[OPEN] Hatred

Clouddancer leek nog niet vastbesloten om haar in de problemen te brengen. Hij was echter een Senior Warrior met macht in de Clan, ze was nog lang niet veilig. Hij mocht nog zo rustig zijn, maar haar hart klopte nog snel in haar keel. 'Het is al goed,' bromde hij waardoor de grijze kattin haar ogen sloot. Ze wist dat het niet goed was, het leven was niet goed. Haar zus was dood en enkel omdat zij haar niet had kunnen redden, enkel omdat zijzelf te zwak was geweest. Ze wilde er niet over praten, ze wilde niet de dood telkens voor haar ogen zien. Enkel omdat de Shadowclanner besloot het recht te hebben haar te doden. Honorpaw wist dat hij het waarschijnlijk niet stil kon houden maar wilde er nog niet over spreken, niet met hem en niet met Crystalstar. Het idee dat ze moest vertellen wat ze had gezien, dat zou ze niet trekken. De grijze kattin wist dat ze ooit zou moeten spreken, maar niet met hem en niet nu. Shatteredice leek tevreden te zijn met haar excuus, zelfs al leek ze niet eens te zijn met haar woorden, hoe kon iemand haar telkens alle lieve katten afnam. Telkens haar geliefden. 'Starclan neemt niet af Honorpaw. We verdenken en geven vaak de schuld aan onze voorouders, omdat wij als kat niet helemaal goed weten wat we moeten wanneer we met groot verdriet of woede om moeten gaan. Dan voelt het fijn om iemand te schuld te geven. Herinner je altijd aan het feit dat Starclan ons niet expres wilt pijnigen door onze geliefdes af te nemen. Vergeet niet dat ook hoe krachtig de hemel boven ons ook is, zodra het tijd is om te gaan kan niemand daar iets aan veranderen. Ook hun niet. Kijk maar naar onze leaders.. hoewel zij geblessed zijn met de extra levens van de sterren ook zij zijn niet onsterfelijk. Ergens is de grens van Starclan hun krachten.' Vertelde de flamepoint die door haar vader was geaccepteerd in de Clan. De jonge kattin keek haar aan waarna ze haar kop schudde. 'Ze lieten toe dat papa zijn levens opgaf. Al zijn levens!' Dat was de keuze van hen geweest, niet alleen van haar vader en het had haar gebroken, ze was toen niet belangrijk genoeg geweest en nu door een ander ook niet belangrijk genoeg geacht. Rookchirp was in koele bloedde vermoord, en dat had haar heel veel pijn gedaan.Dreamdust leek te zien hoe gespannen ze was en trok de verkeerde conclusie. De conclusie dat de Warriors haar verkeerd behandelde en op dat moment kon ze enkel stil blijven, ze wilde niet spreken, niet nu. Spreken zou het niet beter maken. 'Voordat je conclusies trekt zou je beter het hele verhaal horen,' sprak de kater, terwijl hij zijn pluizige staart om zijn poten heen sloeg. Shatteredice leek haar aandacht van de grijze kattin op de calico te richtten. 'Vergeet niet dat je alsnog tegen twee volwassen praat Dreamdust. Je bent dan wel een warrior net als ons, we zijn geen vriendjes waar je tegen kan uitvallen.' Waarschuwde ze de calico op een meer gecontroleerde toon dan Dreamdust eerst had gesproken. 'Ik probeer je zusje te helpen hier. Een clangenoot aanvallen is niet niks. Ze mag in haar pootjes knijpen dat Clouddancer het door de vingers ziet, ze stond klaar om te vechten met klauw en al.' Legde ze uit, Honorpaw leek dieper in elkaar te duiken. Ze wilde weg, ze wilde weg. 'Ik denk dat het een beter idee is dat Honorpaw zo snel mogelijk spreekt met iemand die daar voor getraind is, zoals Shrimpnose en anders één van de leiders wel.' Mauwde ze nog. Ze keek nu naar de grijze apprentice. 'Er is niks ergs aan je emoties Honorpaw maar je kan niet zomaar aanvallen. Zulk gedrag hoort niet thuis in een clan waar we elkaar als familie behandelen, we zijn niet je vijand noch je stoomuitlaat. Er zijn andere manieren lief,' Kort knikte de ander bemoedigend naar haar en ontmoette ze de blik van de oudere kattin maar het was duidelijk dat Honorpaw wilde vluchtten, weg wilde van dit. Het was altijd Dreamdust, haar familie die snapte dat ze rust nodig had, even geen drie katten die haar vertelden dat ze anders moest zijn. Dat ze moest accepteren dat haar zus verdwenen was, buiten bereik van haar poten. Weg, weg en nooit meer terug kwam. 'Shatterdice met al het respect.' Mauwde ze naar de oudere kattin. 'Dit zijn familiezaken. Ik zal haar zeker naar Shrimpnose brengen zodra ik wat dingen met haar heb doorgesproken,' Honorpaw bleef stil terwijl ze zich omdraaide en neer plofte, dit was haar te vermoeiend, ,ze had geen energie voor een discussie over haar leven. Welk leven, wat was het nut? Ze wilde naar Rookchirp, enkel naar haar, enkel haar grote zus. Hoe kon ze ooit nog haar naam in ontvangst nemen, zonder haar? Niet dat ze die nu snel zou krijgen, zelfs al had ze dapper gevochten. Of er poging gedaan tot. Want uiteindelijk had Rookchirp haar beschermd, zij was degene geweest die dood had moeten zijn, niet zij. Nooit zij. Ze volgde nauwelijks dat Dreamdust haar excuses aanbood aan Clouddancer, keek enkel leeg voor zich uit. 'Ik zou het fijn vinden als jullie voor nu eerst haar zussen met haar laten spreken voor dit gelijk aan de grote vlaggenpost gehangen wordt. Ze heeft genoeg gehad om mee te dealen de afgelopen moons. En inderdaad ben ik het er zeker mee eens dat het eerder aan Shrimpnose overhandigd moet worden dan aan Crystalstar.' De Senior Warrior had echter al het recht om het wel tegen de Leader te zeggen. Ook al had hij haar getriggerd. 'Dat is goed Dreamdust. Jullie mogen best samen even praten. Een familielid naast je is altijd fijner dan zomaar een warrior. Vergeet echter één ding niet,' Bij de laatste woorden keek de flamepoint haar aan. 'Je mag altijd komen praten Honorpaw. Over van alles. Soms kan iemand waar je minder hecht mee bent makkelijker praten zijn over diepe gevoelens dan een familielid of goeie vriendin. Maar misschien heb je juist liever wel iemand die dichtbij je staat. Dat is geheel jou keus hierin.' Dankbaar knikte ze de flamepoint toe, maakte ze zich kort los van Dreamdust om haar kopje tegen die van Shatteredice te drukken voordat ze trillend de veiligheid van haar zus weer opzocht. 'Geheel mee eens. Mocht het echter ernstiger worden, en wees daar eerlijk in beide, wellicht dat Crystalstar of Blueflower naast Shrimpnose ook iets weten wat helpen kan.' De staart van Shatteredice gleed zachtjes over haar rug toen ze weg stapte. Zodat ze de twee, nee drie want Clouddancer was er nog, met rust liet. Honorpaw keek hem enkel vragend aan, ze wilde niet spreken, niet nu, ze was moe. Uitgeput en leek even de wil niet te hebben om een lang gesprek te voeren met een kater die ze normaal ook niet zou spreken.