charming

Brr, ze was er wel een beetje zat van. Ze liep nu over de heidevelden, dromend over de tijd dat ze weer in bloei zouden staan, zoet zouden geuren en kleur en leven aan de wereld zouden schenken. Nu waren het slechts glooiende heuvels, struiken bedolven onder een laag sneeuw. Eén ding was een voordeel; sneeuw verraadde sporen van prooi duidelijker dan wat dan ook. De donkere poes beet even op haar lip, terwijl ze een konijnenspoor volgde, de pootstapjes overduidelijk tussen de sneeuw. Ze wist niet hoe oud het was, maar het leek vrij vers. Alleen leek het alsof dit konijn had besloten te migreren, want ze volgde het al zó lang. Sweettooth begon bijna haar geduld kwijt te raken, toen een maar al te bekende geur haar neus bereikte. Haar kopje sprong omhoog, en een glimlachje sierde haar gezicht. Waar was haar lieftallige zusje?

& Fiddlefern

Ze was er helemaal klaar mee, die oneindige kou. Wanneer ze 's ochtends opstond en haar nest uitstapte: kou, tijdens het jagen: kou, wanneer ze na een lange dag werken weer terug haar nest indook: die verdomde kou. Daar was ze toch helemaal niet voor gemaakt. StarClan had haar hier gebracht om te genieten van een volle buik en lekker luieren in de zon. Maar ook van groen gras en kleurrijke bloemen, die altijd zo'n heerlijk zoete weeïge lucht om zich heen hadden hangen. Over zoet gesproken. Enthousiast keek ze om zich heen, tot ze even verderop haar prachtige zus zag. Ze leek haar al te hebben opgemerkt. Zonder iets te zeggen dartelde ze op de ander af. "Dag mooierd." Lachte ze. "Je hebt geen idee hoe hard ik jou nu nodig heb." Misschien een beetje overdreven, maar ach, dat wist ze wel van haar.

Meteen was ze dat hele domme konijn vergeten. Het kon haar even niets schelen, ze kon er later wel een keer achterna. Maar voor nu werkte Fiddleferns lach aanstekelijk, en keek ze toch een beetje weg toen ze haar complimenteerde. Ook al was het van iemand zoals zij, ze zou er nooit aan wennen. Soms wilde ze dat ze iets van Fiddleferns zelfvertrouwen kon lenen, al wist ze dat ook haar zusje wel eens met dingetjes zat. Toen ze vertelde dat ze haar nodig had, keek ze weer verrast op. Ze kon het niet helpen om zich een beetje bezorgd te voelen. ‘Wat is er?’ vroeg ze dan ook, ze kon de bezorgdheid alleen niet verbergen. Je wist het maar nooit met haar zusje. Meteen sloegen haar gedachten op hol. Had iemand haar pijn gedaan? Had ze een grote fout gemaakt? Moesten ze duistere geheimen gaan begraven?

Oh gossie, ze had zuslief weer onnodig in de bezorgdheid gebracht. "Nee nee nee, niks niks niks." Suste ze de ander vlug. "Ik ben gewoon helemaal klaar met die verdomde kou die tot op mijn botten doordringt en ik wilde er bij jou over zeuren." Duidelijk en direct, dat was ze. Het laatste wat ze wilde was dat anderen voor haar gingen piekeren. "Wat was jij aan het doen? Ik hoop maar dat je naar mij aan het zoeken was." Grapte ze om van onderwerp te veranderen. Misschien was het ook helemaal niet goed om altijd zo negatief te doen.

Oh, soms kon ze haar oren wel eraf krabben. Had ze zich druk gemaakt voor niets. ‘Fiddle!’ pruttelde ze dan ook wat verontwaardigd tegen. Als ze hier alleen maar dramatisch kwam zeuren over de kou. Sweettooth schudde even afkeurend haar kopje, maar ze kon een klein glimlachje niet onderdrukken. Ze zuchtte diep, waarbij een wolkje condens uit haar bek kwam. ‘Pas op, straks moet je naar de elders den, want je zeurt al als ééntje,’ grapte ze terug, waarbij haar ogen plagend oplichtte. Er was in ieder geval niets aan de hand, dat was prima. Ze vroeg toen wat ze aan het doen was. Ze keek eventjes pruilend naar haar zusje. ‘Ja, ieder moment van iedere dag, ik kan niet zonder je,’ miauwde ze dramatisch, waarna ze speels haar schouder tegen de ander duwde.

Nouja zeg. Zij, een elder? Een diepe zucht verliet haar bek en ze rolde met haar ogen. De speelse opmerking van haar zus wist haar nog niet met haar gedachten van die opmerking af te helpen. "Luister eens jij. Dat is een enorme belediging hoor." Mauwde ze, haar ogen intens in die van de ander. "Behalve een zeikerd noemde je me ook oud, lelijk, stijf-" Ze dacht even na. "En zeg je dat ik uit mijn bek stink." Ze trok een wenkbrauw op. "Dus óf je neemt het terug, of je geeft toe dat je iets voor elders hebt." Met grote moeite hield ze haar gezicht in een plooi. Laat haar maar even spartelen.