Daughter of the Moon [open]

It's no use going back to yesterday

De nacht was gevallen. Liet hen achter in stilte. Haar groene blik was gefocust op de sterrenhemel terwijl ze langzaam ademhaalde. De frisse lucht stroomde door haar longen, vulde haar aderen maar liet haar leeg achter. Er waren zoveel dingen die voor haar weggestopt werden. Details over haar moeder, over het leven om haar heen. Zoveel dingen die ze beter niet kon vragen. Dingen die niemand meer wilde weten. Maar dingen die ze moest weten. Het was haar verleden, haaf afkomst die verstopt werd.

Hoe kon ze een toekomst vullenen fouten voorkomen als ze niets wist van de fouten van haar voorouders? Zuchtend sloot ze haar ogen en liet haar kin op haar poten zakken. Starend naar de duisternis om haar heen. Het kamp sliep maar slaap kon haar niet vatten. Ze was alleen nu, met haar siblings en haar Chilly warriors.. Ze was zo verdomde alleen.

[open]

because I was a different person then

xoxo

I'm afraid I can't explain myself,
Because I am not myself, you see?

Littleghost Can you scare me up a little bit of love

Het was nacht, ze voelde het zodra ze wakker werd. Het voelde kouder aan dan de dag, al scheelde het maar weinig. Anderen zouden het horen door de stilte, maar zij moest daar haar best voor doen. Nee, ze kon gewoon voelen. Nog voordat ze haar ogen opendeed en de duisternis om haar heen haar vermoedens bevestigde. Littleghost keek rond, naar de slapende moeders en kittens. Ze voelde haar maag samentrekken. Honger. Fijn, hopelijk lag er nog wat op de prooistapel. Voorzichtig stond de poes op, om haar kleintjes niet wakker te maken. Of wie dan ook. Ze stapte naar buiten, zo stil als ze kon. Al wist ze dat niet zeker. Misschien had ze net al teveel lawaai gemaakt, al geloofde ze dat niet. Boven haar schenen de sterren en versierde ze de lucht. Het was mooi, alleen het was niet de eerste keer dat ze het zag. Ze voelde dat ze nog steeds moe was en dat ze niet te lang moest wachten met verder slapen. Al wist ze niet eens waar ze moe van was. Het was niet zo dat ze hele dag gewerkt had, zoals die Apprentice daar misschien. Littleghost ogen waren uitstekend en het duurde voor haar niet lang om de poes op te merken. Waarom zat ze daar? De Queen liep voorbij de prooistapel waar ze nog een muis van kon halen naar de poes toe. Serpentpaw, de Apprentice die in een lange slaap geweest was. Veel meer wist Littleghost er niet van, het leven van anderen ging haar voorbij. Tenslotte, wat kon zij er aan doen?Ze ging bij Serpentpaw liggen en begon haar muis te eten. Ze wist niet zeker waarom, maar het voelde raar om konijnensprongen van elkaar af te zitten terwijl ze de enigen buiten waren voor nu.

@serpentpaw

FROM MITZI WITH LOVE

It's no use going back to yesterday

De stilte werd doorbroken. Haar ogen gleden terug naar de realiteit en ze keek naar Littleghost die naast haar kwam liggen. Het was niet ongewenst maar wel onverwacht. Ze trok niet veel naar de andere katten in de clan naast haar familie of Chilly.. toen zij en Chilly nog spraken. Littleghost was een warrior, kende haar moeder, wist wat het monster had gedaan. Kende haar vader en zijn verraad en toch koos ze er voor om zichzelf naast haar te plaatsen. Het liet haar zacht glimlachen. Dit was wat het was om onderdeel te zijn van de clan. De clan waar ze zo wanhopig graag onderdeel van wou zijn. Met een zachte ademhaling keerde ze haar ogen terug naar de maan. Er waren geen woorden nodig. Dit was oke, dit was alles wat ze nodig had.

because I was a different person then

xoxo

I'm afraid I can't explain myself,
Because I am not myself, you see?

Littleghost Can you scare me up a little bit of love

Soms als ze bij iemand kwam zitten hoorde ze gepraat naast haar, als ze geluk had duidelijk genoeg om het te begrijpen en anders luisterde ze naar woorden die geen betekenis leken te hebben. Iemand die met je praatte als je bij hen kwam zitten had meestal niet veel belangrijks te vertellen. Het waren woorden die ze wel kon missen. Serpentpaw bleef stil, was dat waar zij naar zocht? Littleghost kende de poes niet goed, zoals de meesten hier. Ze wist wel wie haar vader en moeder was en kende hun daden. Alleen voor haar was het iets wat voor haar afspeelde, waar zij niks mee te doen had. Een ander verhaal. Ze at verder, tot de muis op was. Misschien moest ze terug keren naar haar kittens. De rust hier buiten was anders, eigenlijk wou ze nog even blijven liggen hier. Bovendien, het zou toch niet lang meer duren voordat ze weer de Nursey moest verlaten en haar nest in de Elder Den moest opzoeken. Zouden ze hem bewaard hebben? Liever keerde ze niet terug, maar ze wist dat ze weinig keuze had.

@serpentpaw

FROM MITZI WITH LOVE

Onderwerp: Re: Daughter of the Moon [open]