[Training 2] Motivation

De jonge kater schrok van een trilling die door de aarde gleed. De tunnel om hem heen daverde; stof kwam van het plafond naar beneden en bedekte zijn zwarte vacht met een hoop stof. Zijn eerst gedachte was ugh, dat mag ik straks weer allemaal opkuisen. Zijn tweed gedachte was een natuurlijke nieuwsgierigheid - en met niet veel beters te doen, besloot hij er maar op af te gaan. Waarschijnlijk was het helemaal niets interessants, slechts een van die dingen die af en toe gebeurde nen waar ze volledig niets tegen konden doen. Maar wat had hij te verliezen? De driepotige kater begaf zich op zijn dooie gemakje door de tunnels tot hij een panisch gravende Winterpaw tegenkwam. Annuletpaw fronste en keek toe. Wat was zijn probleem? Was hij volledig gek geworden? Waarschijnlijk. Dat werden ze uiteindelijk allemaal in deze donkere, stoffige, vreselijke tunnels waar ze geforceerd werden om zo veel tijd te spenderen. Hij was daar zelf het beste voorbeeld van, nietwaar? Annuletpaw zei niets en ging al zeker niet helpen, dat was hem te veel moeite. Hij ging zitten en keek toe. Het was als een metafoor voor het leven, hoe Winterpaw daar hard aan het werk was; hoe hard je ook werkte, uiteindelijk zat je nog steeds in een donker hol onder de grond met een waardeloze toekomst in het vooruitzicht.

[Training 2] Motivation - Pagina 2 SxwlAO

Pijn, druk. Immense pijn. De rust van starclan had hem verlaten zo snel als deze hem gevonden had. Hij wilde schreeuwen, wilde jammeren, maar de zuurstof die de sterren hem hadden ingeblazen was onder de druk van zand en steen, zijn longen uitgedrukt. Hij hoorde Winterpaw, hij hoorde botte kraken. Oh Starclan verdomme laat het snel over zijn, het was de enige gedachte die aan hem vrat terwijl hij wachtte op verlichting.

Het zand bewoog.

Het kostte even knipperen voor het stof zijn ogen uitwas en hij oog legde op de bolle kop van een geschrokken apprentice. Hij opende zijn bek, zijn longen grepen gretig naar de zuurstof die hem op het gezicht sloeg. Blazestar proestte, kreunde, kromp ineen onder de intense pijn die door zijn lichaam schoot. Met het laatste beetje kracht in hem en één werkende schouder trok hij zichzelf onder het zand uit. Waarna hij met een plof op de grond terecht kwam. Vrij, ademend en in enorme pijn. Hij kuchtte terwijl zijn lichaam bij iedere beweging krampachtig samentrok. Koppig probeerde de leader op te staan maar zijn rechterpoot, schouder wilde niet. Begaf het vrijwel direct onder de druk van het kleine lichaam van de leader.

♔ nickdiazfan

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.

Was dat iets roods? Winterpaw begon nog haastiger te graven. Hij had niet door gehad dat hij zijn adem in gehouden had tot hij het opgelucht liet ontsnappen toen het zand begon te bewegen. StarClanzijdank, Blazestar leefde nog. Geschrokken stapte de jonge kater achteruit, de Leader ruimte gevend om onder het zand en modder vandaan te komen. Met grote ogen keek hij toe hoe zijn mentor hoestte en kuchte, om vervolgens op de grond te vallen. Kon hij niet goed staan op zijn poot? Zijn snorharen trilde gespannen terwijl hij ademloos naar de Leader staarde. 'Blazestar?' mauwde hij kleintjes, zijn keel erna schrapend. Winter had overigens de andere Apprentice in de tunnel nog niet opgemerkt, zo gefocust was hij geweest op het redden van de kater voor hem.

over the winter lake i was thrown

[Training 2] Motivation - Pagina 2 QZwHEhL

a thick ice has formed

Onderwerp: Re: [Training 2] Motivation