[Training 2] Motivation

Onderwerp: [Training 2] Motivation do 9 sep 2021 - 12:24

_{Het water was ver weg. Af en toe een plas water, de modder, het waren de enige tekenen van de hel die hier een week geleden gevonden kon worden. Nu de flood was gaan liggen en wegen werden weer geopend was het tijd om het normale leven weer op te pikken. Gebruikelijke trainingen uit te voeren en Winterpaw onder de grond weg wijs te maken. In het donker zag hij nog net het silhouet van de kleine man achter hem. Hij wist dat de apprentice enorm veel dingen aan zijn kop had, genoeg redenen had zich druk te maken. Dus probeerde hij de trainingen rustig te houden, lette hij extra goed op zijn woordkeuzes en anders norse houding. "Al een beetje gewend hier? zo in het donker"

[Winterpaw]}

MONTY

Winterpaw had eerlijk gezegd niet echt een mening over de tunnels. Hij vond het spannend, ja. Maar ergens vond hij het ook wel rustgevend om knus te zitten. Het voelde ergens net als zijn iets te kleine nest, maar dan zanderig. Daarbij tolde zijn kopje ook bijna om door alles wat er de afgelopen tijd was gebeurd. Winter was nog stiller geworden dan eerst, maar zijn sprankelende onschuldigheid was weg. Boos en teleurgesteld op zijn mentor, maar ook op zichzelf en de wereld waar hij in leefde. 'Al een beetje gewend hier? zo in het donker,' hoorde hij nog net de woorden van zijn mentor voor hem. Winter keek op van de grond. 'Oh, uh, ja hoor,' mauwde hij zachtjes. Het was prima.

_{De kater fronste. Hij had altijd zo'n enorme hekel aan deze plek, zo erg dat hij zich niet kon voorstellen dat een ander het prima vond. Natuurlijk het was positief dat zijn apprentice het wel oke vond hier beneden maar ergens vond hij het toch wel een beetje gek. Een knikje volgde, al betwijfelde hij of de jonge kater het wel goed kon zien zo in het donker. "Das mooi meegenomen" mauwde hij nuchter, zijn blik kort op de apprentice laten vallende toen de twee een strookje licht doorliepen. De tunnels hadden wel vaker een kleine opening naar de boven wereld. Het waren knooppunten voor tunnelers, plaatsen waar de leaders van patrols hun groepje warriors goed konden aanspreken en kleine ademmomenten in de anders zo benauwde tunnels. "Vertel maar Winter, welke kant kiezen we vandaag?" vroeg hij zijn apprentice waarna hij naar het einde van de tunnel wenkte, daar waar het opsplitste in twee verschillende tunnels.}

MONTY

Winter voelde de verbazing van zijn mentor, wat hem een ongemakkelijk gevoel gaf. Was het wel goed? Een zucht ontsnapte zijn bekje, want eigenlijk kon het hem ook niet meer zo schelen. Wat boeide het. 'Das mooi meegenomen,' mauwde hij uiteindelijk nuchter, waarop Winter ook maar knikte. Niet dat de kater dat zou kunnen zijn (of wel, idk) maar goed. Ze kwamen aan op een ruimer stukje, waar het licht van buiten naar binnen scheen. Het was groot genoeg voor meerdere katten, en de tunnel splitste zich op. 'Vertel maar Winter, welke kant kiezen we vandaag?' werd hem gevraagd. Winter zuchtte, de twee opties beoordelend. Een schouderophaal volgde. 'Wat is het beste?' vroeg hij, zijn groene ogen op de Leader gericht. Was hij er niet om het hem te vertellen? Waar zouden de tunnels naar leiden?

_{Winterpaw zuchtte. Blazestar liet zijn blik op de apprentice vallen. Hij kaatste zijn vraag terug en de leader draaide zijn oortjes kort naar achteren. "Ik waardeer dat je de beste route wilt uitkiezen" begon hij waarna hij zijn blik op de tunnels bracht "Maar ik wil graag weten wat jij denkt dat het beste is." Ze waren al drie manen aan het trainen. Hij hoopte dat de apprentice inmiddels al wel begrip had van het tunnelsysteem. Al had hij natuurlijk het één en ander aan zijn kop gehad. Maar zo veel verschil zat er nou ook weer niet tussen de tunnels. Allemaal waren ze donker en benauwd.}

MONTY

Zijn mentor was blijkbaar niet helemaal onder de indruk van zijn vraag. 'Ik waardeer dat je de beste route wilt uitkiezen,' mauwde hij. Winter snoof zachtjes en kon nog net een rollende ogen tegenhouden. 'Maar ik wil graag weten wat jij denkt dat het beste is.' Hm. Winter zuchtte diep en knikte. Vooruit dan maar. Een tijdje keek hij naar de twee tunnels, proberend te bepalen welke het beste was. Uiteindelijk ving hij toch een zwakke geur van een prooi op. Nonchalant haalde hij zijn schouders op. 'Die kant dan maar,' mauwde hij, er met zijn kop naar knikkend. Maar opstaan deed hij nog niet. In plaats daarvan keek hij naar zijn mentor, wachtend of het akkoord was.

_{Blazestar beet op zijn wang. Hoewel de jonge kater nooit zo enorm spraakzaam was geweest was deze houding compleet anders dan voorheen. Non galant, ongeïnteresseerd. Hij vreesde het gesprek dat hij waarschijnlijk met de jonge kater aan zou moeten gaan. Zeker na hun vorige gesprek dat niet al te soepel verliep. Verdomme Wolfheart, de oud leader bleef maar zout in het eten gooien, zelfs vanuit het graf. De leader knikte, bracht zijn aandacht weer op de jonge kater. "Oke, dan gaan we die kant op" hij zette het op een kalm loopje, terug het donker in. Natuurlijk, hun ogen zagen veel in het donker, daar waren ze voor gemaakt, maar toch was het hopen snel weer boven de grond te zijn. "Vertel is, Winterpaw, is dit een nieuwe tunnel of een oudere?"}

MONTY

Hij bleef naar hem kijken, benieuwd wat hij terug zou krijgen. Hij had wel gedacht iets terug te krijgen, maar Blazestar knikte alleen maar. Hm, oké. 'Oke, dan gaan we die kant op.' Winter zuchtte, knikte, en bracht zijn bolle lichaampje weer in beweging, achter zijn mentor aan. Het beetje licht was al snel verdrongen door het donker om hen heen. 'Vertel is, Winterpaw, is dit een nieuwe tunnel of een oudere?' werd hem gevraagd. Winter haalde weer zijn schouders op, al kon de ander dat misschien wel niet zien. 'Het ruikt allemaal muf,' reageerde hij droogjes.

_{De opmerking van de apprentice, hoewel totaal niet verwacht, was één die goed viel. Blazestar kon het niet helpen te grinniken "Hm daar heb je helemaal gelijk in Winter" een kleine glimlach bleef op zijn gezicht hangen terwijl hij verder stapte. "Deze tunnels zijn vrij nieuw, er zijn nog geen wortels te zien, geen tekenen van verstevigingen' legde hij uit terwijl hij al lopende, in het lichte donker zocht naar het gezicht van zijn apprentice.}

MONTY

De grinnik kwam onverwachts voor hem. Verstoord draaide Winter zijn oren naar achter. Oké, leuk en aardig dat hij grappig gevonden werd, maar zijn opmerking was dus helemaal niet bedoelt als grap. Dat de ander er dus om moest lachen streek hem tegen de haren in. Hij wilde niet dat ze konden grappen met elkaar, want dat konden ze helemaal niet. De jonge kater snoof dus ook bij de reactie van Blazestar dat hij gelijk had. Uhu. 'Deze tunnels zijn vrij nieuw, er zijn nog geen wortels te zien, geen tekenen van verstevigingen,' legde hij uit, naar hem toe omdraaiend. Winter knikte. 'Hm, oké.' Hij keek de ander een tijdje aan. 'Dalijk loop je tegen iets aan,' mauwde hij, wat er botter uit kwam dan de bedoeling was.

_{Blazestar vouwde kort zijn oren naar achteren toen de apprentice bij de hand ging doen. Hoewel de woorden op zich niet zo enorm erg waren was hij niet doof voor de toon die de jongeren kater tegen hem opstelde. Kort schudde hij zijn kop voor hij deze weer terug draaide "Hm, bij de hand." Starclan verdomme, hij wist niet wat hij er mee moest. Hij wist wat de apprentice dwars zat, wist dat hij het moeilijk had. "...Wil je erover praten?" mauwde hij uiteindelijk tegen eigen instinct in. Het was het geen dat zijn mentor deed toen hij het lastig had. Praten. Maar ergens voelde het alsof hij iets totaal verkeerds vroeg. Ergens voelde het alsof hij zojuist zijn eigen graf gegraven had. Maar had hij enig andere keus?}

MONTY

Hij hoorde het wel. Bijdehand. Hij werd bijdehand gevonden. Pfft, hij zei alleen maar dat hij moest oppassen waar hij moest lopen. Als dat al bijdehand was, dan- Hmpf. 'Wil je erover praten?' mauwde de Leader toen. Winter keek hem vol ongeloof aan. Erover praten? Ha! Een zachte, korte lach kwam uit zijn bekje. 'Praten?' Hij schudde zijn kop. 'Denk niet dat dat een goed idee is.' Was het al niet duidelijk? Moesten ze er nog meer woorden aan vuil maken?

_{De leader beet kort op zijn wang toen de apprentice grinnikte. Hij zag er geen grap in, enkel pijn. Een diepe zucht zou hem bijna ontsnapt zijn, had Winterpaw niet snel zijn mond weer geopend. Een kleine frons brak zijn anders egale voorhoofd. Geen goed idee? Blazestar knikte langzaam, al was het wellicht vrijwel niet te zien in het donker. "Weet in ieder geval dat het altijd mogelijk is, mocht je het ooit een goed idee vinden" Hij zou hem niet dwingen te spreken. Dat nooit. Alles wat hij kon doen was zijn hand uitsteken, het was aan de apprentice om deze vast te pakken of niet.}

MONTY

Het bleef stil, Winter zag een vage beweging in het donker. Knikken, waarschijnlijk. Ergens had hij verwacht iets terug te krijgen, streng aangesproken te worden. Zijn woorden waren immers niet de aardigste geweest, of in ieder geval de toon niet. Daarbij, hij was nog steeds zijn mentor, de Leader. Maar Winter kon het op dat moment niet veel schelen, hij kwam er blijkbaar ook makkelijk mee weg. 'Weet in ieder geval dat het altijd mogelijk is, mocht je het ooit een goed idee vinden.' Hm. Sure. Winter knikte kort en zuchtte. 'Mhm.' Hij wilde door, maar wachtte af tot er beweging kwam in de ander. Hij was nu ook niet net zo dat hij hem voorbij zou lopen.

_{Daar was het. De zucht die hij eerder bij zich had gehouden. Hij had zijn best maar echt veel voortgang was er niet. Wellicht dat hij binnenkort is met Falconstrike erover moest praten ofzo. Wederom knikte de leader waarna hij de spieren in zijn achterpoten spande, zichzelf afzette en naar boven sprong. Af en toe had je dat, in de tunnels. Daar waar de gravers tegen steen aankwamen en erover of erom heen moesten graven. En dit keer hadden ze beide gedaan. De tunnel hield hier op. Rechtsboven hen begon een ander. Éénmaal boven wachtte hij de jonge kater op. Keek neer op zijn poten en fronste, dat was vreemd.}

MONTY

Gelukkig kreeg Blazestar de hint en ging hij weer verder. Winter volgde, stilletjes naar de grond kijkend. Er kwamen geen vragen meer. Er was alleen stilte. Winterpaw wist niet wat hij erger vond. De eindeloze vragen of de eindeloos lijkende stilte. Een zucht kon hij dan ook niet binnen laten. Zonder veel na te denken volgde hij zijn mentor de verhoging op. Hij keek op naar de ander met een vragende blik. Nou, ga je nog?

_{Een paar stappen voorwaards. De leader moest zijn ogen vernauwen om het goed te zien, zo in het donker. Het object voor hem stak af tegen de rest van de tunnel, het leek net een gat zo veel donkerder was het. Blazestar zette voorzichtige stappen naar voren,en hoe dichterbij hij kwam, hoe minder hij het idee kreeg dat het om een gat in de grond ging. Nee, het duidde op het tegenovergestelde.}

MONTY

Ah, er kwam toch beweging in. Winter wilde hem alweer volgen, maar botste bijna tegen hem op toen Blazestar alleen maar een paar stappen voorwaarts had gezet. Geïrriteerd keek hij langs hem heen. Wat was er dat hem tegenhield? Hij rook of hoorde geen prooi, of een ander dier of Clangenoot, dus dat kon het niet zijn. Met een frons keek hij naar waar hij - waarschijnlijk - naar aan het kijken was. 'Wat is er?'

_{Winterpaw botste tegen hem op. Vroeg hem wat er gaande was. Blazestar had geen tijd om te antwoordde. Zijn blik was gevallen op een brok aarde dat in het midden van de tunnel lag, donker, onheilspellend. Zijn maag kromp ineen toen hij twijfelachtig zijn blik naar boven liet glijden, het zand op zijn gezicht voelde vallen. Paniek greep zijn longen vast, hield ze in een stevige houdgreep toen het tot hem doordrong wat er gaande was. De aarde onder hun poten trilde, gooide hem bijna van zijn poten af. Heel de tunnel schokte. "Winter!" schreeuwde hij het donker in, al viel de helft van zijn stem weg onder het geluid van kraken, gedonder, steeds luider wordende knallen. Stofwolken raasde als bliksem hun richting in, vulde zijn longen, ontnamen hem het zicht. Instinctief draaide de leader zich om en duwde haastig Winterpaw terug, terug de oude tunnel in. Hij had de tijd niet hem te vertellen tot zo ver mogelijk terug te rennen. Hij had de tijd niet zelf weg te springen. Hij had de tijd niet voor een volgende ademhaling.}

MONTY

Fronsend keek hij naar zijn mentor, die twijfelachtig van beneden naar boven keek. Winterpaws haren gingen langzaam wat omhoog. Het voelde niet zo goed nu. Wat was er mis? Zijn oortjes schoten omhoog toen hij het gedonder hoorde, en zijn vacht schoot omhoog toen hij besefte dat de donder van binnenin de tunnel kwam. Voor hij verder nog kon beseffen wat er gaande was werd hij ruw weggeduwd, de stem van Blazestar nauwelijks meer hoorbaar. Lucht ontsnapte uit zijn longen toen hij op de grond viel. Hij snakte naar adem, maar ademde enkel stof in, wat resulteerde in luid gehoest.

Toen het stof wat was gedaald en van de schrik was bijgekomen stond Winterpaw weer op. 'Bl-Blazestar?' klonk zijn stem tussen het hoesten door. Winterpaw liet zijn groene ogen de tunnel door gaan, maar de rood-witte vacht was niet te vinden in het donker. Geschrokken draaide hij zich om, waar een hoop aarde en zand lag, de tunnel blokkerend. 'Blazestar?!' riep hij uit, hopend zijn doffe stem aan de andere kant van het puin te horen. Maar het bleef stil. Zijn keel sloot dicht bij het besef. Panisch begon de jonge kater de aarde weg te graven. Winter hoopte dat zijn luid bonkende hart het niet zou begeven terwijl hij met zijn korte pootjes zo snel mogelijk de Leader uit probeerde te graven. Oh, als de tunnel nou niet nog meer in zou storten...

Onderwerp: Re: [Training 2] Motivation