[Event] I'm On Fire

Tanden klapten richting haar borst, en met aangespannen spieren probeerde ze Indra verder weg te duwen. Enkele keren hapte Amberstorm raak, maar Zahida gaf haar niet genoeg ruimte om haar borst werkelijk vast te grijpen. Met haar achterpoten zette ze zich schrap, waarna ze Amberstorm met haar voorpoten als opzetje gebruikte om over haar heen te springen. Opnieuw mikte ze voor diens staart, in de hoop deze onder haar poten te breken wanneer ze op de grond neerkwam.

Enkele keren hapte ze raak en de metalige smaak van Zahida's bloed vulde haar mond. Het liet haar branden van afschuw en walging, maar dat toonde ze niet. Ze moest haar reputatie hoog houden. De Bloodclanner sprong toen plots over haar heen, waarbij ze haar tegen de grond duwde in haar opzetje. Indra probeerde snel recht te krabbelen en aan de kant te springen, maar was niet snel genoeg - Zahida landde op haar staart, die ze hoorde en voelde kraken en een brandende pijn schokte door haar hele lichaam. Indra grauwde van woede en van pijn, trok haar staart snel terug - negerend dat dat opnieuw een golf van pijn door haar lichaam liet glijden - en draaide zich om, opnieuw weer toesland, dit keer klauwend naar de bek en de ogen van de kattin in de hoop dat die nog een beetje gedesoriënteerd zou zijn van haar landing.

Het ding aan de Elite was; er was nooit rust en er was nooit vrede. Vanuit zijn observaties was er altijd wel bloed en geweld bij, maar dat was ook logisch in de clan des bloeds. De katten hier streefden steeds opnieuw voor meer tanden in hun halsbanden, wensend hun reputatie daarmee te verbeteren kostte wat het kost. En nu hadden we weer zo’n prachtig exemplaar van een gevecht. De zwarte kater huppelde er naartoe en golfde met zijn staart terwijl hij zich tussen de groep van katten probeerde te plaatsen. Sommigen gaven zelfs prooi af, hopende dat diegene zou winnen. Maar hoe dom was dat nou, dan kreeg je niets te eten voor zoveel dagen. En dat maakte je alleen maar zwakker, minder in staat om daadwerkelijk dingen uit te kunnen voeren. Daarbij zou je zwakte nooit mogen tonen, en hoewel dat voor hem zeker niet moeilijk was, zou dat voor anderen wel kunnen zijn. Dan waren ze er hard aan geweest.

Zijn cyaanblauwe ogen observeerden hoe de twee vechters heen en weer huppelden, net liepen te dansen terwijl ze elkaar probeerden te verwonden. De ene was nieuw hier en ze noemde blijkbaar Indra nu. Wat haar eerste naam was had hij even niet gehoord maar dat deed er ook niet veel aan toe. Als ze echt haar oude naam had weggegooid in de hoop om een nieuw leven te starten hier dan was dat maar zo. Ze moest alleen niet falen in de wrede Elite. Want op elke fout stond er een rekening. Voorlopig zei zijn gezicht nog niets, zijn ogen waren alleen maar aan het observeren en voor de rest leeg. Op het einde zouden ze wel zien wie er zou gaan winnen, maar uit de fouten van een ander kon hij veel leren.

Triomfantelijk grijnsde ze toen ze de staart hoorde breken. "Veel succes," sneerde ze toen tegen haar tegenstander met een blik die stevig op haar neerkeek. De staart was het evenwichtsorgaan van de kat; zonder dat je die kon gebruiken, zou vechten nog knap lastig blijken. Za draaide zich om zodat ze zich opnieuw kon positioneren, maar werd helaas verrast met een harde klap tegen haar kop. Meerdere sneeën trok over haar wenkbrauw, neus en kin heen. Uit reflex kneep ze haar oog dicht, maar ook hier voelde ze een nagel overheen ritsen. Bloed droop van haar kop af. Ze probeerde haar oog open te doen, maar de hoeveelheid bloed die uit de wond stroomde belemmerde haar. Lichte angst kwam in haar op. Ze wilde niet met één oog door het leven gaan, godsamme!! Nu was echter niet de tijd om schade te gaan berekenen. Ze moest nu niet opgeven, niet nu ze net de staart van die bitch had kunnen breken. Met een grauw sprong ze naar voren, waarbij ze haar nagels richting de zij van Amberstorm sloeg.

Yes, ze trok opnieuw bloed. Indra greens haar tanden bloot in een bloederige, humorloze lach. Hopelijk kostte het haar oog, zodat ze nooit meer deftig diepte zicht zou hebben. Haar staart zou immers wel helen, uiteindelijk, ook al deed het nu ontzettende pijn en voelde ze zich gedesoriënteerd. Springen en duiken zou er niet echt meer in zitten op dit moment; maar ze kon door de pijn heen bijten om zich recht te houden en zo goed en zo kwaad als het ging te ontwijken. Zahida sloeg naar haar zij; Indra was al iets trager dan daarnet, van vermoeidheid en van pijn, en kon niet op tijd ontwijken om te voorkomen dat de kattin bloed trok. Ze grauwde in het litteken dat de vos gemaakt had; deze huid was gelukkig relatief gevoelloos dankzij het littekenweefsel, al bloedde het wel vrij hard. Indra graaide ook met haar klauwen naar Zahida's zij, die nu zo ongeveer recht in haar gezichtsveld was, en sprong opzij al verloor ze daarbij haar evenwicht, waardoor ze op haar andere zij terechtkwam. Van deze lage positie probeerde ze echter het beste te maken door met klappende kaken naar Zahida's achterpoten te grijpen.

Ook zij wist bloed te trekken bij de ander, en hoewel ze nog steeds erg met haar ook moest knijpen, trok haar mondhoek wat omhoog. Hoe eerder het bloed tot aan Orchis kwam, hoe eerder ze even goed naar haar oog kon kijken. Amberstorm sloeg haar nagels naar haar zij, die Zahida net op het nippertje wist te ontwijken. Haar zicht werd flink belemmerd door de snee over haar kop en geërgerd grauwde ze. Hoewel ze de ene aanval had kunnen ontwijken, gold dat niet voor de tanden die om haar poot heen klapten. Een gepijnigde grauw verliet haar bek en woest sloeg ze haar klauw richting de borst van de ander, waar al een lelijk litteken op zat. Met alle macht probeerde ze hier een nieuwe haal te maken.

Ze beet opnieuw raak in Zahida's poot. Indra beet harder,probeerde meer bloed te trekken en meer schade toe te richten. Maar de Bloodclanner vocht natuurlijk hevig terug, en uiteindelijk werd Indra gedwongen los te laten; ze tuimelde achteruit, waardoor haar borst even open was en de klauw meteen goed aankwam. Recht over het andere litteken dat Zahida vorige keer gemaakt had, waarbij er een kruis over haar borst gemaakt werd. Deze wond was vrij diep en bloedde zeer goed door; ze waren in de strijd ook zo opgeschoven dat ze nu bijna recht voor Orchis' poten vochten en haar bloed spatte op zijn vacht. Indra pauzeerde even en zette zich in een defensieve positie. Was dit goed genoeg voor hem? Ze had geen zin om meer te moeten vechten dan noodzakelijk was; dan zou ze enkel zichzelf meer verzwakken, en Zahida doden leek geen echte mogelijkheid op dit moment. Daarvoor moest ze meer trainen, sterker en slimmer worden.

Een grote, gestoorde grijns trok over haar snuit heen terwijl ze voelde hoe haar vlijmscherpe klauwen zo door vacht, huid en lichaam heen sneden. Bloed liep over haar klauw heen, droop op de grond, verfde de bosgrond rood. Met haar ene oog dichtgeknepen keek ze richting Orchis. Haar oor opzij gericht om Amberstorm in de gaten te houden mocht die nog plots een aanval willen plegen. Haar flanken zwoegen en haar vacht plakte, van zowel zweet als bloed.