Hunting for the eldest.

De dag begon en het was haar taak om ook voor de ouste te zorgen. Helaas was het bladkaal en was prooi schaars. Gelukkig had ze vaak samen met Coldrain voor haar apprentice tijd stiekem leren jagen. Haar pootjes jeukte vreselijk en ze had nu al een bloed hekel aan Jaypaw die de vorige dag zo boos had gereageert toen zij buiten op haar mentor had zitten wachten. Nu wilde ze eerst voor de oudste gaan zorgen voor de training en sloop zachtjes het leerlinghol uit en rekte zich uit voor ze naar de prooi stapel keek en zag tot haar spijt dat die bijna leeg was tot op een of twee magere muizen na, maar daar konden de oudste niet van leven. Whitepaw trippelde naar de ingang en knikte vriendelijk naar de pas geworden warriors die bij de ingang zaten om de wacht te houden en trippelde vrolijk langs hen heen. Ze beklom het ravijn en bleef er even boven stil staan om het bos rond te kijken en trippelde in de richting van de tweebeenplaatst waar ze uit ervaring wist de beste prooien te vangen waren. Ze schoot lekker op terwijl ze begon te rennen en opende haar bekje om de prooigeuren boven de pas gevallen te kunnen ruiken. Vlakbij het sparrenbos bleef ze stilstaan en inhalleerde de geur nog eens en luisterde naar het gekrabbel onder de sneeuw. Hier had ze nog niet op geoefend, maar ze wachten geduldig en hoorde dat de muis haar kant op kwam en trok haar poot voorzichtig omhoog en planten die met uitgestrekte klauwen op de plek waar het gekrabbel het meeste aanhielt. Het muisje had geen tijd om te piepen en Whitepaw schoot met haar kop naar voren en beet de muis dood, waarna ze haar kop terug trok en een vette hap in haar bek hielt. prooi die zich te goed had gedaan aan tweebeenafval, maar door de sneeuw was die vieze geur en smaak eraf gewassen. Whitepaw begroef haar prooi onder de sneeuw en zocht verder. Na een kwatier had ze een flinke stapel prooi gevanegn en begon de prooi terug te dragen naar het kamp. Gelukkig was het een grote berg zodat zelfs de oudtse zich er vol aan konden eten. Sheaptail was de eerste waar ze de prooi aan gaf en nam een bedankje in ontvangst voor ze weg rende en ook de andere oudtse te eten gaf. Hellaas was haar goede vangst aan het verraden gegaan, want er was een kat die haar volgde en wilde natuurlijk weten waar zij joeg? Whitepaw was net weer aan de grens van de sparren gekomen toen ze een takje hoorde knappen onder de sneeuw. Ze draaide zich om en ontdekte een clankat achter haar even bleef ze dapper stil staan en keek de kat ook zo aan, maar niet brutaal, maar met respect.