Het was een lange, slapeloze nacht geweest. Te bang om zijn moeder wakker te maken, te bewust van de gevolgen die daar vanaf kwamen. De jongen was vrij slim voor zijn leeftijd, had een emotioneel en sociaal inzicht die ver boven zijn leeftijdsgenoten kwam. En dus speelde hij niet veel. HIj wa rustig, schuw, bang, wetende wat alles kon doen. Het was instincten die hem hopeloos levende probeerde te houden. HIj slikte even en keek kort naar een mosballetje, voordat hij zijn kop weg draaide van het object. Nee... Hij had echt geen zin, daarbij voelde zijn ogen aan alsof ze uit zijn hoofd zouden vallen. Hij was zo moe... Maar slapen overdag...? Nu? Zonder mama? Dat kon hij gewoon niet.
- Buzzard