompstaart wiebelde heen en weer, een beetje zoals een gewone staart zou zwiepen.

EL4A

_{Hmm, de ander vertelde haar de weg niet kwijt te zijn. Vast en zeker. "En naar wie ben je dan wel niet op zoek?" vroeg ze, haar groene ogen strak op de ander gericht. Hoewel de - waarschijnlijk young one? - zacht sprak, leek er niet veel angst te zijn bij haar. Of dat kwam door overmoedigheid, dwaasheid of onbenul was de vraag. In ieder geval beviel het Zahida niet. Maar goed, ze zou eerst rustig afwachten wat de young one haar zou vertellen voordat ze over zou gaan tot actie.}

W

A

P

I

W

I

K

De groene ogen van de ander staarden recht in haar ziel maar het poesje probeerde stabiel te blijven en niet overrompeld te worden door haar innerlijke angst. ‘En naar wie ben je dan wel niet op zoek?’, vroeg deze vervolgens. Ze twijfelde even of ze het wel aan een vreemdeling zou vertellen maar stelde vast dat de ander misschien wat meer af wist van twolegs en waar ze katten naartoe brachten. “Mijn moeder… Ze is ontvoerd door twolegs” of dat was toch wat Mizzlepaw had gezegd. Kiwipaw had geen enkel idee van twolegs en waarom ze katten ontvoerden. Maar het was verkeerd en het bruine poesje wilde het graag rechtzetten. Ze had alleen echt geen idee hoe of wat. Haar tweekleurige oogjes keken een beetje bezorgd toen ze erover nadacht, ze vroeg zich enorm af of Blueflower oké was.

EL4A

Onderwerp: Re: [OPEN] Shroud the World in Sorrow