I fell asleep amid the flowers

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Het beekje dat tussen de twee clans in lag was gegroeid, het leek nu meer op een rivier. Maar zijn doel bleef het zelfde- het was een natuurlijke grens. Die Thunderclan en Riverclan van elkaar onderscheidde. Mousepaw stond met haar poten in het water. Ze had gehoord dat katten met haar rang redelijk vrij waren in hun gaan en staan. Als ze een goede reden hadden, om kruiden te halen bijvoorbeeld. Nu wist ze nog niet welke welke plantjes waar groeide, maar het leek haar wel een goed excuus om andermans terrein te betreden. Maar het was een plan dat ze even in de kast moest zetten. Want er kwam iemand haar kant op gelopen, dus kon ze nu niet de oversteek maken. Het zou niet leuk zijn als iemand haar zo vroeg in het avontuur zou betrappen.

+Remnnantpaw

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw keek een beetje bezorgd naar het water, de enorme hoeveelheid had de rivier doen opzwellen, en hoewel het niet in de buurt van het kamp kwam, wist de jonge Medicine Cat Apprentice ook dat het behoorlijk problematisch kon zijn, ze hoopte dat Riverclan, met hun kamp in het riet, geen katten had verloren. Haar amberkleurige ogen gleden naar een grijs-witte kattin die duidelijk twijfelend in de rivier stond. 'Heeft Riverclan hulp nodig? Kruiden?' Riep ze naar de overkant terwijl ze haar oortje wiebelde, blij dat ze iemand zag, levend. Stiekem had ze zich toch wel zorgen gemaakt. Zelfs als zou ze dit nooit toegeven. Want de meeste katten in Riverclan vond ze vreselijke visvreters. Wellicht dat het ook wel door haar mentaliteit kwam, het eisen van respect. Ooit zou ze het respect wellicht verdienen. Ze had echter geen idee dat deze kattin net als haar gekozen was om het pad van de sterren te bewandelen. Hoewel, zij was naar wat zijzelf wist niet door Starclan gekozen, ook al hadden ze haar op haar eerste nacht als Medicine Cat Apprentice als een bericht gestuurd.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

De vreemdeling vroeg of ze kruiden nodig hadden, wat verbaasd knipperde Mousepaw. Wat een toeval zeg dat ze daar nu juist over begon. Misschien kon ze dan toch op Thunderclan gebied lopen vandaag. "Mijn naam is Mousepaw, ik ben de medicine cat apprentice van Riverclan." Kondigde ze toen maar voor de zekerheid aan. Het voelde nog altijd zo raar om het hard op te zeggen, een beetje alsof het een leugen was. Nee- zelfs als ze een leugen vertelde had ze niet deze nare gevoel in haar onderbuik. "Ik denk dat de vraag meer is wat kunnen jullie missen?" Want Mousepaw zou alles aanpakken, of Shrimpnose het nou daadwerkelijk nodig had of niet. Je kon beter te veel van dat soort dingen hebben dan te weinig.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw keek de verbaasde kattin aan, natuurlijk was ze nog niet heel erg bekend. Zo lang was ze ook nog geen Medicine Cat Apprentice, hoewel ze al wel enkele keren aan de grens ruzie had gemaakt. 'Mijn naam is Mousepaw, ik ben de medicine cat apprentice van Riverclan.' Het was nu aan de jonge Thunderclanner om verbaasd te kijken. 'Remnantpaw, aangenaam collega,' Sprak ze met een twinkeling in haar ogen, het was goed om te zien dat Shrimppaw een Apprentice had. 'Shrimppaw heeft haar volledige naam?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'Ik denk dat de vraag meer is wat kunnen jullie missen?' De jonge Medicine Cat Apprentice knikte langzaam terwijl ze haar met een vriendelijk gebaar van haar staart wenkte. 'Niet veel maar vast een beetje. We staan er samen voor,' Murmelde ze zachtjes, niet alsof ze snapte hoe de Medicine Cat Code werkte maar ze snapte wel dat ze dezelfde doelen hadden. Zorgen dat katten niet dood gingen. Ze stond onder haar bescherming op hun territorium. 'Zijn er bepaalde verwondingen waar ik misschien iets voor mee kan geven? Dan kunnen we de hoeveelheden klein houden.' Mauwde ze zachtjes, zeker voor kittens was misschien wat nodig. Het water was vast niet vriendelijk voor ze geweest.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Ze kreeg toch een syntax error van de Thunderclanner. Die blijkbaar ook een Medicine cat apprentice was. Remnantpaw, was haar naam. Maar dat was niet waarom Mousepaw even ruis voor haar ogen ging zien. Er werd gevraagd naar wat ze precies nodig hadden. En Mousepaw had werkelijk geen idee. Ze was nog niet zo ver in haar trainging gekomen om te weten welke plant bij wat hoorde. Eigenlijk; wist ze nog helemaal niks van de kruiden en hun werkingen. Dus hoe moest ze hier verdomme antwoord op geven zonder een maloot te lijken? De riverclanner duwde haar lichaam nog wat meer het water in. Totdat ze de bodem niet meer kon voelen. Het leek haar het handigst om met haar collega te praten op een wat aangenamere afstand. Ze had geen zin om de hele tijd heen en weer te gaan schreeuwen. Gelukkig was het niet al te lang zwemmen. Eenmaal bij de over aangekomen trok ze haar lichaam uit het water en op het droge. Op officieel Thunderclan gebied. Ook al leek het niet veel anders dan zij vandaan kwam. Kon Mousepaw de tinteling die door haar lichaam heen reisde niet negeren. Ze liep dichter naar de andere kattin toe. Maar bleef toch een zekere afstand houden, zeker wel een paar centimeters. "Ik weet het niet? Shrimpnose had gezegd dat ik langs de clans moest gaan om te vragen of ze wat benodigdheden aan ons kwijt konden. Ze had me veder geen specificaties gegeven." Sprak ze maar, Shrimpnose onder de bus gooiend; sorry meid <3

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw besefte zich maar al te goed dat er maar een pootvol katten waren die dezelfde positie als haar innamen in de Clans. Dit betekende dan ook dat de jonge kattin geen andere keuze had dan toch langzaam haar hart en geest te openen naar die katten. Zelfs al bleef ze heel erg gericht op haar eigen Clan, ze was vol trots op Thunderclan. Zou als kitten omschreven kunnen worden als een kat met het hart van een ware Warrior, maar aan de andere kant zat er iets in haar hart dat zich nog kon ontwikkelen, iets dat nog moest groeien, een knop van een bloem dat dood kon gaan, kon verschrompelen en sterven maar ook kon opbloeien tot de mooiste bloesems. Die kat, die kat was de ware Medicine Cat Apprentice in haar en wellicht ook de reden waarom ze naast Rousebell zou mogen staan. Remnantpaw was nauwelijks verder in haar training als Mousepaw, maar ze had de namen van enkele planten wel geleerd, al kende ze lang niet alles. Het was nog op geluk dat ze wellicht de juiste planten zou ontdekken. Haar ambekleurige ogen stonden kalm terwijl ze wachtte tot Mousepaw op haar territorium stond. Ze wist dat de vloed niet makkelijk was, zeker niet nadat ze al zo'n winter hadden gehad. Thunderclan stond er ook niet fantastisch voor. Mousepaw bleef in de buurt van haar, iets dat Remnantpaw wel kon waarderen, haar hart dat altijd zo sterk voor Thunderclan had geklopt ook. Ze vond het fijn een keer iemand tegen te komen die niet direct in een woordenwisseling raakte. Riverclanners leken in haar ogen vaak katten die klaar stonden om te ontploffen, ook al kon dat ook wel aan haar liggen en het feit dat ze nog zo jong was. Zo jong en veeleisend qua respect. Respect kon iemand niet eisen echter, dat moest iemand verdienen. 'Ik weet het niet? Shrimpnose had gezegd dat ik langs de clans moest gaan om te vragen of ze wat benodigdheden aan ons kwijt konden. Ze had me verder geen specificaties gegeven.' Remnantpaw knikte even terwijl ze gespannen met haar staart zwiepte. 'Ik ben pas net begonnen. Een paar dagen, ik ken hooguit misschien enkele namen.' Ze keek gespannen naar het water. Ze mochten beide onervaren zijn maar dat betekende niet dat ze niks zouden kunnen. 'Wat als we afspreken dat we nu even van de zon genieten en elkaar leren kennen. Dan kan je morgen Shrimp.. hoe heet ze nu eigenlijk?...... Meenemen en misschien dat we dan de juiste planten aan haar mee kunnen geven?' Immers wist ze ook dat Rousebell momenteel erg druk was en wilde ze niet direct iemand het kamp mee in nemen. Het leren kennen van een ander was echter ook een goed idee. Zeker omdat ze wist dat ze later wellicht zij aan zij met Mousepaw zou lopen. Als hun mentoren de stokken over gaven, wat hopelijk nog heel lang zou duren. Rousebell was al wel iets ouder dan de Medicine Cat van Riverclan maar nog lang geen Elder.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Omg nee, ze wilde geen planten geven EN ze wilde nog een keer afspreken met Shrimpnose erbij. Nou- dacht het even niet meid. De grijze poes schudde met haar vacht om het een beetje droog te krijgen want zo zijknat op vreemd gebied staan was ook niet bepaald een look waar ze voor ging. "Uh, weetje, Shrimpnose heeft..." Ja toch maar effe want nadruk op de suffix gelegd want blijkbaar kwam dat de eerste keer niet binnen. "Het heel erg druk, ik kan wel kijken of ik iets kan regelen. Maar morgen gaat zeker niet lukken." Sprak ze snel helemaal niet van plan om ook maar iets te gaan afspreken. Ze zou haar bek houden tegen haar mentor over dit hele gebeuren, in de hoop dat het niet terug zou komen om haar te bijten. "Maar, we kunnen wel even chillen." Een geforceerde glimlach vormde rond haar gelaat. Ja, ze kond de thunderclanner beter nog wel te vriend houden.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw wilde niet de verkeerde planten geven terwijl er best veel gewonden waren in haar Clan en de rivier zo buiten de oevers was getreden. 'Uh, weetje, Shrimpnose heeft...' De kattin leek heel onhandig waardoor Remnantpaw de Apprentice vragend aan keek. 'Het heel erg druk, ik kan wel kijken of ik iets kan regelen. Maar morgen gaat zeker niet lukken.' Remnantpaw had het idee dat de ander heel nerveus was, haar amberkleurige ogen verzachtte iets maar ook begon ze het idee te krijgen dat Mousepaw wellicht wat achter hield, dom was ze zeker niet. 'Je hebt je mentor niet gesproken hierover... Of wel. Ik ook niet om eerlijk te zijn. Ik weet wel dat Medicine Cat's elkaar helpen waar ze kunnen en wij meer hebben dan jullie waarschijnlijk door het water. Wat als je gewoon zegt tegen Shrimpnose dat we elkaar hebben gesproken?' Ze wilde namelijk niet haar mentor of die andere Medicine Cat in de problemen brengen. Dat was wel heel ernstig, maakte ze zich ook niet geliefd mee. Als ze überhaupt al geliefd was. 'Maar, we kunnen wel even chillen.' Remnantpaw begon te lachen bij de laatste woorden voordat ze zichzelf liet vallen op de grond. 'Zover onze positie dat toelaat.' Mauwde ze droogjes. 'Ik ben echt bang ooit zo'n dikke, luie kat te worden die enkel weet hoe planten werken.' Ze was opgegroeid met het idee dat ze Warrior zou worden, want de kans dat een kat tot Medicine Cat Apprentice werd benoemd was niet echt groot, zeker gezien het feit dat Waterpaw nog Apprentice was geweest van Rousebell. 'Had jij ooit verwacht.. om Medicine Cat Apprentice te worden?' De ander leek haar net als haar meer een Warrior mentaliteit te hebben. Misschien dat ze als ze geluk hadden elkaar konden steunen. Starclan wist dat ze het nodig had, een kat die haar begreep.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

Toen haar collega de waarheid naar boven wist te halen. Voelde Mousepaw paniek in haar opborrelen. Ze kon bijna een melding voor haar ogen zien verschijnen waarop stond met grote koeienletters "ABORT MISSION." Maar net voordat ze haar lichaam weer terug het water in wilde gooien kwam Remnantpaw met een voorstel. Aandachtig luisterde de riverclanner naar wat ze te zeggen had. Mousepaw woog verschillende opties af in haar hoofd voordat ze uiteindelijk een beslissing nam. "Oké, laten we dat maar doen dan." mompelde ze zachtjes, haar blik express de goudkleurige ogen die de thunderclanner bezat ontwijkend. Ze voelde zich wel- ja ze wist niet zo goed hoe ze het moest omschrijven- had ze spijt van het feit dat ze de andere kattin wilde gebruiken? Of dat ze betrapt was? Hoe dan ook erg goed voelde het niet. Mousepaw had tevens ook gezegd dat ze wel "even konden chillen samen" Iets waarop Remnantpaw ondanks alles nog steeds wel voor open stond. Ze vroeg zelfs; waarschijnlijk om de sfeer wat op te fleuren over de rang die ze beide toegewezen hadden gekregen. En of ze het verwacht had. De grijze tabby trok even aan haar oor terwijl ze met haar kop schudde. "Nee nooit," maar ze had het ook nooit gewild. "En jij?"

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was geen slechte kattin, zeker niet naar de katten die haar nodig hadden en andersom, tenzij ze het wel heel erg bont zouden maken. Warriors die bijvoorbeeld besloten te kunnen vechtten met wonden die nog moesten helen, of kittens die de en in kwamen terwijl ze veilig overal in het kamp mochten komen, behalve bij de planten. De planten waren van haar en haar mentor. Niet beschikbaar voor nieuwsgierige kittens die nog minder wisten. 'Oké, laten we dat maar doen dan.' Mauwde de grijs gestreepte Medicine Cat Apprentice zachtjes. Ze keek de ander niet aan, als ze dit wel had gedaan had ze de licht geamuseerde blik van Remnantpaw gezien. De vraag was of Shrimpnose het net zo amusant vond. Hoe dan ook, het was lang niet het ergste dat een ander haar had aangedaan, waardoor Remnantpaw het heen probleem vond om nog even rustig van het weer te genieten, zover dit met de overstroming kon. 'Nee nooit,' Mauwde de oudere Apprentice waardoor Remnantpaw haar kopje schuin hield. 'En jij?' De kleine kattin sloot haar ogen voordat ze had hoofd schudde. 'Nee, ik had het nooit verwacht. Het was ook dubbel.' Haar benoeming was een hele aparte geweest, geen feest zoals het normaal het geval was. Geen hoop, juist verdriet om een kater die ze waren kwijt geraakt.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

'Nee, ik had het nooit verwacht. Het was ook dubbel.' Mousepaw knikte. Maar zelf had ze dat niet. De tweestrijd kwam pas later bij haar, de eerste paar momenten was de enige emotie die in haar opkwam afschuw. De grijze tabby durfde eindelijk haar ogen naar die van Remnantpaw te sturen. Het was dan ook toen pas dat ze de prachtige kleur opmerkte die haar collega bezat. Ze deden haar denken aan verse honing. "Ik heb er nu wel vrede mee," mompelde de riverclanner zachtjes. Maar het kon ook niet anders. Ja, ze kon theoretisch gezien wel afstappen als ze echt wilde. Maar dan wat? Dan stond ze bekend als de kattin die de woord van Starclan in de wind gooide. En dat wilde ze al helemaal niet- dus dan was de keuze snel gemaakt toch?

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was blij om te zien dat de andere Apprentice haar niet verafschuwde. Ze had al voldoende kratten waar ze liever niet bij in de buurt kwam. Voornamelijk omdat ze niet bepaald het geduld had van een ervaren en doorgewinterde Medicine Cat. Ze had een vuur in zich brandden en hoewel het katten kon verwarmen en beschermen, kon het ook hun grootste vijand worden. 'Ik heb er nu wel vrede mee,' Remnantpaw knikte langzaam, voor sommige katten was het echt een droom en voor anderen was het een werkelijkheid waar nog veel aan gewerkt moest worden. 'Katten willen altijd wat ze niet kunnen hebben,' Mauwde ze zachtjes, zij wilde een leven vol trots, en hoewel ze trots was dat ze iets voor haar Clan kon betekenen was het nog steeds zo onwerkelijk en ongelooflijk dat ze gekozen was om een heilig pad te lopen. Ze was zelf niet bepaald heilig, zelfs al had ze een groots respect voor het verleden.

❅

i didn't imagine this for myself- i don't want this!
i don't want you

'Katten willen altijd wat ze niet kunnen hebben,' had de ander op een zacht volume gesproken. Mousepaw trok haar wenkbrauw omhoog en knipperde een paar keer verward. Misschien dat het Thunderclan normaal was, maar waar zij vandaan kwam. Waren er genoeg katten die hun leven gewoon prima vonden. En niet bepaald iets anders wilde. Dus ja nee het zou wel aan de clan liggen dan, het was daar nu ook een bende. Als ze de verhalen kon geloven. "Tja nou dat weet ik niet hoor," sprak ze dan ook iets wat hooghartig terwijl ze wat dichterbij de andere kattin stapte. "Maar to be honest..." De riverclanner grinnikte en gaf bijna identiek gekleurde kattin een speelse por tegen haar schouder aan. Niet super hard, maar zeker wel iets dat ze zou voelen. "Dan wil ik geen kat meer zijn, vaarwel." Met een snelle beweging duwde ze haar eigen lichaam weer terug het water in cannon ball., maar dan op zo'n manier dat haar collega een grote kans liep om zelf ook nat te worden. Ze hadden nu wel genoeg gepraat over hun gevoelens en hun rang. Het was tijd voor wat clownerij schat.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw keek de Riverclanner aan, ze snapten elkaar. Zaten allebei in hetzelfde schuitje en dat schepte een band. Opeens snapte ze waarom Medicine Cats en diens Apprentices zo aan elkaar gehecht leken te raken. Ze wisten wat het was om idioten in de Clan te hebben, om het woord van Starclan te verkondigen en iedereen te steunen die niemand anders had. 'Tja nou dat weet ik niet hoor,' sprak Mousepaw iets hooghartig, maar niet meteen gemeen terwijl ze op de grijze Thunderclanner af stapte. 'Maar to be honest...' De riverclanner grinnikte en gaf bijna identiek gekleurde kattin een speelse por tegen haar schouder aan. Niet super hard, maar zeker wel iets dat ze zou voelen. Remnantpaw grinnikte ook terwijl ze met haar staart zwiepte en speels haar tanden ontblootte. 'Dan wil ik geen kat meer zijn, vaarwel,' gespeelde paniek was in haar ogen te zien terwijl ze iets naar voren boog om de ander te pakken te krijgen. De ander plonste met zo'n snelheid in het water waardoor de kleine kattin meteen kletsnat was. 'Hey! Jij!' Riep ze vrolijk voordat ze probeerde de ander in het gezicht te raken met een plens water.

❅

Onderwerp: Re: I fell asleep amid the flowers