Er Zitten Twee Wolven In Je

Hawk was uiterst geconcentreerd. Er lag een frons op zijn gezicht terwijl zijn ogen gefocust op een konijn stonden. Heel langzaam sloop hij dichterbij, tot hij op de juiste afstand was om een sprint te trekken. Er klonk geluid van achter hem, en instinctief drukte hij zichzelf tegen de grond, waarbij hij zijn staart waarschuwend de lucht in stak. Het konijn keek met een ruk op, maar zag hem niet. Een zachte zucht verliet zijn bek, waarbij hij wachtte tot het dier zijn aandacht weer ergens anders op focuste. Het duurde even, maar na een tijd relaxte het konijn weer. Hawkchase grijnste kort, waarna hij nog iets dichterbij sloop en toen naar voren schoot. Het konijn reageerde uiteraard snel, maar hij was sneller. Na een korte sprint van maximaal vijf secondes beet hij het dier zijn nek door. Bloed liep uit zijn mondhoeken over zijn borst heen, en tevreden tilde hij zijn prooi op. Zijn blik ging toen over het veld, op zoek naar hetgeen dat hem kort gestoord had tijdens zijn jacht.
- Rabbitcharm

:

Ze hield hem al eventjes in de gaten, de manier waarop hij zichzelf telkens weer anders positioneerde en daarmee de zachte zon zijn vacht anders belichtte. Rabbit was licht genoeg op haar pootjes om op te gaan in het gras en de wind, om zijn jacht enkel van een afstandje toe te zien. Maar wat was daar nog leuk aan? Met een twinkeling in haar oogjes stapte ze op een takje, waarbij het konijn direct opkeek en met zijn lange oren begon te draaien. Hawkchase reageerde snel, wist zich aan te passen. Good boy. Ze zag toe hoe hij het konijn te pakken kreeg en met een simpele beet de nek brak. Oh, ze wist exact wat ze hem zou zeggen. Hoe ze hem zou uitnodigen om anders een ander konijnte grazen te nemen. Een zucht rolde over haar lippen, omdat ze wist dat ze dat niet kon doen. Het had haar enkele dagen gekost, maar Wolfstars dood was haar inmiddels al oude kost. Hij had haar al genoeg aan gedaan, ze weigerde om hem vanuit zijn graf nog haar leven te beïnvloeden. Hij had gekregen wat hij verdiende, en zij nu ook. Het deed nog pijn, omdat ze wist dat haar hele oude droom aan duigelen lag. Maar dat had het altijd al gedaan, nu leefde ze tenminste haar eigen leven. Goed, ondanks dat het al een enkele tijd geleden was, was ze voor de clan nog altijd de rouwende weduwe. Dat zou ze nog even aan moeten houden. Dus liet ze haar kop op haar pootjes steunen terwijl ze tussen het wuivende gras naar de hemel keek, maar rug naar de ander gekeerd. Enkel haar pluizige staartje en achterste stak ver genoeg boven het gras uit voor hem om te zien. 

Hij moest even zoeken, maar na een tijdje kreeg hij een klein staartje en een paar billen in het vizier en kort versmalde hij zijn ogen. Hmm, dus dat was de verstoorder van zijn jacht? De kater liep ernaar toe, wist dondersgoed wie er bij dit mooie achterwerk hoorde. Het was Rabbitcharm. Ze waren samen opgegroeid, aangezien ze dezelfde leeftijd hadden, en hadden hierdoor ook geregeld contact. Hij had ook wel is wat bij haar geprobeerd aan te pappen, maar toen was ze er opeens met Wolfstar vandoor gegaan. Nu die dood was, though.. Een klein grijnsje trok over zijn gezicht toen hij loom tegen haar staartje aansloeg met zijn poot. Hij liet het konijn voor haar neus vallen en pakte haar zachtjes bij haar oor, om haar daaraan omhoog te trekken. "Kijk is aan, wie hebben we daar," grapte hij, zijn stem nog uiterst vriendschappelijk.

Eerlijk gezegd was hij gewend om zelf nogal overdreven te doen, dus toen Rabbitcharm die rol van hem overnam en plots een kreun liet horen liet hij verbaasd (en misschien zelfs een beetje geschrokken?) haar oor los. Huh? Hij probeerde zichzelf met een nonchalant kuchje te herpakken, maar cool doen zou waarschijnlijk de damage niet ongedaan maken. Haar bolle wangetjes deden hem haast doen smelten. Awgh. Hij vond het leuk hoe ze zijn naam zei. Hij grinnikte om haar opmerking en gaf haar een lik over het oor die hij net nog tussen zijn tanden gehad had. "Schat, dankzij jou had ik dat konijn bijna niet te grazen kunnen nemen," hij zuchtte melodramatisch. "Je bent me denk ik wel een verontschuldiging schuldig."

Ah, ze was echt heel mooi. Had hij altijd al geweten hoor, maar nu ze zo voor hem ging liggen met d’r buik naar hem toe.. Daar kon hij wel aan wennen. Schaamteloos gleden zijn ogen over haar lichaam heen en met een ietwat uitdagende blik keek hij haar aan. Zachtjes pakte hij haar poot tussen zijn kaken, toen ze deze naar hem uitsloeg. Hij humde zachtjes op haar opmerking terwijl hij zijn tong over haar pootkussen heen liet glijden. Plots sloeg Rabbit haar poten om hem heen en met een ‘oeff’ belandde hij op zijn rug, met Rabbitcharm bovenop hem. Hard grijnsde hij naar haar en hij gaf haar een stootje met z’n heupen. “Ik weet ook niet wat dat is met konijntjes, maar er zit altijd zoveel pit in ze,” sprak hij vrolijk waarna hij zijn achterpoten om haar middel heen klemde en haar zo dichter naar hem toe wilde trekken.

Hij lachte zacht met haar mee toen ze haar toneelstukje opvoerde. Haar poot woog zwaar in zijn mond, alsof ze beiden heel goed beseften waar ze mee bezig waren. Rabbit begon over dat hij haar nog moest opeten, een opmerking zo gelacet met een dubbele betekenis dat hij zachtjes gromde. "Zo'n lekker hapje kan ik toch niet laten liggen?" humde hij zachtjes waarbij hij haar dichter tegen zich aantrok. Ze ging op hem liggen en hij slikte. Warmte prikte op zijn vacht en zachtjes neusde hij in haar nek, bij haar oor, tegen haar wang. "Waarom heeft dit mooie konijntje mij nooit eerder bezocht, hmm?" vroeg hij haar toen, zijn goudkleurige ogen nu op de hare gericht. Hoewel zijn vraag wat plagend klonk, bedoelde hij er ook wat meer mee. Hij wist dondersgoed dat ze eerst met Wolfstar gesjanst had en wilde niet te ver gaan, wilde haar grenzen niet overschrijden. Als hij dat deed, was nu haar kans om dit te zeggen.

Ze gniffelde om zijn woorden. "Dat zou niet netjes zijn tegenover Starclan, hé. We moeten dankbaar zijn voor het eten," Klonk haar zoete stemmetje serieus. Hadden ze niet altijd geleerd om Starclan te bedanken? Immers was haar vorige partner daar, dat zou wel zo beleefd zijn hé. Ze liet haar lichaam ontspannen op de zijne. Ze bewoog zich wat om zichzelf comfortabeler te maken, waarbij ze wat frictie tussen hun lichamen creëerde. Met haar poot drukte ze zachtjes op zijn neus. "Omdat ik een partner had, suffie," ze gunde hem een ietwat treurige glimlach en een zuchtje rolde over haar lippen. Met een waterig glimlachje op haar gelaat keek ze hem aan. "Maar ik zou het niet erg vinden een beetje opgevrolijkt te worden, na alles," 

Ah, haar vorige man kwam wel tot sprake. Ze leek verdrietig te zijn om Wolfstar's dood, en een klein beetje onzekerheid trok zijn arme hartje in. Was ze niet over hem heen? Ging hij te ver? Was zijn kans verspeeld met haar? Maar daarna kwam er een zin die de twijfel weer een beetje wegnam. Hij trok zijn mondhoek naar haar op, waarna hij haar een lik over haar wang gaf. "Misschien wist je dit niet, maar ik ben een ster in opvrolijken," begon hij toen op quasi serieuze toon. "Wil je opvrolijk manier A of B? Optie A is lief en optie B is, hmm, spannend." Hij wiebelde zijn wenkbrauwen naar haar.

Haar plagende woorden deden hem doen grinniken. "Je zou nog verbaasd staan van wat ik allemaal kan," glimlachte hij op dezelfde zoete manier terug, waarbij hij haar opnieuw een lik gaf, over haar wang dit keer. Het leek erop dat het plagen een terugkerend thema zou worden vandaag, maar hij moest zeggen dat hij daar geen probleem mee had. "Schrikken? Hmm, hangt er vanaf wat je gewend bent," sprak hij vrolijk. RIP Wolfstar, nu hopen dat zijn schlong niet groter was, anders was het voor Rabbit vast een beetje anticlimax. Zijn blik verduisterde iets terwijl hij zijn heupen suggestief tegen de hare aan bewoog.