It's darkest before the sunrise

Chaos brak uit, verweten werden heen en weer gegooid, prophecies en leugens en Starclan nog aan toe.. Haar tranen waren gestopt terwijl ze probeerde te snappen wat er aan de hand was. Maar ze hoorde enkel zowel Twistedheart als Settleddust zeggen dat ze Newtspark terug moesten halen, en ook al ging Acornstar daar tegen in, dit voelde als hét moment. De jonge kattin sprong recht, de tranen op haar snuitje opgedroogd, en gooide zich in de groep. "J-ja!", mauwde ze luid, zich vooral richtend op haar mentor maar eigenlijk iedereen aansprekend. "W-we moeten N-n-ewt t-terughalen!" Haar stemmetje beefde, niet uit onzekerheid maar uit angst. Starclan, alsjeblieft, zorg ervoor dat ze veilig terug kon komen, dat ze in Shadowclan mocht blijven. Zelfs als dat dan zou betekenen dat Acornstar dan niet kon blijven. "S-staat Starclan n-niet boven d-de leider?", opperde ze toen, niet zeker wetend of dat juist was, maar ze herinnerde zich dat iemand dat haar ooit verteld zou hebben. Of misschien had ze het bedacht, dat kon ook. Maar het klonk haar logisch. De clan van hun voorouders, of één kat die door hen uitgekozen was?

Het was de schok van Peppermint, dat hij realiseerde dat hij waarschijnlijk iets heel doms had gezegd. Maar het was waar. Iedereen zou het denken, misschien dan maar beter uit zijn mond. Maar daar was Acornstar het niet mee eens. Maar Settleddust boog niet meer, hij hief zijn kin was omhoog en keek hem strak aan. Uitdagend, kwaad. ‘Met alles wat je de afgelopen tijd hebt gedaan. Ja, ik twijfel aan je.’ Over de rogue, over Newtspark, over Serpentpaw. Iedereen wist het, iedereen dacht het. Iedereen dacht dat hij deze keer echt te ver was gegaan. De oorlog kon hij nog recht praten. Maar dit, dit niet meer. En ze keken elkaar nu gewoon strak aan. Juist kiezen, ja ja. Misschien had Settleddust zijn keuze al wel gemaakt. Maar één van de twee loog, dus zo zouden ze het oplossen. Twistedheart riep nog dat ze Newtspark maar gewoon moesten ophalen en Tidepaw deed er nog een schepje bovenop om Starclan te betrekken. Settleddust zijn ogen werden groot. Nee, niet zijn apprentice, zijn dochter. ‘Sst,’ siste hij dan ook fel naar zijn kindje. Dat was ingewikkeld en bovendien erg gevoelig. Hier op aarde, was het leiders woord is wet. Alleen het probleem was nu, dat niemand wist wie nu loog. Was het Starclan, of was het misgegaan bij de medicine cats? Settleddust vertrouwde Peppermint volledig en hij wist dat Peppermint achter Newtspark zou staan. Maar er klopte hier iets duidelijk niet. ‘Laten we Newtspark halen,’ echode hij doodsimpel. Standvastiger en zekerder dan de hartgebroken voorgangers.