I feel more comfortable

Onderwerp: I feel more comfortable zo 16 mei 2021 - 23:54

Falconstrike

to be or not to be

Hij was er eindelijk bijna. Hij had onderweg een korte stop gemaakt om een klein mager muisje te vangen en te eten, om zijn lichaam weer wat energie te geven voor het warm maken van zijn lichaam en de reis terug naar RiverClan. Hij had zijn rode vacht, vooral zijn wangen, goed schoon gemaakt, in de hoop de sporen van de tranen te verwijderen. De hele weg terug mocht hij van zichzelf denken aan de momenten die hij met Gorse had gekregen. Hoe kort die ook voelde. Zodra hij weer terug zou zijn bij WindClan dan… Dan zou hij het achter zich moeten laten. Dan was het afgesloten. Dat was het moment waarop hij veel dingen wilde gaan accepteren. Misschien… misschien zou hij zelfs zijn moeder proberen te vinden? Met haar praten, misschien vergeven voor al haar fouten als moeder. Al wist hij niet zeker of hij haar kon vergeven voor Gorsekit.

Hij liep door de ingang heen, waar hij even kort om zich heen keek. Ze waren nog steeds herstellende van de oorlog. Hoewel de ergste katten behandeld waren en de druk er nu af lag voor Shrimppaw, was het moeilijk om ze zo achter te laten. Al wist hij dat het tijd was. Hij had zijn naam ontvangen, zijn final assessment was over. Hij moest terugkeren naar huis om zijn rol te vervullen. Hij mocht niet naar binnen bij Crystalstar, dat was een regel die hij had ontvangen. Daarom schraapte hij kort zijn stem, waarna hij de eerste de beste warrior aan sprak met de vraag of Crystalstar gehaald kon worden voor hem. Hij had geen idee of ze hem überhaupt gemist hadden of dat er iets anders gebeurd was in de tijd dat hij weg was, maar hij wist dat hij het even moest afsluiten. Dat was wel zo netjes. Hij ging in het zonnetje zitten, zijn ogen gericht naar waar de gele bloem zich eerst bevond in het kamp. Het was goed zo.

-Eerst Crystalstar en Shrimppaw mag inspringen whenever :>

Het bloed en zweet had ze er in de rivier uitgewassen. En toen ze schoon en opgedroogd was, was Crystalstar begonnen met haar vacht methodisch gladstrijken. Alles om niet te denken aan Shellkit, zoals ze de stilgeborene voor zichzelf had genoemd, alles om door te gaan met het leven. Maar het hielp niet, ieder moment sinds de begrafenis had ze het levenloze lichaampje gezien, en het graf. De leader keek verbaasd op toen er een boodschapper binnenkwam, ze had verwacht dat niemand haar den zou willen betreden na het hele voorval. Falconpaw, of -strike wellicht, was er voor haar. Waarom was hij ook alweer weggeweest? Ze kon het zich in haar mistige toestand niet herinneren. Desondanks bedankte de leader de boodschapper en zei ze dat ze er spoedig zou zijn. Hij vertrok, en ze maakte haar vacht af. Ze was nog steeds mooi, ook na de oorlog en het miskraam, maar er lag een soberheid over haar heen. Toen ze het den uit liep zat hij daar op haar te wachten. Tijdens zijn verblijf hadden ze zelden gepraat, en ze vroeg zich af of hij enig idee had over de gebeurtenissen van de vorige dag. Hij was geen grote aanwezigheid in het kamp geweest, en ze was er nooit aan toegekomen hem voor het een of het ander te ondervragen. "Daar ben je weer." Mauwde ze. Haar stem was niet meer zo hees, maar de ruwheid had de klanken nog niet helemaal verlaten. "Het spijt me, maar recente gebeurtenissen hebben me wat minder helder gemaakt." Ze onderdrukte het stemmetje dat haar toeschreeuwde dat ze dat niet moest delen met een buitenstaander. Die drang om altijd op haar hoede te zijn had de situatie zo verschrikkelijk gemaakt. "Je bent bij Starclan geweest?"

Falconstrike

to be or not to be

Hij was natuurlijk zomaar vertrokken, zonder ook maar een woord tegen iemand te zeggen. Hij kon zich alleen maar indenken dat de katten binnen RiverClan het misschien niet heel netjes vonden als hij nooit meer terugkwam. Daarbij wilde hij het ook eerst echt afsluiten, voordat hij zich weer zou begeven bij WindClan. Hij was bijna een hele dag weg geweest immers door de reis heen en terug, de nacht die hij bij StarClan had gespendeerd. "Daar ben je weer." klonk er van de poes af, ah, ze hadden hem dus inderdaad gemist. Een lichte steek ging er door hem heen, hij had er niet bij stilgestaan dat het beter was geweest voor hem dat hij eventjes zou melden dat hij weg zou gaan. Maar op dat moment was alles een beetje vaag geweest in zijn kopje. "Het spijt me, maar recente gebeurtenissen hebben me wat minder helder gemaakt." Recente gebeurtenissen? Hij wist wel beter dan door te vragen over wat er gebeurd was, maar er was dus echt iets gebeurd in de tijd dat hij weg was geweest..? Hij hoopte alleen maar dat Shrimp het niet zo erg had gevonden en dat het niet dusdanig ernstig was dat hij eigenlijk nodig was geweest hier... "Je bent bij Starclan geweest?" Oh, dus ze had er wel rekening mee gehouden? Hij slikte even, waarna hij kort knikte. Hij was inderdaad bij StarClan geweest. "u hoeft zich geen zorgen te maken... Ik ben vergeten aan een warrior van RiverClan te melden dat ik langdurig weg zou blijven... het was nogal... spontaan." sprak hij volledig eerlijk tegen de poes. Het zou niets voor hem zijn om het immers te negeren en er niets mee te doen. "StarClan stuurde hints dat het mijn tijd was om te gaan en daardoor ben ik in alle haast vergeten om de clan in te lichten, dat spijt me." sprak hij met een ongemakkelijke glimlach tegen de grijze leader. "Maar ik kan bevestigen dat ik mijn volledige naam heb ontvangen van StarClan. En dat daarbij ook mijn final assessment is afgelopen bij RiverClan. Ik dank u voor de gastvrijheid waarmee ik hier heb mogen verblijven." sprak hij waarna hij zijn kopje dankbaar neeg naar de poes. En ook dat meende hij oprecht.

Onderwerp: Re: I feel more comfortable