Sinister Kid

Nehzoda had zorgvuldig al zijn taken uitgevoerd, grijnsde tevreden nu hij bijna alles klaar had. Hij zag het nut van deze taken niet echt in, wist dat er betere dingen te doen waren dan stomme young-one taken. Nou het was in ieder geval hoe dit leven in elkaar zat, maar zodra dat hij zelf een halsband zou scoren, er tanden in zou vestigen en uiteindelijk hoger op de ladder van reputatie zou klimmen, dan zou alles veranderen. En hopelijk, op een dag, zou hij kunnen bewijzen dat hij beter was dan al die andere idioten hier. Dat niet altijd alles op orde moest zijn om te kunnen winnen.

Toen hoorde hij opeens zijn naam geroepen worden. Zijn oren keerden zich naar het geluid toe voor zijn cyaanblauwe blik dat ook deed. Oh geweldig, wat moest de Captain nu weer van hem? Had hij nog een extra taak erbij op zijn lijstje. Moest hij een opdracht uitvoeren of luisteren. Liefst zou hij gewoon verder willen werken aan zijn plan om Harmony te verraden en dan te doden maar dat kon later nog wel. Snel trippelde de zwarte tom naar de calico toe en keek haar aan met een heel lege en toch zo aandachtige blik. Waarvoor was hij nu weer nodig?

Hij staarde haar aan, diep in haar ziel, de wil hebbend om te weten te komen wat ze van hem moest. Uiteindelijk opende de poes haar bek, zei dat ze een vraag voor hem had. Een vraag hm. De zwarte kater kantelde zijn kop een beetje, haar nieuwsgierig aankijkend. Volgens haar zou het raar in zijn oren kunnen klinken maar voor hem waren rare dingen eerder leuk dan altijd de saaie orde. Het ging over zijn plannen voor de toekomst, over wat hij wilde bereiken, over wat hij wilde doen. Al sinds zijn mama Nekonecné was gedood door de General had hij iets gevoeld wat niemand anders voelde, een wil om meer te zien van het hele eeuwige slaap gedoe, meer bloed, meer geweld. Hij wilde alles worden wat zijn moeder niet wou, hij zou haar de grond in slaan zelfs al was ze dood. De kater zou de wereld op zijn dak zetten als het nodig was.

Maar waarom zou ze die informatie van hem willen weten. Zou ze zijn plannen willen saboteren, alles willen verpesten voor hem. Het zou hem misschien harder maken om te passen in de Elite, maar hij was al helemaal van steen. Er was niets harder dan een steen die al hard gecrashed was tegen de ruwe aarde. Hij keek naar haar op, voelde hoe zijn pootjes extra drukten op de grond alsof hij zich trotser wilde doen lijken. “Beter worden dan de rest, reputatie omhoog schieten zo ver als het maar kan…”, sprak hij overtuigend, al was hetgene wat hij het meeste wilde stomme katten de grond in werken tot ze niets meer waren anders dan skelet en stof. Maar dat hoefde de captain niet te weten. Nog niet in ieder geval… "Dat was nog niet heel erg speciaal... maar ik ben de rest nog aan het uitwerken."

Skadi rolde haast haar ogen toen het kind zich trotser opzette voor zijn middelmatige antwoord. “Nou, tenminste kun je dat toegeven. Ik zie niet in waarom iedereen denk dat je potentie hebt,” vertelde ze het zwarte jong. Nee, zijn antwoord was wat de generale young-one je zou geven. Ze had wat beters verwacht van de nieuwe generatie, als ze eerlijk was. Deze generatie die al eerder mocht beginnen aan trainingen dan de generatie voor hen. “Ik had wat meer de echte Elite mentaliteit verwacht.” De mentaliteit waar alles niet zo saai en onschuldig was ondanks de leeftijd van Nehzoda. “Het willen zien van pijn in anderen, plezier nemen in het moorden van je vijanden. Dat is de enigste manier om hogerop te komen; je opositie vermorzelen.” Dat was een hint van wijsheid die ze eigenlijk niet zomaar voor gratis zou weggeven als de meerderheid in de Elite het ook niet zou hebben geweten. Het zelf had ervaren, net als haar, want oh hoe had ze dat toch ervaren. Zeker met die twee domme wijven die ze het eind had laten zien. Maar Nehzoda zou daar nog niets van hebben meegekregen. Ooit was ze zelf immers ook zo jong geweest als hem, en het leek erop dat het katertje niet compleet buiten het beeld van de Elite viel, maar van wat ze nu meekreeg zou er ook nog veel gesleuteld moeten woorden voor hij wel waardig was. Maar hij was nog jong en kon nog redelijk geschapen worden, blijkbaar. Zelf was ze nooit echt veranderd, haar persoonlijkheid alleen maar versterkt, maar dat zou waarschijnlijk niet voor iedereen gelden.

_{Het gaf ook niets dat de captain niet in zag wat voor potentie hij had. Niet iedereen hoefde dat in te zien. Het enigste wat ze moesten zien was hoe hij op het einde de enigste zou zijn die zou blijven staan en uiteindelijk zou winnen van alles. En dat deed hij in zijn eentje. Niemand anders hoefde van zijn plannen af te weten. De calico zei dat ze wat meer de echte elite mentaliteit van hem had verwacht en gaf hem zelfs een beetje advies. Nou, de kater zou zeer bewonderend hebben gekeken als hij dat stukje info niet had geweten. “Geen zorgen Captain~”, hij grijnsde even groot en sloeg een keer met zijn dunne staart “Je zal nog veel van me zien.”. Hij zou de schedels van de zwakken gaan kraken, hij zou anderen bang van hem maken en veel bloed op zijn poten krijgen. Alles doen wat hij wilde zoals de wereld ondersteboven zetten. Het kwam allemaal nog hoor. Maar daarvoor moest je natuurlijk even geduld hebben….  “En je zal versteld staan…”}

Heel serieus leek Nehzoda het niet te nemen. Iets wat ze had gehoopt hij snel zou verleren toen hij als young one was benoemd, maar blijkbaar niet. Pity. “Dat valt nog te betwijfelen, ik werd al gezien op jouw leeftijd, en niet omdat ik uit de clans kwam. Dat was al gauw verleden tijd toen ze zagen wat ik kon.” Ze was immers ook Cobra’s student geweest en een leider van de Elite koos niet zomaar een kitten uit een clan als zijn young one als hij er niets speciaals in had gezien. Na zijn dood had Orchis dat ook gezien en er mee verder gegaan, tegen Brat’s wensen in. Maar de kattin was zwak geweest en had haar clan in een tijd van nood achtergelaten, dus wat voor een leider was dat nou weer. “Certa en Azazel zie je hier ook niet meer rondlopen, of wel? En mijn halsband komt van een verrader van de Elite, niet van zon klein keffertje of een dikke kittypet waar de meeste members hem vandaan halen. Dus als je wilt dat ik je ga zien, dan moet je het spel maar beter heel goed spelen.” Nee, ze zou niet versteld staan van een doorgesneden keel of veel moord. Dat was een simpele dinsdag voor haar. Een goed uitgevoerde task of verslaan van een andere young one deed niet veel om je prestige bij haar te boosten. Ze had geen oog naar het doodnormale klimmen door de rangen van de Elite, dat had ze immers zelf ook niet gedaan. Dus als Nehzoda haar echt wilde laten zien dat hij potentie had, dat hij het échte spel kon spelen in plaatst van het tikkertje waar de anderen aan deden, dan moest hij toch echt wat werk aan de winkel zetten.